Dolina Królów na przełomie XIX/XX wieku była od co najmniej stu lat obszarem intensywnych prac archeologicznych. W roku 1914 roku jedną z koncesji na badania archeologiczne w Dolinie Królów otrzymali Carter i Carnarvon, obaj prowadzili tam badania od 1917 roku. Po kilkuletnich, mało efektywnych pracach na początku listopada 1922 r. postanowiono usunąć znane od dawna pozostałości antycznych baraków dla robotników zatrudnionych przy wykonywaniu grobowców i kopać pod nimi. 4 listopada Carter odkrył stopień, a dzień później odkopano całe schody prowadzące w głąb ziemi i odsłonięto część zamkniętych drzwi. 26 listopada po otawrciu drzwi stwierdzono, że we wnętrzu dwóch napotkanych pomieszczeń grobowca zachowało się bogate wyposażenie, ale nie było sarkofagu. znaleziono tam jednak trzecie zamurowane drzwi. 16 lutego 1923 zdemontowano mur blokujący dostęp do dalszej, nieznanej części grobowca, znajdując za nim komorę ze skrzynią grobową zbudowaną ze złotej blachy oraz kolejną komorę wypełnioną skarbami. W następnych latach przewieziono wyposażenie dwóch pierwszych komór do Kairu. badania komory grobowej zostały spowolnione z powodu śmierci Carnarvona (6 kwietnia 1923) 13 października 1925 otwarto sarkofag, a 28 października po otworzeniu trzeciej trumny ujrzano spoczywającą w nim mumię faraona. Badania mumii rozpoczęto 11 listopada 1925.
