Po III rozbiorze Polski wielu patriotów udało się na emigrację do Francji, gdyż wiązali oni swoje nadzieje na odzyskanie niepodległości właśnie z tym krajem. W 1796 roku generał Jan Henryk Dąbrowski skierował prośbę o utworzenie Legionów do rządu francuskiego, który następnie odesłał go do walczącego we Włoszech Napoleona Bonapartego. Ten z kolei, potrzebując nowych żołnierzy, wyraził zgodę na powitanie Legionów Polskich we Włoszech (koło Reggio). Na początku 1797 roku Dąbrowski wydał odezwę do rodaków, by przybywali do Włoch i tam służyli u boku Napoleona, który pomoże im odzyskać utraconą ojczyznę. W szeregach Legionów stanęło około 7 tysięcy żołnierzy, głownie osób przebywających na emigracji oraz wojskowych, którzy dostali się do niewoli francuskiej, a wcześniej zmuszeni byli do walczenia w armii austriackiej. Początkowo Legiony walczyły u boku Napoleona, a po pokoju z Austrią w 1797 roku przeistoczyły się w korpus posiłkowy Republiki Cysalpińskiej. Jeden oddział został wysłany do Rzymu, gdzie Francja obaliła wkrótce rządy papieskie. W listopadzie 1798 roku uczestniczył on w obronie miasta przed armią austriacką. Miesiąc później część Legionów, tzw. I liga pod wodzą Karola Kniaziewicza rozstrzygnęła o zwycięstwie Francji pod Civita Castellana. Po kolejnym pokoju z Austrią w 1801 roku Legiony nie miały już sensu istnienia. Napoleon ogłosił ich rozpad. Około 6 tysięcy walczących w nich żołnierzy zostało skierowanych na wyspę San Domingo (obecnie Haiti), gdzie walczyli przeciwko powstaniu niewolników murzyńskich. Do Europy powróciło zaledwie kilkuset Legionistów. Pozostali zmarli zabici przez tubylców albo w skutek chorób tropikalnych. Mimo iż historia Legionów nie jest zbyt długa, miały one wielkie znaczenie dla późniejszych losów Polski. Przede wszystkim wykształciły znakomitą kadrę przyszłych oficerów. Stały się symbolem patriotyzmu i wiary w niepodległość. W 1797 roku powstał tekst "Pieśni Legionów Polskich we Włoszech" ("Mazurka Dąbrowskiego"), którego autorem był Józef Wybicki - znany poeta i publicysta. Pieśń ta w XX wieku stała się oficjalnym hymnem narodowym Polski 2.- brak dyscypliny w armii - wojna z Rosją i wielka klęska Napoleona - wycieńczenie żołnierzy - niezadowoleni Francuzów z ciągłych wojen - zawiązanie potężnej koalicji przecie Napoleonowi - pewnosć Napoleona 3.Pomimo licznych trudności, które stanęły na drodze odradzającego się państwa, gospodarka II Rzeczpospolitej odnosiła sukcesy gospodarcze. Najbardziej znaczącym osiągnięciem był proces scalania, czyli łączenia wytwórczości całego państwa. Oznacza to, że Polska ujednoliciła się w jeden organ, system. Niestabilna polska waluta pogarszała sytuacje gospodarczą, co przyczyniło się do wzrostu bezrobocia oraz wybuchów strajków. Nowemu premierowi i ekonomiście Władysławowi Grabskiemu zależało na ustabilizowaniu stanu pieniężnego, zakazał więc dodrukowaniu pieniędzy. W kwietniu 1924r. przeprowadził reformę walutową oraz założył niezależną instytucję do struktur państwowych – Bank Polski. Dzięki tej działalności wprowadzono nową jednostkę monetarną – złoty polski. Dodatkowo podniesione zostały podatki, usprawniono funkcjonowanie administracji, wprowadzono oszczędności budżetowe, np. zlikwidowanie różnych dotacji oraz ujednolicono przepisy prawne. Wybudowanie największego i najnowocześniejszego portu w Gdyni umożliwiło rozwój polskiego handlu, w okolicach przystani morskiej powstało nowe miasto z linią kolejową łączącą się ze śląskim zagłębiem węglowym, dzięki temu transport był niemal bezpośredni. 4. Liberalna polityka cara Aleksandra I wobec Królestwa Polskiego po niedługim czasie została zastąpiona przez coraz częstsze przypadki łamania przez niego postanowień konstytucji. Już w 1819 roku w Królestwie Polskim wprowadzono cenzurę. Innym przykładem antypolskich działań cara była rezygnacja z obsadzenia urzędu namiestnika Królestwa Polskiego po śmierci dotychczas sprawującego ten urząd gen. J. Zajączka (1826). Kompetencje tego urzędu przelano na Radę Administracyjną. Z krytyką Polaków spotykały się również posunięcia brata cara, wielkiego księcia Konstantego, który był naczelnym wodzem armii Królestwa Polskiego. Proces ograniczania swobód obywatelskich w Królestwie wzmógł się jeszcze po śmierci Aleksandra I (1825). Nowy car Mikołaj I, koronujący się na króla Królestwa Polskiego dopiero w 1829 roku, nie był zainteresowany utrzymywaniem praw politycznych i narodowych ludności polskiej. W takiej atmosferze coraz częstsze były wystąpienia krytykujące łamanie konstytucji przez cara i jego otoczenie. Forum, na którym dały się słyszeć takie głosy niezadowolenia, był Sejm. Szczególną aktywnością na tym polu charakteryzowali się posłowie z województwa kaliskiego zwani Kaliszanami. 5. --- 6. wybuchlo w nocy z 29/30 listopada 1830 do 21 października 1831 roku 7. - ruchy niepodległościowe w Europie(odzyskanie niepodległości przez Grecję, rewolucja we Francji, powstanie narodowe Belgów przeciw Holendrom i odzyskanie niepodległości przez Belgię); - kryzys gospodarczy 1830 roku; - wzrost niezadowolenia w wojsku; - łamanie konstytucji Królestwa Polskiego, nieprzestrzeganie praw i swobód obywatelskich; - zaostrzenie represji wobec Polaków; - ograniczenie praw i roli sejmu; - pogłoski o zamiarze wysłania przez Cara armii Królestwa Polskiego w Korpusie Interwencyjnym do Francji i Beligii; - akcja polcji, która wpadła na trop organizacji spiskowych. Myślę że pomogłam :) Liczę na najj :)
