Księżyc jest jedynym naturalnym satelitą ziemskim. Jest drugim pod względem jasności obiektem na niebie. Orbita, po której Księżyc porusza się wokół Ziemi jest niemalże kołowa. Jej mimośród to 0.05. Pojedyncze okrążenie trwa 27.3 dnia. Księżyc jest oddalony od Ziemi średnio o 384.4 tys. kilometrów. Obserwuje się, że na skutek oddziaływań pływowych następuje ciągły wzrost odległości Księżyca od Ziemi. Tempo tego wzrostu to 3 cm na rok. Księżyc wykonuje również ruch dookoła własnej osi. Tak się złożyło, że okres obrotu wokół własnej osi jest w przypadku Księżyca równy okresowi jego obiegu wokół Ziemi. Na skutek tego faktu z Ziemi widoczna jest zawsze ta sama strona Księżyca. Oprócz tego widać , że Księżyc zmienia swój kształt. Jest to nic innego jak oświetlona półkula Księżyca obserwowana pod różnymi kątami. Wynika to ze zmiennego wzajemnego położenia Księżyca, Ziemi i Słońca .I tak kolejne postacie satelity ziemskiego nazywa się fazami. Ich przejście jedna w drugą następują w sposób ciągły. Wyróżnia się po kolei: nów - obserwowany jest w sytuacji, gdy półkula , która jest widoczna z Ziemi nie jest oświetlona przez Słońce. pełnia - drugi skrajny wizerunek Księżyca. Widoczna jest cała jego tarcza. Dzieje się tak, gdy Księżyc znajdzie się na linii Słońce - Ziemia, ale po przeciwnej niż Słońce stronie. kwadry- stany pośrednie Księżyca kiedy go "ubywa" lub "przybywa".Czasem w nomenklaturze astronomicznej nów numeruje się jako kwadrę zerową, a pełnię jako drugą. Pomiędzy takimi samymi fazami Księżyca upływa średnio 29.5 dnia. Gdy dojdzie do sytuacji, że Księżyc znajdzie się w pobliżu węzła orbity będzie on wtedy w cieniu Ziemi i na niebie będzie można obserwować zaćmienie Księżyca.
