Bliski Wschód, terytorium obejmujące w najszerszym zakresie kraje Azji Południowo-Zachodniej oraz Afryki Południowo-Wschodniej (Egipt, Sudan), po zakończeniu II wojny światowej stał się jednym z najbardziej newralgicznych pod względem bezpieczeństwa i pokoju obszarów świata. Tamtejsze konflikty o podłożu regionalnym miały w dobie „zimnej wojny” przełożenie na sytuację w wymiarze globalnym. Bliski Wschód stał się teatrem politycznej rozgrywki pomiędzy dwoma supermocarstwami: Związkiem Socjalistycznych Republik Radzieckich oraz Stanami Zjednoczonymi Ameryki Północnej z dwóch zasadniczych powodów. Pierwszy to ogromne bogactwo naturalno-surowcowe regionu (obfite złoża ropy naftowej, gazu, ogromny rynek zbytu, rezerwuar taniej siły roboczej). Drugi wynika z usytuowania geograficznego na styku trzech kontynentów: Europy z jej małoazjatycką częścią, Azji oraz Afryki, co umożliwia kontrolującemu sytuację na omawianych obszarach mocarstwu równoczesne wywieranie wpływu politycznego we wszystkich trzech kierunkach. Sytuację polityczną w regionie po II wojnie światowej determinował głównie konflikt między dominującymi początkowo w regionie państwami arabskimi a konstytuującym się i walczącym o niepodległość tworem państwowym, utworzonym w 1948 roku przez pozostających od I wieku n.e. w tzw. diasporze Żydów, znanym pod nazwą Izrael.
Napisz Referat "Bliski Wschód po II wojnie światowej"
Odpowiedź
Dodaj swoją odpowiedź