Uważam, że jaskinie były bardzo często miejscami, w których człowiek przez dłuższy czas przebywał, aby uchronić się przed zimnem, oraz niebezpieczeństwami ze strony dzikich zwierząt. Mógł więc malować dla zabicia czasu ( jeśli nie miał ważniejszych zajęć w danym momencie ) lub aby przekazywać różne historie ludziom, z którymi w danym miejscu żył. Trzeba pamiętać także, że w tamtych czasach mowa ludzka była bardzo słabo rozwinięta, więc pewnie łatwiej było porozumiewać się w sposób plastyczny, używając wyobraźni.
Człowiek w tamtych czasach nie potrafił porozumiewać się mową a jeśli już coś tam dukał to mu to bardzo słabo wychodziło i dlatego malował znaki aby się porozumieć.Malowali też to co działo się w ciągu dnia gdy nie mieli się czym zająć,albo oddalili się od grupy i znaleźli pustą jaskinie,gdzie jeszcze malunków nie było.Najwięcej malowali zwierzęta które już zabijali,by oddać im cześć za ich dusze,lub zwierzęta które przed nimi uciekały i zostawały zabite.Zwykle ich malunki były przedstawiane jako bogate i różnorodne,chociaż obrazy były rzadkie i pozbawione motywów takich jak : wyobrażenia stada lub walka o jedzenie.Wizerunki ludzi były dosyć proste charakteryzujące się dwoma cechami : zawsze były niekompletne lub zredukowane,ale o rozbudowanej inteligencji w przeciwieństwie do zwierząt które były przedstawiane jako silne,a o małej inteligencji.
