Krajobraz Drawieńskiego Parku Narodowego tworzą przede wszystkim doliny rzek wcinających się w równinę, gdzieniegdzie bardzo głęboko (bo na 40 m), 13 malowniczych jezior często o wysokich, stromych brzegach (m. in. Czarne, Sitno, Ostrowiec), ponadto drobne jeziorka dystroficzne, wiele zarastających śródleśnych stawów oraz mszary, torfowiska i lasy. Lasy są główną formacją roślinności parku, w części wschodniej głównie bory sosnowe (nieliczne fragmenty lasów mieszanych), w części zachodniej stare drzewostany bukowe, grądy grabowe z przewagą dębu, rzadziej lasy łęgowe i olsy. Znaczny udział lasów liściastych bukowo-dębowych w kompleksie lasów parku wyróżnia Drawieński Park Narodowy od pozostałego obszaru Puszczy Drawskiej. Można tutaj spotkać 450 letnie dęby, 330 letnie buki i 120 letnie sosny (liczne pomniki przyrody). Poza dębami, bukami i sosnami rosną tu świerki, olsze, modrzewie, brzozy, graby i osiki. Ogółem wyróżniono w parku 140 zbiorowisk roślinności, w tym 18 leśnych i zaroślowych.
Jest przewaga jest lasów - aż 83 % powierzchni. W większości są to lasy bukowe i dębowo-bukowe, jak także bory sosnowe. Przepływają tam rzeki Drawa i Płociczna. Jeziora: 20 zbiorników wodnych, w tym unikatowe w skali kraju, Jez. Czarne. Największe Jez. Ostrowieskie. W Parku znajduje się tu aż 20 obszarów ochrony ścisłej.