Korzystając z dostępnych źródeł, wyjaśnij znaczenie poniższych terminów. Muton- Dolina zawieszona-

Dolina zawieszona to rodzaj doliny bocznej oddzielonej od doliny głównej stromym progiem. Dno doliny bocznej przy ujściu znajduje się powyżej dna doliny głównej. Powstaje wtedy, gdy proces pogłębiania dna doliny, powodowany np. przez rzekę lub częściej lodowiec górski, przebiega bardziej intensywnie lub dłużej w dolinie głównej niż w bocznej. Efekty erozji lodowca na dno doliny zależą od jego masy, czyli grubości, dlatego są znacznie większe w dolinie głównej niż mniejszych dolinach bocznych. Dolina zawieszona może być efektem poszerzenia doliny w czasie przekształcania jej z doliny wciosowej w dolinę U-kształtną w wyniku działalności lodowca (egzaracja). Muton to forma ukształtowania powierzchni ziemi przez lodowiec (rzeźba glacjalna): rodzaj pagórka, wyniosłości skalnej o wysokości od kilkunastu centymetrów do kilkudziesięciu metrów. Forma ta powstaje w wyniku procesu mechanicznego niszczenia preglacjalnego wyniesienia przez lodowiec. Mutony odznaczają się charakterystycznym podłużnym kształtem o kierunku głównej osi zgodnym z kierunkiem ruchu lodowca. Stok proksymalny (dowietrzny) w odniesieniu do ruchu lodowca charakteryzuje się gładką, wyślizganą przez detersję powierzchnią (możliwe rysy) o niewielkim nachyleniu. Stok dystalny (zawietrzny) jest stromy i poszarpany. Proces odpowiedzialny za ukształtowanie bardziej stromego, dystalnego stoku nazywamy detrakcją. Odpowiada ona za odrywanie przez lodowiec okruchów skalnych lub zmrożonych brył osadu niezlityfikowanego. W przypadku mutonów detersja jest związana z przymarzaniem lodowca do podłoża po stronie dystalnej (zjawisko pompy cieplnej) i odrywaniem tak "przyczepionych" fragmentów od podłoża w wyniku ruchu lodowca. Najlepiej zachowane mutony zbudowane są z odpornych skał krystalicznych, w związku z czym związane są najczęściej ze zlodowaceniami obszarów górskich, a nie sukcjesjami lądolodów na obszary nizinne w czasie plejstocenu.