Napisz jak kiedyś i dziś dokonuje się zapisu dźwięku! Na teraz! :D

KIEDYŚ Pierwszym pomysłem była mechaniczna metoda zapisu dźwięku. W roku 1878 Tomasz Edison skonstruował przyrząd, w którym igła poruszana przez drgającą pod wpływem fal dźwiękowych membranę żłobiła spiralny rowek na wprawionym w ruch walcu woskowym. Fonograf, oprócz realizowanie funkcji zapisu, był też w stanie dźwięk odtwarzać. Odbywało się w to w odwrotnym procesie, poprzez przesuwanie połączonej z membraną igły po wyżłobionym wcześniej rowku. Metoda Edisona stała się bardzo szybko popularna. Dziesięć lat po jej premierze Berliner opatentował wboczny zapis na płycie gramofonowej. Niedługo potem pojawił się pierwszy gramofon o prędkości obrotowej 78 obr./min, standard ten spotykamy nawet do dziś w niektórych gramofonach. Pierwszy gramofon posiadał napęd sprężynowy, a więc jego eksploatacja nie należała do najwygodniejszych.  Z pierwszych gramofonów dźwięk wydobywał się poprzez zwiniętą “tubę” i nie miał nic wspólnego z elektrycznością. Dopiero w latach trzydziestych dwudziestego wieku pojawiły się gramofony wyposażone w urządzenie zwane adapterem. Adapter służył bowiem do zamiany drgań mechanicznych na impulsy elektryczne. Sam gramofon bardzo często nazywany jest w języku polskim adapterem. Wynalazek otworzył drogę do odtwarzania zapisu przez urządzenia elektroniczne, wzmacniacz i głośniki. Pierwsze gramofony z adapterami były jednak napędzane wciąż przez nakręcaną sprężynę, dopiero nieco później pojawił się silnik elektryczny. Zastosowanie adapterów dało możliwość korzystania z płyt drobno rowkowych, a w przyszłości okazało się kluczem do uzyskania zapisu dwukanałowego. DZIŚ Odtwarzacze cyfrowe, są nowoczesnymi urządzeniami wykorzystującymi technikę komputerową. Płytę CD oraz odtwarzacz wynalazł koncern PHILIPS na początku lat 80-ych. Na przełomie lat 80-ych i 90-ych nastąpił bardzo szybki rozwój techniki komputerowej, gdzie z powodzeniem zaczęto stosować płyty CD jako nośnik danych. Dzisiaj nikt już sobie nie wyobraża komputera, który nie posiada napędu CD lub DVD. Najważniejszym elementem odtwarzacza CD jest laser służący do odczytu danych zawartych na dysku CD – z ang. Compact Disc Digital Audio. Najczęściej są to płyty o średnicach 12 rzadziej 8 cm. Pod względem parametrów technicznych, płyty CD przewyższają wielokrotnie analogowe (winylowe) płyty audio lub dyskietki w komputerach. Dźwięk zapisany na płycie jest krystalicznie czysty, nie występują typowe trzaski dla płyt analogowych, natomiast w przypadku płyt CDR lub CDRW można na nich zapisać do 500 razy więcej danych niż na dyskietce 3,5”. Dzięki bezstykowemu systemowi odtwarzania danych (dźwięku) zarówno płyta jak i laser nie ulegają zużyciu. Można powiedzieć o nich, że posiadają bezterminową gwarancję. Odbity od powierzchni płyty promień lasera (światło), zostaje zmieniony na sygnał elektryczny o odpowiednio dużej częstotliwości. Następnie zostaje on we wzmacniaczu zamieniony na sygnał akustyczny, który słyszymy z głośnika. Podobnie dzieje się w przypadku danych odczytywanych w odtwarzaczu CD umieszczonym w komputerze. Dane zawarte na płycie CDR lub CDRW zamieniane są podobnie jak w przypadku płyt audio na dźwięk, a także na obraz lub program, który komputer może wykonać.