Rolnictwo i leśnictwo w pojezierzu lubuskim 5 zdan

Udział powierzchni lasów w ogólnej powierzchni kraju, czyli lesistość, wynosi w Polsce 28,8% i jest bardzo zróżnicowany przestrzennie. Największą lesistość posiadają Ziemia Lubuska, środkowa część Pojezierza Pomorskiego i Karpaty, natomiast najniższą – środkowa część kraju i Wyżyna Lubelska. Bardzo niekorzystną cechą lasów w Polsce jest małe zróżnicowanie gatunkowe drzewostanu, co znacznie obniża ich odporność biologiczną (rozprzestrzenianie szkodników) i chemiczną (zanieczyszczenia dwutlenkiem siarki i tlenkami azotu). Dominują drzewa iglaste – 78% udziału, w tym: sosna – ok. 70%, świerk – 6%, jodła – 2,5%. Z drzew liściastych najwięcej jest brzozy i olchy – po ok. 5% oraz dębu i buka – po ok. 4%. Monokultura sosny na obszarach nizinnych i świerka w górach jest jedną z przyczyn złej zdrowotności lasów – tylko 10,4% drzew nie posiada żadnych uszkodzeń. Niekorzystna jest również struktura wiekowa lasów. Średni wiek drzewostanów w lasach państwowych wynosi 56 lat, w lasach prywatnych 37 lat. Lasy w tzw. wieku rębnym, czyli powyżej 80 lat, zajmują w Polsce tylko 20,2%. W ciągu ostatnich 50 lat w Polsce zwiększyła się ogólna powierzchnia lasów w wyniku zalesiania obszarów o niskiej przydatności rolniczej. Zmienia się także struktura gatunkowa drzew – następuje systematyczny wzrost udziału drzew liściastych. Zdecydowana większość powierzchni leśnej to lasy państwowe. Nadleśnictwa prowadzą w nich gospodarkę, na którą składa się ochrona i hodowla lasu, pozyskiwanie drewna i runa leśnego oraz łowiectwo. Hodowla lasu Dla hodowli lasów bardzo ważne są typy siedliskowe określane warunkami glebowymi i wodnymi. W Polsce występują: bory, bory mieszane, grądy, łęgi i olsy. Hodowla polega na zalesianiu zrębów gatunkami drzew odpowiadającymi drzewostanom danego typu siedliskowego. W ten sposób nastąpiły zmiany w strukturze drzewostanu – wzrost udziału drzew liściastych. Ochrona lasu Polega na wyrębie drzew chorych, zniszczonych przez szkodniki, usuwaniu posuszu i drzew powalonych wiatrem oraz na opryskach zwalczających szkodniki. Szczególnie cenne kompleksy leśne chroni się prawnie, tworząc parki narodowe. Pozyskiwanie drewna i produktów ubocznych O wartości lasu decyduje wiek drzewostanu. Do planowego wyrębu przeznacza się lasy najstarsze – najcenniejszym drewnem jest tzw. grubizna (drewno tartaczne). Pozostałe pozyskane drewno, tzw. małowymiarowe, przeznaczone jest do przerobu przemysłowego (celuloza, papier) i na opał. Produktami ubocznymi lasu są: żywica, kora drzew, nasiona drzew i krzewów, choinki, owoce, jagody, grzyby i roślinne surowce farmaceutyczne. Duża część produktów ubocznych lasu jest przedmiotem eksportu.