Porównaj: Renesansowy teatr muzyczny z operą barokową. Proszę o pomoc to na jutro.

Renesansowy teatr muzyczny i          barokowa opera:Renesans - okres w historii kultury europejskiej, obejmujący przede wszystkim XV i XVI wiek. Barok - główny kierunek w kulturze środkowo i zachodnioeuropejskiej, którego trwanie datuje się na zakres czasowy od końca XVI wieku do XVIII wieku. Ludzi renesansu zainteresowanych starożytną kulturą szczególnie fascynowały grecka poezja i grecki teatr. To zrozumiałe - teatr w starożytnej Grecji był sztuką ważną. Łączył w sobie poezję, muzykę, taniec, akcję sceniczną, oddziaływał więc intensywnie. Pełnił też rolę oczyszczającą, nazwaną katharsis (oczyszczenie). W XVI wieku na bogatym dworze we Florencji, wspaniałym włoskim mieście (ze względu na ogromną ilość dzieł sztuki, pięknej architektury zwanym miastem - muzeum) działała grupa poetów, kompozytorów, uczonych - entuzjastów greckiej kultury. Nazwali się Cameratą Florencką (stowarzyszeniem florenckim). Ich celem stało się wskrzeszenie antycznego teatru, poezji, mitów, wierzeń. Pragnęli, by jak przed wiekami - teksty dramatów przedstawiane na teatralnej scenie były zespolone z muzyką. Miały one być wypowiadane - śpiewane w formie recytowanej melodii. Rytm tej melodii miał odpowiadać naturalne-mu rytmowi słów, a ona sama podkreślała subtelności, nastroje pojedynczych słów i zdań teatralnych tekstów. Zasady te opisał w swym dziele kompozytor i uczony - Vincenzo (czyt. winczenco) Galilei. Tak on sam, jak i pozostali zwolennicy przemian w muzyce przeciwstawiali się dotychczas kultywowanej formie - skomplikowanej, wielogłosowej, polifonicznej, w której jak twierdzili - gubi się sens słów, którą wykonywać mogą tylko wykształceni muzycy, a słuchać tylko wykształceni. Przede wszystkim jednak słuchacze i widzowie poddają się pięknu śpiewu, muzyki, tańca i wrażeniom wizualnym wyczarowanym na scenie przez artystów scenografów.Renesansowe dramaty muzyczne przekształciły się w epoce baroku w operę. Kolebką tej twórczości były nadal Włochy, przede wszystkim Wenecja, Neapol, ale i inne miasta włoskie. Atrakcyjność opery i podziwiana sztuka wokalna włoskich śpiewaków sprawiły, że opera stała się wkrótce ozdobą uroczystości na dworach nie tylko włoskich, ale też w Anglii, Francji, Niemczech, Austrii, również w Polsce. W naszym kraju włoski teatr operowy utrzymywał na swym dworze miłośnik muzyki i opery - król Władysław IV (ten, na którego przybycie, gdy był jeszcze królewiczem, wystawiono we Florencji dramat muzyczny). Wraz z powstaniem opery, na przełomie renesansu i baroku, rozwijała się sztuka dekoracji, teatralnych efektów. Atrakcyjność przedstawień operowych, a równocześnie rozwój miast mieszczaństwa sprawiły, że opera stała się sztuką dostępną również szerszej publiczności. W dużych europejskich miastach powstawały teatry operowe kierowane przez specjalnych organizatorów, zwanych impresariami.