Notatka o Ignacym Janie Paderewskim. Podkreślam na MUZYKĘ. Bardzo pilne jest to.

Ignacy Jan Paderewski jest jedną z najwybitniejszych i najważniejszych postaci w historii Polski. Kompozytor, pianista, polityk, mąż stanu. Urodził się 6 listopada 1860 w Kuryłówce, zmarł 29 czerwca 1941 w Nowym Jorku. Paderewski zyskał sławę jednego z największych pianistów, a jego kariera wirtuoza trwała ponad pięćdziesiąt lat. Był artystą najlepiej opłacanym, pożądanym przez tłumy słuchaczy najsłynniejszych sal koncertowych, jego recitale zaszczycały swą obecnością koronowane głowy Europy.Artysta z pasją oddawał się nie tylko wykonywaniu, ale i komponowaniu muzyki. Jego utwory utrzymane są w stylistyce neoromantycznej, często przybierają formy klasyczne, pojawiają się w nich także formy taneczne, takie jak mazury, kujawiaki czy krakowiaki.Wiele krajów obdarowało Paderewskiego najwyższymi zaszczytami w uznaniu zasług artystycznych, patriotycznych, ale też ze względu na hojność artysty dla weteranów wojennych, środowisk twórczych i intelektualnych.....

IGNACY JAN PADEREWSKI żył w latach 1860–1941. Był nie tylko wybitnym polskim pianistą i kompozytorem, ale również znakomitym politykiem i działaczem społecznym. Urodził się w Warszawie, a w latach 1872–78 studiował grę na fortepianie wInstytucie Muzycznym Warszawskim. W roku 1876 Paderewski odbył swą pierwszą podróż koncertową po prowincjonalnych miastach Rosji ipółnocnej Polski, zaś w 1878 r. podjął pracę nauczyciela w Instytucie Muzycznym Warszawskim, koncertując jednocześnie w największych europejskich miastach i komponując. W latach 1881-1884 kontynuował studia kompozytorskie w Berlinie oraz pianistyczne w Wiedniu. Następnie, w latach 1891–92, odbył swe pierwsze tournee po Stanach Zjednoczonych. W 1896 r. zamieszkał wMorges w Szwajcarii, a w 1913 r. osiadł na stałe w Stanach Zjednoczonych, zyskawszy uprzednio sławę jednego z najwybitniejszych pianistów świata. Wswej twórczości kompozytorskiej, utrzymanej wstylistyce neoromantycznej, Ignacy Paderewski hołdował klasycznym formom (forma sonatowa, wariacje), często również nawiązywał do polskiej muzyki ludowej, stosując niekiedy archaizacje (np. popularnyMenuet G-dur na fortepian). NAJWAŻNIEJSZE DZIEŁA Menuet G-dur (1886) Koncert fortepianowy a-moll (1888) Fantazja polska na fortepian iorkiestrę (1893) Symfonia h-moll (1907) utwory fortepianowe, m.in. Humoreski koncertowe (ze znanym Krakowiakiem fantastycznym) pieśni solowe, duety opera Manru (wyst. Drezno 1901) Ignacy Paderewski swą działalność polityczną ispołeczną rozpoczął jeszcze przed I wojną światową, podejmując (głównie wStanach Zjednoczonych) akcje na rzecz odzyskania przez Polskę niepodległości. W tych latach wspierał finansowo wielu artystów i liczne przedsięwzięcia, ufundował m.in. w 1898 r. konkurs kompozytorski w Dreźnie, w roku 1910 Pomnik Grunwaldzki wKrakowie, zaś w 1900 r. stworzył Fundusz im. I. J. Paderewskiego na nagrody dla kompozytorów amerykańskich. Po wybuchu I wojny światowej wraz zHenrykiem Sienkiewiczem założył Komitet Pomocy Polskim Ofiarom Wojny zsiedzibą wVevey w Szwajcarii oraz Polish Relief Fund wLondynie. W czasie wojny, w latach 1917–1918, reprezentował wUSA paryski Komitet Narodowy Polski. Wrócił do kraju w roku 1918, a od 1919 był premierem Polski iministrem spraw zagranicznych, zbliżonym w swej polityce do Narodowej Demokracji. Jako przedstawiciel Polski podpisał w 1919 r. powojenny wersalski traktat pokojowy, zaś w latach 1920–21 był delegatem Polski przy Lidze Narodów. W roku 1936 został jednym zinicjatorów Frontu Morges. Po wybuchu II wojny światowej został w 1940 r. powołany na stanowisko przewodniczącego Rady Narodowej wLondynie, jednego z głównych ciał rządu emigracyjnego. Ignacy Paderewski zmarł w USA w 1941 r. Po ponad pięćdziesięciu latach jego prochy sprowadzono do Polski. Pozostawił po sobie wydane w 1939 r. autobiograficzne Pamiętniki.