sharakteryzuj rozwój muzyki polskiej w 16 wieku renesans

Renesans czyli odrodzenie był epoką odkrycia wartości greckich i rzymskich ideałów w sztuce. W muzyce renesansu odnajdywano w tej epoce miłe dla ucha zgodności harmoniczne, przeciwstawiające się surowej harmonii średniowiecznej. Zwracano większą uwagę na odpowiedniość słowa i melodii. Muzyka renesansu podobnie jak muzyka średniowiecza dzieli się na muzykę świecką i kościelną. Muzyka kościelna - dominuje wokalna polifonia a capella np. msza Muzyka świecka - pieśni z towarzyszeniem instrumentów takich jak np. lutnia, organy W Europie dominowały dwa ośrodki muzyczne skupiające wybitnych kompozytorów: szkoła włoska i szkoła niderlandzka. Renesans wprowadził do muzyki harmonię (naukę o łączeniu głosów ) wykorzystującą akordy. Renesans w Polsce  był okresem szczególnego rozkwitu muzyki. Głównym ośrodkiem muzycznym był dwór królewski na Wawelu. Najwybitniejsi polscy kompozytorzy tego okresu to: Wacław z Szamotuł, Mikołaj Gomułka

Kwestia określenia ram chronologicznych renesansu zaistniała na początku XIX w., czyli od momentu, w którym zaczęto interesować się tym okresem. Pojawiały się nawet koncepcje niewyodrębniania w muzyce takiego okresu jak renesans. August Wiliem Ambros był pierwszym historykiem, który stworzył nowoczesną syntezę dziejów historii muzyki. W trzeciej części swojej pracy Geschicht der Musik przyjmuje nazwę renesans dla oznaczenia okresu historycznego. Podzielił tę epokę historyczną wewnętrznie:na czasy Niderlandczykówmuzykę angielską i niemiecką w XVI w.muzykę włoską XV i XVI wieku.Ponieważ w jego koncepcji pojawiały się pewne nieścisłości i dysproporcje, poglądy Ambrosa skorygował Andre Pirro. Podkreślił on przejściowy charakter szkoły weneckiej i cezurę w roku 1600. Do jego pracy nawiązywali późniejsi historycy.