Najstarsza Haecklowska definicja ekologii liczy prawie 130 lat. Mówi ona, ze ekologia jest nauką, której przedmiotem zainteresowań jest całokształt oddziaływań miedzy organizmami i ich środowiskiem, zarówno tym ożywionym jak i nie ożywionym. Wielu ekologów do dzisiaj zgadza się i szeroko stosuje właśnie tą definicję ekologii. Wielu jednak stworzyło własne, mniej lub bardziej trafne. H. Remmert, na przykład, ujmuje ekologię nieco szerzej mówiąc, że jej celem, jako czystej nauki, jest zrozumienie bilansu oraz obiegu materii i przepływu energii w przyrodzie. Najbardziej jednak znaną i najczęściej używaną dzisiaj definicją ekologii jest ta stworzona przez C.J. Krebsa w 1974 roku: Ekologia jest nauką o zależnościach decydujących o liczebności i rozmieszczeniu Sama ekologia jest nauką przyrodniczą. Jest ona jednym z „programów badawczych” biologii. W miejscu tym wspomnieć należy o różnicy pomiędzy ekologią a ochroną środowiska. Ta ostatnia jest mianowicie praktyczną działalnością człowieka, jedną z gałęzi techniki. Ochrona środowiska czerpie z ekologii jako nauki, podobnie jak medycyna z fizjologii. Spektrum badawcze ekologii jest ogromne, można je jednak podzielić na dwa główne punkty: - masowe zjawiska termodynamiczne i biogeochemiczne w całej biosferze, lub poszczególnych ekosystemach (badania poprzez bilanse energii i materii) - problematyka kształtowania się różnorodności gatunkowej (badania ilościowe organizmów w biosferze, ich rozmieszczenie i zasięg). Jak już wspomniałem, ekologia jest nauka przyrodniczą, spełniać więc musi, i spełnia, pewne wymogi zasad poznania. Zauważyć należy, że w ekologii możemy spotkać się z dwoma typami rozumowania: - indukcyjnym – wnioskowanie na podstawie obserwacji. Tutaj na podstawie obserwacji stawiamy hipotezę, którą następnie weryfikujemy. - dedukcyjne – hipotezę stawiamy przed rozpoczęciem obserwacji, te ostatnie natomiast pozwalają nam na jej przyjęcie lub obalenie. Same prawa ekologiczne mają charakter statyczny, oznacza to, że dane zjawisko powoduje efekt z jakimś prawdopodobieństwem - nigdy jednak nie jest to pewne. Niepewność ta wynika ze skomplikowania układów ekologicznych, a także z trudności badawczych - procesy ekologiczne są mianowicie długotrwałe, więc trudne do badania.Ekologia dzisiaj jest nauką dynamicznie rozwijającą się i niezwykle potrzebną. Dzięki niej rozwijać się może ochrona środowiska. Samo słowo ekologia natomiast jest coraz częściej nadużywane - na rynku pojawiają się ekologiczne meble, futra, a nawet ekologiczna wódka. Są to niestety tylko chwyty marketingowe, gdyż produkty te nie mają nic wspólnego z ekologią jako nauką. Pocieszające jest jednak coraz szersze pojmowanie, co tak naprawdę oznacza słowo ekologia. Zagrożenia różnorodności biologicznej przyrody Zagrożenia różnorodności biologicznej mogą być rozpatrywane w różnych płaszczyznach. Najbardziej wyraźny jest podział zagrożeń na: · zagrożenia różnorodności biologicznej przyrody, · zagrożenia różnorodności biologicznej zasobów biologicznych hodowanych i użytkowanych przez człowieka (patrz rozdz. Definicje). Zmniejszanie różnorodności biologicznej przyrody prowadzi m.in. do: · globalnego wymierania gatunków, · ubożenia gatunkowego biocenoz, · zmniejszenia stabilności ekosystemów.
