charakterystyka ani z zielonego wzgurza minimum jedna kartka z zeszytu lub wiecej

Ania Shirley to główna bohaterka powieści Lucy Maud Montgomery pt. "Ania z Zielonego Wzgórza". Dziewczynkę poznajemy w wieku jedenastu lat. Jej rodzice osierocili ją w wieku trzech miesięcy. Trafiała do różnych rodzin. W żadnej z nich nie znalazła miłości i opieki, której tak bardzo pragnęła. W końcu trafiła do Domu Sierot, a stamtąd do rodziny Cuthbertów. Była dość wysoka i bardzo szczupła. Na twarzy, o alabastrowej cerze, widać było piegi. Na ramiona opadały jej dwa, czerwone jak ogień warkocze. Oczy Ani były szarozielone, pełne życia. Niektórzy twierdzili, że ma bardzo ładny, zgrabny nos. Jej podbródek był lekko spiczasty. W wieku młodzieńczym wyróżniała się zgrabną, pełną wdzięku sylwetką. Włosy jej ściemniały, stały się kasztanowe. W dzieciństwie zawsze ubierała się skromnie. Potem już bardziej gustownie. Ania była z charakteru osobą ambitną i wrażliwą, a jej główną wadą jest próżność, o czym świadczy przefarbowanie włosów. Cierpiała i złościła się z powodu swoich rudych włosów. Bohaterka była lekkomyślna i roztrzepana, przez co popadała często w kłopoty, ale umiała naprawić swoje błędy. Jej najlepszą przyjaciółką, przed poznaniem Diany, była wyobraźnia. Bardzo jej to pomagało w trudnych chwilach, których było wiele. Ania kochała przyrodę i wszystko co się z nią wiązało. Właśnie dzięki wyobraźni nadawała różnym miejscom poetyckie nazwy. Była dobra i uczynna, a także odważna, energiczna i honorowa. Aby uratować swój honor, nie bała się nawet przejść po dachu. Była bardzo zdolna i inteligentna, o czym świadczyły jej stopnie w szkole. Ania nie była małomówna, ale wręcz gadatliwa. Potrafiła mówić o jednej rzeczy przez dziesięć minut, ale potem, jako szesnastoletnia dziewczyna, stała się bardziej poważna. Była już również zdolna do poświęceń ponieważ porzuciła studia dla Maryli z powodu śmierci Matusza i problemów ze wzrokiem swojej opiekunki. Ania Shirley to bardzo zadziwiająca osoba. Zaimponowała mi swoją postawą ducha i pracowitością. Uważam, że powinniśmy brać z niej przykład, bo zawsze jest pełna nadziei i optymizmu. Chciałabym mieć taką przyjaciółkę jak Ania i na pewno nie tylko ja, ale także inne osoby. Bohaterka mimo wszystkich złych czynów jest wzorem do naśladowania.

Ania wychowała się w Domu Sierot. Jej matka była nauczycielką w liceum. Umarła na febrę w trzy miesiące po urodzeniu dziewczynki. W cztery dni później, na tę samą chorobę, zmarł ojciec Ani. Dziewczynkę przyjęło obce małżeństwo, u którego zajmowała się gromadką młodszych dzieci. W końcu znalazła się w Domu Sierot. Nie znała rodzicielskiej miłości, rodzinnego ciepła, latami marzyła o własnym domu pośród ukochanej przyrody, zieleni. Shirley była zbyt szczupła, niepozorna, ruda i piegowata, co stanowiło powód nieustannego zmartwienia dziewczynki uważającej się za bardzo brzydką. Jednak Ania wyrosła na piękną młodą kobietę zwracającą uwagę mężczyzn. W powieści główna bohaterka ulega wyraźnej przemianie. Początkowo jest to dziecko bardzo egzaltowane, wyrażające się w dziwaczny i wyszukany sposób. Ta uparta, mówiąca niemal bez przerwy dziewczyna nie jest postacią szczególnie sympatyczną. Świat marzeń Ani z tego okresu był równie osobliwy, jak jej język: poetyczny, romantyczny, zupełnie ignorujący realność. Jednak już wtedy bohaterka dawała też dowody nieprzeciętnych zalet charakteru – na przykład ratując życie chorego dziecka. Pod wpływem nauki, szczególnie zaś nowej nauczycielki, Ania zmieniła się. Zaczęła mówić prosto i jasno. Jej dziwaczne marzenia stały się realnymi planami bardzo ambitnej dziewczyny. Dzięki niezwykłej pracowitości, uporowi w pokonywaniu trudności została przyjęta do seminarium, które umożliwiło jej podjęcie studiów. Rezygnując z tych ostatnich dała dowód, iż jest zdolna do poświęceń. Zresztą zawsze była bardzo wrażliwa na krzywdę innych, gotowa do pomocy każdemu. Bez większego trudu pozyskiwała przyjaciół. Kochała też przyrodę, umiała zachwycać się każdym drzewem, gałązką, listkiem.  Ania z pewnością była indywidualistką. Niechętnie ulegała naciskom otoczenia, miała o wszystkim i o każdym własne zdanie. Jeśli nawet musiała ustąpić, to w głębi duszy zachowywała to, co uważała za słuszne. Wypracowała sobie własny system wartości, system moralny i bezwzględnie przestrzegała jego reguł – nawet wtedy, gdy było to trudne. Była prostolinijna i prawdomówna, szczera.  Gdy poznajemy Anię, jest ona jedenastoletnią, piegowatą dziewczyną o zielonych oczach i rudych włosach. Biedny strój, brzydka sukienka nie dodają jej uroku. Ania z końcowych fragmentów powieści to już zadbana, piękna młoda kobieta. Przy tym ambitna, pracowita oraz zdolna. Moim zdaniem warto zaprzyjaźnić się z taką osobą jak Ania, szoda że nie ma już takich osób na świecie.