Demokracja ateńska a poglądy myślicieli renesansowych na ustrój Państw

Demokracja- władza ludu, ustrój, w którym wpływ na rządy i dostęp do urzędów maja wszyscy pełnoprawni obywatele. Od tego właśnie słowa wszystko się zaczęło. Cała ludność ateńska mogła decydować o swoim losie, oraz o losie swego państwa. Demokracja w dużym stopniu wpłynęła na ówczesny świat. Dała wiele nowych możliwości jaki i nowy rodzaj rządów i głosowania. Dzięki temu, że ludność mogła sama wybierać między rzeczami cały system gospodarczy uległ unowocześnieniu. W Atenach wprowadzono wiele nowych rzeczy. Dalsza demokratyzacja zaistniała dzięki reformom Kleistenesa ( 509-507 p.n.e. ),Do jego nowości należało: podzielenie obywateli na 30 trittji- 10 fyl po 3 trrije. Rada Pięciuset(bule), nowoczesną armie na czele, której stali stratedzy pochodzący z wyboru( od 501r.p.n.e). Przejęli oni wiele starych uprawnień po swoich poprzednikach ( archontach). Nad wszystkim panowało zgromadzenie ludowe, które, decydowało o polityce, wyborze urzędników w państwie Ateńskim. Taki ustrój polityczny był wstanie zapewnić państwu, jaki obywatelom dostateczne i godne życie. Nie był on naśladowaniem innych praw, został on wzorem dla odrębnych państw europejskich. Każdy obywatel był równy wobec prawa i tak samo był wobec niego sądzony. Dawało to sprawiedliwe rządy, dzięki którym nie było problemów w państwie. Wolność jednostki zapanowała w całym kraju dało to wiele. Obywatele mieli zorganizowane prawo, dzięki któremu starali się podporządkowywać jemu. W większym stopniu zmieniło się również szkolnictwo i reforma pieniężna. Dawało to państwu więcej wykształconych ludzi. A pieniądze zapewniały utrzymywanie jego interesów na danym poziomie.

Wszyscy obywatele mieli te same i jednakowe prawa to jest: 1. Wolność osobista, 2.Równość wobec prawa, 3. Prawo do wolności słowa i wypowiedzi. Te prawa i reformy stały się zalążkiem przyszłych, jakie zaistniały w ówczesnych państwach. Były one fundamentem na którym stoją prawa więkości już państw na tym świecie.

Demokracja naprawdę wniosła wiele do dzisiejszego świata. Możemy się o tym przekonać patrząc na większość ustrojów dzisiejszych państw. Bardzo zbliżone są i podobne do tych z Aten.

Renesans- (odrodzenie) dominował w kulturze europejskiej w wiekach XIV-XVI. Narodził się w Italii i objął wszystkie dziedziny życia człowieka –od kultury nauki, sztuki po politykę. Renesans nie dotyczył ściśle sztuki, lecz dzięki temu, że był uniwersalny objął wszystkie dziedziny życia. Renesans był formą zupełnie odwrotną do średniowiecza. Zupełnie się jemu sprzeciwiał i miał nawiązania do humanizmu jak i antyku. Ten nurt na pierwszym miejscu stawiał człowieka i wszystko wokoło z nim związane. Nie było tam mowy o modlitwach, ubolewaniach lub wielu innych cielesnych cechach rodem z średniowiecza. Panował w nim „Antropocentryzm”, czyli człowiek w centrum zainteresowania. Sama ta wzmianka wiele wyjaśnia na temat tejże epoki. Renesans w swoich myślach powracał do starszych języków czy filozofii. Stanowiło to swego rodzaju „odrodzenie”, czyli ponowne cofnięcie do zaciągniętych wcześniej źródeł. W malarstwie zaczęły dominować nowe rodzaje farb jak i motywy występujące na płótnie. Ludzie oraz inne postacie malowane były w wielu kanonach. Do najsłynniejszych należą: kanon trójkątny i sześcienny. Ogólnie panowała harmonia. Dominowały spokojne i łagodne kolory.

Wiele zmian nastąpiło również w architekturze czy rzeźbie. Budowano budynki na nowym lepszym planie. Wprowadzono nowinki techniczne jak i stylowe. Stosowano nowe łuki, sklepienia i kolumnady ponadto budowle wznoszone były na planie centralnym. Zaczęły szerzyć się również reformy dotyczące szkolnictwa. Między innymi budowano wiele nowych szkół i uniwersytetów. Stało się wzmożone budowanie instytucji i ośrodków kulturalnych. Co miało zapewnić w przyszłości dobrobyt ludzi i państwa. W tych czasach ideałem był człowiek wszechstronnie wykształcony, dlatego wszyscy prześcigali się w walce o wiedze. Pochwalono rozum ludzki oraz rozwój nauk przyrodniczych i humanistycznych.

W Literaturze nastąpił istotny rozwój sztuk teatralnych. Wystawiano wiele seansów. Najczęściej komedie i melodramaty. Do najsłynniejszych należały: „Dante”- Boska komedia, „Sonety do Lary” Franciszek Petrarka i wiele innych. W polskiej literaturze zaistnieli tacy twórcy jak Mikołaj Rej, Jan Kochanowski-„Treny i wiersze”, Jan Długosz-„Kronika Polski”, Andrzej Frycz- „O Rzeczpospolitej”. W przeciwieństwie do Średniowiecza w Renesansie zanikła anonimowość. Twórcy zaczęli się wyłaniać i stanowiło to część upowszechniania literatury.

Istotną sprawą w renesansie była nauka. Dlatego w tych też czasach wyłoniło się wiele twórców. Leonardo Da Vinci(1452-1519)- jeden z najsłynniejszych i doświadczonych ludzi renesansu. Do jego odkryć i projektów należą: Projekt „Łodzi podwodnej, spadochronu, stadium ludzkiego ciała, i wiele innych innowacyjnych jak na te czasy pomysłów. Do jego najznakomitszych obrazów należą „Mona Lisa”, „Chrzest Chrystusa”, „Hołd trzech króli”, „Zwiastowanie”, i nie dokończony „Św.Hieronim”. Do jeszcze innych słynnych należą Rafael Santi, Michał Anioł.

W architekturze dzieła były zaliczane na dwie kategorie i klasyfikowane ze względu na technikę, wykonanie oraz materiał. Poszukiwano proporcji oraz i podziałów na budowle różnego typu. Na przykład na świecki i na nowożytne. Poprzez wprowadzenie istotnych zmian zaczęło się budowanie starówek i wspaniałych kościołów. Na wyższym poziomie stanął rozwój urbanistyki w państwach. Do najsłynniejszych architektów należą Brunollisi, Mizello, Albitti, Bartonello. Właśnie szczególnie oni najbardziej wpłynęli na wygląd i kształt dzisiejszych zamków, kościołów oraz ratuszy i domów.

Renesans istotnie wiele wniósł do naszych czasów. Mogą o tym świadczyć pozostałości, które są w zasięgu ręki każdego z nas. W Polsce widoczne jest to, np. w wielu muzeach, miastach, kościołach, ratuszach, domach. Chociaż nasz kraj zawsze dostawał nowe rzeczy później od innych. To pomimo tego niekiedy są one doskonalsze i czasami niebywale rzadkie od tych wcześniejszych.

Dlatego iż renesans pierwszy był we Włoszech Polska dużo zyskała dzięki niemu. Stanowiło to część bardzo istotnego nurtu, który zapoczątkował ważny okres w dziejach naszej ojczyzny. Przez to rozwinęła się niejako kultura na wyższym poziomie. Wraz z tym malarstwo rzeźbiarstwo oraz nauki.

Mimo tego najważniejsza częścią Renesansu był humanizm. Narodził się on z dwóch starożytnych cywilizacji. Z Greckiej oraz z Rzymskiej był on prądem tamtych czasów. Ludzie opowiadającym się za nim mieli własne opinie na temat życia i kultury. Eksponowali oni niezależność i godność człowieczeństwa a przede wszystkim człowieka i jego zalet. Ich zadaniem i celem życiowym było doprowadzenie do ukształtowania człowieka twórczego i wszechstronnie wykształconego.

Humaniści byli grupą ludzi, którzy badali astronomie, anatomie oraz przedmioty ścisłe wraz z przyrodą. Należy też dodać, że byli oni grupą renesansowych myślicieli. Mieli oni własne zdanie na poglądy i ustroje różnych państw. Do najsłynniejszych ludzi humanizmu mających własne poglądy możemy zaliczyć: Erazm z Rotterdamu filozof i badacz Biblii. Twierdził on, iż tolerancja jest najważniejsza i wyraża miłość do drugiej osoby. W swych dziełach wielokrotnie osądzał kościół o zbytnie pomnażanie dóbr i wartości materialnych. Nie negował istnienia kościoła, lecz chciał jego całkowitej i duchowej odnowy. Miał na myśli dobre i serdecznie działanie a nie samolubne gromadzenie bogactw. O ustroju państw mówił wyraźnie. Należy mieć na uwadze to, co się dzieje w państwie, aby była stała kontrola nad nim i nie było żadnych buntów czy swego rodzaju zamieszek. Uznawał on w pewnym stopniu władze ludu, ale miał poniekąd zastrzeżenia do niej.

Kolejnym doskonałym myślicielem renesansowym był niejaki Mikołaj Kopernik. Również był wspaniałym naukowcem i odkrywcą. Dokonał on czegoś niebywałego obalił twierdzenie teorii geocentrycznej ( Ziemia w środku układu słonecznego). I zapowiedział heliocentryzm, czyli słonce jest w środku wszechświata a planety krążą wokół niego. Dotąd to twierdzenie zupełnie nie było znane i w tym przypadku spotkało się z niebywałym szokiem. W tamtych czasach można było przypłacić za to życiem. Spowodowane to było presją kościoła, który twierdził, iż on wie wszystko najlepiej. Kopernik miał silne stwierdzenia na temat państwa. Twierdził on, że państwo powinno silnie trzymać się ustroju, aby dobrze działać na korzyść obywateli.

Najlepszym przykładem wyrafinowanego poglądu na ustrój państwa odzwierciedla i ukazuje Thomas More. Zaistniał on w tej dziedzinie gdyż opracował on dzieło o nazwie „Utopia” (1516). Umieścił tam przykład idealnego społeczeństwa, które jest pod każdym względem perfekcyjnie nastawione, na jakie kolwiek zmiany czy też nowinki wprowadzane do społeczeństwa. Utopia z założenia nigdy nie istniała i nie będzie istnieć. Jego twierdzenia są podobne do tez Erazma z Rotterdamu.

Podobnie robi Tomasso Campanella. On zaś pisze dzieło o nazwie „Miasto Słońca” (1602). Opisuje w nim pewne państwo podporządkowane i rządzące przez mędrców.

Następnym przykładem i twórcą (poglądów na ustrój państw) jest Niccolo Machiavelli. Napisał on rewelacyjny utwór o tytule „Książe” (1532). Zawarł w nim wiele ważnych elementów dotyczących ówczesnych państw. Stwierdził, iż można użyć podstępu i zdrady w celu osiągnięcia żądanego efektu. W tym przypadku efektem miały być silne władze rządzące, A celem tego wszystkiego nie było okrucieństwo, lecz dobro państwa i poddanych, czyli racja stanu. Jego doktryna polityczna nosiła nazwę „makiawelizmu”. Miała ona na celu doprowadzić do porządku stan polityczny ówczesnej Italii. Zastała napisana, aby zniwelować przewroty, które osłabiały Państwo włoskie w tamtych czasach, czyli XVI wiek. Machiavelli według własnej doktryny opisał ideał władcy przystający na ta epokę.

Jeana Bodin- uznawał siebie za teoretyka absolutyzmu. Ustrój ten opanował większość krajów europejskich przystając na dany wiek. Napisał prace pod tytułem „Sześć ksiąg o Rzeczypospolitej”. Zamieścił w niej cechy, jakie powinien mieć władca pomazańca Bożego. Autor przyznał mu nieograniczoną i potężną władze oraz możliwość stanowienia praw, sam władca dający je nie podlegał im. Jego słudzy oraz poddani nie mieli prawa sprzeciwu wobec jego decyzji gdyż on był głowa państwa i miał prawo do wszystkiego. Kolejnym doskonałym pisarzem oraz działaczem politycznym był Andrzej Frycz Modrzewski. Miał on posadę bardzo ważną jak na ówczesne prawa. Sparował rzecznictwo nad reformami ustrojowymi w państwie. Napisał dzieło pod tytułem „O poprawie Rzeczypospolitej”(1551). Zawarł w niej ważne informacje dotyczące rządów. Sam twierdził, iż jest zwolennikiem władzy królewskiej oraz suwerennej równości wszystkich wobec prawa. Twierdził, iż zwierzchność nad prawem powinien sprawować Kościół. Pragnął również pokoju w Europie oraz zaprzestaniu bezsensownych walk zaborczych. Patrząc na gospodarkę dążył on do wprowadzenia swobodnych wymian handlowych oraz większą i efektywniejszą produkcje rzemieślniczą. Następnym myślicielem i krytykiem ustrojów państw europy był niejaki Marcin Komer. W swojej pracy zatytułowanej „Polonia” poddawał krytyce oraz surowemu opisowi stosunki ustrojowe, gospodarcze i społeczne w Polsce. Nasi wybitni uczeni, jaki i działacze partyjni głosili swoje poglądy na ustroje państw również w innych krajach Europy Wschodniej. Idealnymi przykładami takiego pisarstwa byli Marcin Bielski oraz Maciej Miechowita. Obaj byli wykształceni gdyż uczyli się na Akademii Krakowskiej. Napisali wiele dzieł a do ich najsłynniejszych należą: „Traktat o dwóch Samurajach”(1517) oraz Kronika wszystkiego Świata w niej próbowali oni udowodnić na istnienie idealnego państwa.

Poglądy renesansowych myślicieli na ustrój państw były różne jak widać to z wyżej podanych argumentów. Stosowali oni wiele form myślenia, przez co dawało to obraz niejakiego pragnienia utworzenia wspaniałego państwa, które nie może zaistnieć. Ludzie, którzy pisali te wspaniałe dzieła mieli na celu ukazanie ludziom tego jak wiele można zyskać podczas podporządkowania się państwu oraz jego zasadom i wymogom. W niektórych przypadkach negowane były te poglądy i przeciwstawiały się prawom rządów panujących. W niektórych przypadkach popierały kościół w nieraz negowały. Wszystko uzależnione było do pisarza oraz jego poglądów na ten problem. Człowiek w renesansie jak już wspomniałem zmienił wiele rzecze panujących dotychczas. Modernizacji uległa również struktura rządów w państwie oraz system działalności na rzecz ludności. Te wzmianki miały na celu poprawienie dotychczasowego stanu życia oraz zmodernizowanie i ujednolicenie władzy ustawodawczej.

W starożytnej Grecji-panował ustrój demokratyczny. Opisywałem to już na początku mojej pracy teraz chciałbym napisać coś o poglądach myślicieli ateńskich na ustroje państw. Pierwszy myślicielem państwowym był Perykles. Wprowadził on istotne zmiany, dzięki którym dał szanse wszystkim obywatelom. Jego struktura rządów miała na celu zniesienie nieprawości oraz wprowadzenie równouprawnienia wobec wszystkich obywateli. W radzie pięciuset zapoczątkował przydzielanie płac państwowych. Sędziowie również za jego rządów zaczęli otrzymywać pensje za prace. Dawało to lepszy poziom życia dla wszystkich obywateli a w szczególności dla tych biednych.

Kolejnym reformatorem i myślicielem państwowym w Starożytnych Atenach był Kleistenes. Za jego panowanie weszło w życie wiele nowych form rządów. Twierdził, iż: „Piękne słowa Peryklesa nie mogą nam przysłonić ciemnych stron demokracji”. Zapoczątkował on ostracyzm bardzo dziwną i przebiegłą formę dostarczania informacji. Mianowicie polegała ona na tym, aby wypisywano na skorupkach rozbitych naczyń imiona i nazwiska osób, które w jakikolwiek sposób mogły zagrażać demokracji. Osoby wypisane poprzez ludność za karę zagrażania ustrojowi szli na wygnanie na 10 lat.

Demokracja jak się wydaje miała wiele wspólnego z poglądami myślicieli renesansowych na ustrój państw. Świadczyć o tym mogą wszyscy ci, którzy wypowiadali się na temat ówczesnych państw i ich poglądy na nie. Niektórzy zgadzali się z nią zupełnie a inni nie. Spowodowane to było różnymi poglądami na statusy państw, w których mieszkali. Dla przykładu Thomas More był zwolennikiem demokracji i idealnego społeczeństwa stanowiło to dla niego Utopię czyli system którego zawsze pragnął. Sytuacją odwrotną przedstawił nam Jean Bodin, który twierdził, iż tylko władca powinien mieć absolutną władze i nikt nie może mu się sprzeciwiać. Miał tu na myśli rządy absolutne i nieomylność władcy. Ten przypadek jest zupełnie odwrotny do sytemu demokracji ateńskiej. Widać to wyraźnie gdyż nie został tu przydzielony głos dla ludności. Idealnym zgraniem starożytnego ustroju i renesansowych myślicieli są tacy pisarze jak: Andrzej Frycz Modrzewski był za silną władzą króla oraz jego równości wobec prawa i wszystkich obywateli. Kolejnym pisarzem popierającym te reformy był Niccolo Machiawelli. W swoich zamysłach twierdził, iż podstęp i zdrada może do prowadzić do powstania lepszych rządów w danym Państwie. Ogółem rzecz biorąc z tego tekstu widać, iż niejako demokracja łączyła się poważnie z renesansem choć jest to długi okres czasu ma wiele wspólnego. Władza ludu była jednak najlepszym rozwiązaniem, jakie mogło zaistnieć w tamtych odległych czasach. Po pierwsze jest niezależna, dwa przetrwała do dzisiaj kupę lat, trzy jest ostateczną i sprawiedliwą formą wyrażania opinii i sądów na dany temat mający problem. Niejednokrotnie była podważana i zaniedbywana po to, aby chytrzy i zawzięci władcy mieli dobrze na swoich stołkach.

Podsumowując. Moim zdaniem istotną role w życiu całej Europy odegrała demokracja. Sądzę tak, dlatego ponieważ stała się ona zalążkiem poprawnego sytemu rządów oraz lepszej organizacji państwowej. Dzięki niej wszyscy stali się pełno prawni i mieli dostęp do ważnych urzędów państwowych. Zmieniło to długotrwałą i ciągnącą się historie nie naruszalnego władcy, który może i potrafi wszystko robić najlepiej. Władza stała się nienaruszalna potęgą trwającą do dnia dzisiejszego. Według mnie możemy podziękować za to Starożytnej Grecji oraz ich polis. Wprowadzili to z nadzieją poprawy stanu życia trafili w dziesiątkę z tym. Możemy śmiale powiedzieć, że dzięki temu żyje się lepiej. Wiadomo wszystko ma swoje skutki uboczne, ale z tym nie ma ich tak wiele jak w innych przypadkach. W całej historii ziemi każdy dążył do osiągnięcia sukcesu w tej dziedzinie, lecz małej ilości osób się udało. Grekom udało się tego dokonać za to ich powinniśmy szanować. Demokracja ateńska ma wiele wspólnego z ustrojem państw. Nieraz była sprzeczna nieraz nie, ale najważniejsza jest ścisłość, jaką ona zapoczątkowała. Powinniśmy brać przykład z innych cywilizacji w celu zaczerpnięcia wiedzy na wiele tematów ciągle obcych nam w tym świecie. Może wiedza zdobyta w ten sposób doprowadzi nas do zamierzonego celu.