Tryb rozkazujący wyraża polecenie lub prośbę. Tworzymy go dla: - drugiej osoby liczby pojedynczej (du); - drugiej osoby liczby mnogiej (ihr); - pierwszej osoby liczby mnogiej (wir); - trzeciej osoby liczby mnogiej (Sie), tzw. formy grzecznościowej. W języku polskim możemy utworzyć tryb rozkazujący dla 3. os. liczby pojedynczej (niech on/ona/ono zrobi. W języku niemieckim jest to nie możliwe. Formy trybu rozkazującego tworzymy od odpowiedniej formy osonowej czasownika. W 2. os. liczby pojedynczej odrzucamy zaimek osobowy (du) oraz końcówkę -st. Zamiast niej dodajemy końcówkę -e. Często rezygnuje się z tej końcówku, a jest ona obowiązkowa jedynie w czasownikach, których temat kończy się na -t, -d, -tm, -chn, -ffn. W zdaniach rozkazujących czasownik znajduje się zawsze na pierwszym miejscu! Formę trybu rozkazującego dla 1. i 3. os. liczby mnogiej tworzymy zamieniając miejscami zaimek osobowy i czasownik. W czasownikach rozdzielnie złożonych przedrostek oddziela się od tematu i przechodzi na koniec zdania.
