Wojna trojańska

Wojna trojańska

Wojna trojańska


Wstęp.

Ilion - (gr.) Troja, Iliada - opowieść o Troi.
Rozpacz Achillesa po stracie Patroklosa.

Wojna trwała 9 lat. Dopiero w 10 roku zastosowano podstęp Odyseusza (Konia Trojańskiego). Laokon przewidujący nadchodzące nieszczęście został zabity wraz z synami przez olbrzymie węże.

Achilles obrażony przez Agamemnona nie uczestniczył w walkach. Patroklos w zbroi bohatera przedzierał się przez szeregi wrogów, aż wreszcie poległ z ręki Hektora.

Achilles, najdzielniejszy wojownik grecki, postrach Trojan, po stracie przyjaciela zachowuje się jak człowiek słaby, przypominający raczej nie umiejące sobie poradzić w życiu dziecko, lub kobietę z natury rzeczy uważaną za mniej odporną od mężczyzny. Tarzał się po ziemi, sypał sobie na głowę popiół, płakał i wyrywał włosy z głowy. Był bliski odebrania sobie życia, które straciło dla niego sens. Po rozmowie z matką zapałał chęcią zemsty na Hektorze. W nieszczęściu jednakowo cierpią ludzie silni i słabi, wielcy i mali, bogaci i biedni, mądrzy i głupi. Cierpienie jest bowiem naturalnym odczuciem ludzkim.

Pojedynek Achillesa z Hektorem.

Achilles podobny do orła i Hektor do gołębicy przed pojedynkiem.

Pallas Atena wspiera duchowo Achillesa, a następnie pod postacią Deifoba, brata Hektora, nakłania go do starcia z Achillesem.

Propozycja Hektora dotycząca postępowania przeciwnika z ciałem pokonanego odrzucona przez Achillesa.

Początek pojedynku (walka na włócznie).

Walka na miecze.

Śmiertelna rana zadana Hektorowi w szyję.

Przedśmiertna prośba Hektora o oddanie jego ciała rodzinie odrzucona z całą bezwzględnością.

Zbeszczeszczenie zwłok Hektora wleczonych za rydwanem Achillesa - dokonanie okrutnej zemsty.

Wielki żal po utracie najlepszego przyjaciela zamienił się w żądzę straszliwej zemsty. Achilles zapewniony przez Atenę o jej pomocy z jeszcze większyn uporem i bezwzględnością ścigał Hektora, ale nie mogło to trwać wiecznie. Doszło do właściwej części pojedynku, a propozycje Trojańczyka tylko wzmagały fale gniewu Achillesa. Ugodzony w szyję Hektor jeszcze raz prosił o oddanie jego ciała rodzinie, lecz nic nie mogło teraz wzruszyć twardego jak kamień achillesowego serca. Zwycięzca z niezwykłą bezwzględnością i samozadowoleniem przywiązał zwłoki do rydwanu i zaciągnął je aż do obozu Greków.

Opis ten dowodzi, że bywają w życiu każdego człowieka momenty, w których żadna siła ani namowy, czy próby nie mogą zmienić jego postanowienia. Najczęściej jednak jest tak w chwilach rozpaczy i wściekłego zapamiętania.

Przeżycia i reakcje Priama i Achillesa podczas ich spotkania.

Podczas spotkania Achillesa z Priamem, władca Troi wcale nie przypominał swiom zachowaniem dumnego monarchy lecz załamanego i zrozpaczonego po śmierci syna ojca. Przekradł się do samego środka obozu Greków nie zwracając uwagi na czyhające nań niebezpieczeństwa, a gdy zjawił się przed obliczem zabójcy własnych synów, padł przed nim na kolana i zalewając się łzami całował Achillesa po rękach i nogach, żebrząc o łaskę i wydanie zwłok Hektora w zamian za przywiezione na wozie kosztowności.

Grek początkowo nie okazywał zainteresowania słowami Priama i odpychał go od siebie, ale kiedy starzec wspomniał o także niemłodym ojcu bohatera, który przez długie lata oczekuje w niecierpliwości powrotu syna, serce Achillesa drgnęło. Nie był już bezwzględnym mścicielem uganiającym się za zabójcą przyjaciela, tylko człowiekiem tęskniącym za domem rodzinnym, który wie,że niedługo zginie. Wszystko to spowodowało, że Achilles zgodził się łaskawie na wydanie Priamowi zwłok syna. Zadbał nawet o to, aby je umyto i namaszczono olejkami, by ich widok nie sprawił bólu starcowi.

Różne oblicza Achillesa na kartach "Iliady" Homera.

Człowiekiem, od którego zależało powodzenie wyprawy na Troję, był Achilles, postać przyjmująca rozmaite oblicza zależnie od okoliczności. Pomimo że matką jego była boginka morska, a więc istota boska,Achilles nie panował nad swoimi uczuciami i jak zwykły śmiertelnik poddawał się emocjom.

Pierwszą chwilą, w której poznajemy część psychiki bohatera, jest rozpacz po śmierci przyjaciela, Patroklosa. Poległ on z ręki księcia Hektora w czasie, kiedy w zbroi Achillesa-pogromcy wojsk trojańskich przebijał się przez szeregi umykających nieprzyjaciół. Była to zbyt wielka strata dla greckiego bohatera. Wcześniej wytrwały i bezwzględny rycerz, teraz przypominał bardziej małe dziecko lub słabą, załamaną kobietę. Tarzał się po ziemi, wyrywał włosy z głowy i łkając posypywał się popiołem. Był bliski całkowitego załamania. Chciał nawet popełnić samobójstwo, ale odwiodła go od tego zamiaru matka. Teraz wielki żal i ból po stracie przyjaciela zamienił się w żądzę straszliwej zemsty na jego zabójcy.

Po pewnym czasie ubrany w nową, piękną zbroję wykonaną przez boskiego mistrza kowalskiego rzemiosła - Hefajstosa, wyruszył, aby wykonać wyrok na znienawidzonym Hektorze. Gonił go kilka razy wzdłuż murów Troi, ale nigdy nie zbliżył się do niego na tyle, żeby trafić go celnym pchnięciem miecza czy włóczni. W pewnej chwili, nieoczekiwanie zjawiła się Atena. Dodawała ona otuchy zmęczonemu długim biegiem Achillesowi, a Hektorowi, przybrawszy postać jego brata, nakazała walkę z Grekiem.

Rozpoczął się zabójczy pojedynek. Przeciwnicy rzucali w siebie włóczniami, ale gdy to nie poskutkowało, przeszli do walki na miecze. Ugodzony w szyję Trojańczyk ponawiał wciąż prośby o zwrócenie jego ciała rodzinie, ale twarde serce Achillesa nawet nie drgnęło. Z wielką bezwzględnością i zadowoleniem z siebie ciągnął zwłoki pokonanego za swoim rydwanem aż do obozu greckiego. Tak zbezczeszone ciało Hektora porzucił przy wejściu do namiotu.

Wkrótce w siedzibie zwycięzcy zjawił się stary król Priam. Błagał on na kolanach o wydanie zwłok syna za cenę przywiezionych z Troi kosztowności. Jednak łzy starca nie były w stanie wzruszyć Achillesa. Dopiero wspomnienie ojca oczekującego w niepewności powrotu syna wyzwoliło w nim eksplozję żalu. W jego sercu wciąż kołatało się uczucie nostalgii i jeszcze potężniejsze - tęsknota za rodzicem. Wszystko to spowodowało, że Grek postanowił oddać łaskawie zwłoki Hektora i zadbał nawet o to, aby je umyto i ubrano w dostojne szaty. W ten sposób chciał zaoszczędzić Priamowi bólu wywołanego widokiem zmasakrowanego ciała syna.

Opisane powyżej fragmenty "Iliady" Homera dowodzą, że nawet tacy wspaniali rycerze i wojownicy, do których z pewnością zaliczał się Achilles, skazani są na takie same odczucia, co ludzie słabi, nie odznaczający się większą odwagą czy siłą woli. Bohater grecki podlega tym samym cierpieniom i bólom. Bywa, że unosi się ogromnym gniewem lub też płacze jak dziecko. Widać tutaj dokładnie, jak chwiejny jest nastrój i psychika ludzka

Ilion - (gr.) Troja, Iliada - opowieść o Troi

Rozpacz Achillesa po stracie Patroklosa.

Wojna trwała 9 lat. Dopiero w 10 roku zastosowano podstęp Odyseusza. Laokon przewidujący nadchodzące nieszczęście został zabity wraz z synami przez olbrzymie węże.

Achilles obrażony przez Agamemnona nie uczestniczył w walkach. Patroklos w zbroi bohatera przedzierał się przez szeregi wrogów, aż wreszcie poległ z ręki Hektora.

Achilles, najdzielniejszy wojownik grecki, postrach Trojan, po stracie przyjaciela zachowuje się jak człowiek słaby, przypominający raczej nie umiejące sobie poradzić w życiu dziecko, lub kobietę z natury rzeczy uważaną za mniej odporną od mężczyzny. Tarzał się po ziemi, sypał sobie na głowę popiół, płakał i wyrywał włosy z głowy. Był bliski odebrania sobie życia, które straciło dla niego sens. Po rozmowie z matką zapałał chęcią zemsty na Hektorze.

W nieszczęściu jednakowo cierpią ludzie silni i słabi, wielcy i mali, bogaci i biedni, mądrzy i głupi. Cierpienie jest bowiem naturalnym odczuciem ludzkim.

Pojedynek Achillesa z Hektorem.

1. Achilles podobny do orła i Hektor do gołębicy przed pojedynkiem. 2. Pallas Atena wspiera duchowo Achillesa, a następnie pod postacią Deifoba, brata Hektora, nakłania go do starcia z Achillesem. 3. Propozycja Hektora dotycząca postępowania przeciwnika z ciałem pokonanego odrzucona przez Achillesa. 4. Początek pojedynku (walka na włócznie). 5. Walka na miecze. 6. Śmiertelna rana zadana Hektorowi w szyję. 7. Przedśmiertna prośba Hektora o oddanie jego ciała rodzinie odrzucona z całą bezwzględnością. 8. Zbeszczeszczenie zwłok Hektora wleczonych za rydwanem Achillesa - dokonanie okrutnej zemsty.

Wielki żal po utracie najlepszego przyjaciela zamienił się w żądzę straszliwej zemsty. Achilles zapewniony przez Atenę o jej pomocy z jeszcze większyn uporem i bezwzględnością ścigał Hektora, ale nie mogło to trwać wiecznie. Doszło do właściwej części pojedynku, a propozycje Trojańczyka tylko wzmagały fale gniewu Achillesa. Ugodzony w szyję Hektor jeszcze raz prosił o oddanie jego ciała rodzinie, lecz nic nie mogło teraz wzruszyć twardego jak kamień achillesowego serca. Zwycięzca z niezwykłą bezwzględnością i samozadowoleniem przywiązał zwłoki do rydwanu i zaciągnął je aż do obozu Greków.

Opis ten dowodzi, że bywają w życiu każdego człowieka momenty, w których żadna siła ani namowy, czy próby nie mogą zmienić jego postanowienia. Najczęściej jednak jest tak w chwilach rozpaczy i wściekłego zapamiętania.

Przeżycia i reakcje Priama i Achillesa podczas ich spotkania.

Podczas spotkania Achillesa z Priamem, władca Troi wcale nie przypominał swiom zachowaniem dumnego monarchy lecz załamanego i zrozpaczonego po śmierci syna ojca. Przekradł się do samego środka obozu Greków nie zwracając uwagi na czyhające nań niebezpieczeństwa, a gdy zjawił się przed obliczem zabójcy własnych synów, padł przed nim na kolana i zalewając się łzami całował Achillesa po rękach i nogach, żebrząc o łaskę i wydanie zwłok Hektora w zamian za przywiezione na wozie kosztowności.

Grek początkowo nie okazywał zainteresowania słowami Priama i odpychał go od siebie, ale kiedy starzec wspomniał o także niemłodym ojcu bohatera, który przez długie lata oczekuje w niecierpliwości powrotu syna, serce Achillesa drgnęło. Nie był już bezwzględnym mścicielem uganiającym się za zabójcą przyjaciela, tylko człowiekiem tęskniącym za domem rodzinnym, który wie, że niedługo zginie. Wszystko to spowodowało, że Achilles zgodził się łaskawie na wydanie Priamowi zwłok syna. Zadbał nawet o to, aby je umyto i namaszczono olejkami, by ich widok nie sprawił bólu starcowi.

Różne oblicza Achillesa na kartach "Iliady" Homera.

Człowiekiem, od którego zależało powodzenie wyprawy na Troję, był Achilles, postać przyjmująca rozmaite oblicza zależnie od okoliczności. Pomimo że matką jego była boginka morska, a więc istota boska, Achilles nie panował nad swoimi uczuciami i jak zwykły śmiertelnik poddawał się emocjom.

Pierwszą chwilą, w której poznajemy część psychiki bohatera, jest rozpacz po śmierci przyjaciela, Patroklosa. Poległ on z ręki księcia Hektora w czasie, kiedy w zbroi Achillesa-pogromcy wojsk trojańskich przebijał się przez szeregi umykających nieprzyjaciół. Była to zbyt wielka strata dla greckiego bohatera. Wcześniej wytrwały i bezwzględny rycerz, teraz przypominał bardziej małe dziecko lub słabą, załamaną kobietę. Tarzał się po ziemi, wyrywał włosy z głowy i łkając posypywał się popiołem. Był bliski całkowitego załamania. Chciał nawet popełnić samobójstwo, ale odwiodła go od tego zamiaru matka. Teraz wielki żal i ból po stracie przyjaciela zamienił się w żądzę straszliwej zemsty na jego zabójcy.

Po pewnym czasie ubrany w nową, piękną zbroję wykonaną przez boskiego mistrza kowalskiego rzemiosła - Hefajstosa, wyruszył, aby wykonać wyrok na znienawidzonym Hektorze. Gonił go kilka razy wzdłuż murów Troi, ale nigdy nie zbliżył się do niego na tyle, żeby trafić go celnym pchnięciem miecza czy włóczni. W pewnej chwili, nieoczekiwanie zjawiła się Atena. Dodawała ona otuchy zmęczonemu długim biegiem Achillesowi, a Hektorowi, przybrawszy postać jego brata, nakazała walkę z Grekiem.

Rozpoczął się zabójczy pojedynek. Przeciwnicy rzucali w siebie włóczniami, ale gdy to nie poskutkowało, przeszli do walki na miecze. Ugodzony w szyję Trojańczyk ponawiał wciąż prośby o zwrócenie jego ciała rodzinie, ale twarde serce Achillesa nawet nie drgnęło. Z wielką bezwzględnością i zadowoleniem z siebie ciągnął zwłoki pokonanego za swoim rydwanem aż do obozu greckiego. Tak zbezczeszone ciało Hektora porzucił przy wejściu do namiotu.

Wkrótce w siedzibie zwycięzcy zjawił się stary król Priam. Błagał on na kolanach o wydanie zwłok syna za cenę przywiezionych z Troi kosztowności. Jednak łzy starca nie były w stanie wzruszyć Achillesa. Dopiero wspomnienie ojca oczekującego w niepewności powrotu syna wyzwoliło w nim eksplozję żalu. W jego sercu wciąż kołatało się uczucie nostalgii i jeszcze potężniejsze - tęsknota za rodzicem. Wszystko to spowodowało, że Grek postanowił oddać łaskawie zwłoki Hektora i zadbał nawet o to, aby je umyto i ubrano w dostojne szaty. W ten sposób chciał zaoszczędzić Priamowi bólu wywołanego widokiem zmasakrowanego ciała syna.

Opisane powyżej fragmenty "Iliady" Homera dowodzą, że nawet tacy wspaniali rycerze i wojownicy, do których z pewnością zaliczał się Achilles, skazani są na takie same odczucia, co ludzie słabi, nie odznaczający się większą odwagą czy siłą woli. Bohater grecki podlega tym samym cierpieniom i bólom. Bywa, że unosi się ogromnym gniewem lub też płacze jak dziecko. Widać tutaj dokładnie, jak chwiejny jest nastrój i psychika ludzka


Początek tej historii zaczyna się na weselu Peleusa i Tetydy , na której bogini niezgody Eris rzuciła złote jabłko z napisem dla najpiękniejszej. Między boginiami zawrzało. Najgłośniej krzyczały Atena, Hara i Afrodyta . Na sędzie tego sporu Zeus wyznaczył Parysa.

Parys był synem Priama , Króla Troi. Wróżbici wyjaśnili małżonce króla , że syn którego urodzi stanie się przyczyną zagłady świata. I oddała go pasterzom aby go porzucili.

Każda z bogiń zaoferował propozycję jeżeli to jej przyzna złote jabłko. Parys wybrał ofertę Afrodyty , która zaoferowała mu najpiękniejsza kobietę na ziemi Helenę.

Nie długo po tym w Troi odbyły się igrzyska , które ów Parys wygrał . Jednak po kilku dniach odkryto jego pochodzenie. Jednak rodzina królewska zapomniała o klątwie i przyjęli go z powrotem. Teraz mógł wykonać swój plan . Dobrał sobie świtę i popłyną na Spartę . W Troi przyjęto go bardzo mili , a król Agamemnon nie mógł odżałować że wzywają go ważne sprawy. Lecz porosił Parysa żeby ten czuł się jak u siebie w domu . Jednak tej nocy porwał mu żonę Helenę i odjechał z nią do Troi. To porwani było przyczyną wojny między Troją a Spartą. Dowódcami głównymi byli Agamemon ,Król Argos i Myken ,brat Menalosa. Brakowało tylko jednego wojownika Achillesa. Od niego zależało czy Troja zostanie zdobyta . Jednak wystąpiła nowa przeszkoda. Cisza morska . Zagniewana Bogini Artemida domagała się ofiary z córki Agamemnona . Gdy składano ofiarę zeszła z nieba bogini ze swoja łanią . Kazała złożyć ofiarę z łani , a dziewczynę zabrała ze sobą.

Wróżbita Kalchas wywróżył ; dziewięć lat wojować będą , a dopiero w dziesiątym roku zwyciężą Trojan.

Przybywszy do brzegów Troi , Wodzowie achajscy wysłali Odyseusza i Menalosa , z żądaniem wydania Heleny. Jednak oni odmówili.

Działania wojenne postępowały dość szybko. Troja broniła się bardzo dzielnie . Głównym miejscem starcia była równina nad Skamandrem. Każda z armii miała swój dzień chwały. Niekiedy odbywały turnieje rycerzy .Wygrany zabierał zbroję pokonanego i odchodził w triumfie. W pojedynkę najbardziej najstraszliwszy był Achilles którego w dzieciństwie matka kąpała w rzece Styks i uczyniło jego działo odporne na broń. Lecz zanurzają syna trzymała go za piętę i tylko w to miejsce można go było zranić .Bał go się nawet Hektor, najtęższy z trojanów.

W dziesiątym roku wojny w obozie greckim wybuchła zaraza . Dusze wojowników tłoczyły się do bram Hadesu.

Któregoś dnia Hektor śmiałym atakiem przeszedł rów i wdarł się na ziemię przeciwnika. Przestraszeni Grecy uciekali w popłochu . Najdroższy przyjaciel Achillesa błagał go aby mu pozwolił wyjść z wojskiem na pomoc rodakom . Syn Peleusa pozwolił mu. Dał mu swoją zbroje której nikt na świecie nie posiadał. Tym razem trojanie uciekali w popłochu widząc znajomy rynsztunek . Dopiero Hektor go powalił , go swoim ciężkim mieczem i zdjął z niego zbroję . Lecz w tej chwili wyszedł Achilles. Posypał głowę popiołem, tarzał się po ziemi i płakał. Z głębi morza wyszła doń matka i przyniosła nową zbroję. Rozszalały Achilles ruszył do walki , trupami ścieli pole i gnał ku murom .Lecz na drogę zagrodziła mu rzeka Skamander . Gdy był już w locie złapał go bożek rzeki. Lecz w tym starciu Pomógł mu na rozkaz Hery Hefajstos bóg ognia .Dzięki czemu Achilles mógł przejść na równinę. Jednak na równinie pozostał tylko Hektor , Lecz zadrżał gdy ujrzał Achillesa z bliska. Po krótkim starciu ugodził Achilles przeciwnika tam ,gdzie kość łączy szyje i ramiona. Był to cios śmiertelny.

Pod osłoną nocy król Priam przyjechał wykupić ciało syna. Wzruszony Achilles oddał mu je. Achilles niedługo przeżył Hektora. Zabił go Parys który ugodził go w najczulszy punkt.

Na znak żałoby żołnierze obcięli sobie włosy. Zbroja Achillesa przypadła Odyseuszowi. W niedługim czasie zginą też Parys.

W zamku Trojan stał posąg palladion Posąg bogini Ateny , który miał taką sił , że dopóki znajdował się w Troi miasto było nie do zdobycia. Po drodze natknęli się na Helenę , która przeprowadziła ich tajemniczymi korytarzami. Gdy lud Troi dowiedział się o zniknięciu posągu lud troi poddał się . W kilka dni później Grecy odpłynęli zostawiając na plaży wielkiego konia .Trojanie wprowadzili konia do środka . W brzuchu drewnianego zwierzęcia siedziało dwunastu żołnierzy. Gdy zapadła noc ,Wyszli i otworzyli bramę miasta . Zaczęła się wielka rzeż .Żaden z mieszkańców Troi ni przeżył. A Hellena wróciła do swojego ukochanego .


Prawie wszyscy wodzowie w kilka dni po zburzeni Troi wróciło do swoich rodzin. Jednak od kilku lat nie nadchodziły żadne wiadomości Agamemnonie. Powszechnie uważano że poległ w walce. Królowa Klitajmestra żona Agamemnona uważała się za wdowę i ożeniła się z Ajgisotisem . Jednak jakie było ich zdziwienie gdy przybył jej mąż. Agmemnon był zmęczony. Ledwo wszedł do wanny , wpadli Ajgistos i Klitajmestera i siekierami porąbali bezbronnego .Tym czasem na obczyźnie chował się mściciel :syn Agamemnona , Orestes . w pałacu mykeńskim dorastała jego siostra Elektra .Orestes przybył .Elektra wpuściła go do zamku . Znów polała się krew :Orates zabił matkę i Ajgista.

Drugi wielkich wodzów Menelaos nie wiedział o tym , co przytrafiło się w Mykenach. Przez siedem lat tułał się po morzu.Gdy wrócił do Sparty , stary zamek przodków przyozdobił że lśnił jak błysk słońca. Szczęśliwy król żył długo u boku Heleny. Jednak po śmierci Menalosa rodzina wypędziła Helenę z zamku. Wygnana królowa schroniła się u swojej dawnej przyjaciółki Polikso na wyspie Rodos. Lecz ta nienawidziła Heleny , ponieważ jej mąż zginą w walce pod Troją .Kiedy Helena się kąpała wysłała swoje służce przebrane za Erynie które powiesiły ją na drzewie. Wiele lat później mieszkańcy Rodos zaczęli oddawać jej cześć boską a drzewo uważali za święte.
"Iliada" ukazuje ostatni rok z dziesięcioletniej wojny o Troję. "Inwokacja" wskazuje, iż treść będzie skupiać się na Achillesie (syn księcia Peleusa i boginki morskiej Tetydy). Wyda-rzenia przedstawiają: spór Achillesa i Agamemnona o brankę Bryzeidę; rezygnację bohatera z walki; klęski Greków i śmierć przyjaciela Patroklosa z rąk Hektora; pojedynek Achillesa z Hektorem. Epos zawiera przesłanie, iż człowiek jest w centrum świata - "Tarcza Achillesa" - Hefajstos wykuwa 5 płyt, na których znajdują się: niebo, planety, rzeka Okeanos i ziemia; we-sele, rozprawa sądowa, walka; pole, oracze; winnica, pasterze; łąka, taniec.

Bohaterowie Greccy: Agamemnon, Nestor, Achilles, Patroklos. Bohaterowie z Troi: Priam, Parys, Hektor, Kasandra. Istniał paraleizm działania bohaterów i bogów. Achajom sprzyjali: Posejdon, Hera, Atena, Hefajstos. Trojanom: Dzeus, Hermes, Apollo. Bohaterowie eposu są wyidealizowani. Najwyższą ich wartością jest męstwo, waleczność, spryt, podstęp. Achilles i Hektor są postaciami tragicznymi, określone jest, że obaj zginą i Troja padnie. Obok herosów występują "pomniejszeni" bogowie. Rządzą światem, decydują o losie człowieka, ale biorą udział w bitwie między sobą. Zatarta jest granica między bogami, a ludźmi. Nad bogami pa-nuje Mojra - Przeznaczenie.

Dodaj swoją odpowiedź
Historia

Wojna trojańska

Wojna trojańska i powrót Odysa były przedmiotem wielu epickich poematów, do naszych czasów najsłynniejsze pozostały dwa: "Iliada" i "Odyseja". W "Iliadzie" Homer opowiada nam wydarzenia dziesiątego roku wojny trojańskiej. Punktem wyjścia j...

Język polski

Wojna Trojańska.

Rozkład jazdy:
Wojna Trojańska
przyczyny wybuchu wojny
przygotownia do wojny
wojna



Wojna Trojańska
Przyczyny wybuchu Wojny Trojańskiej
Wróżbici przepowiedzieli, że syn władców Troi (Priama i Hekate...

Historia

Wojna trojańska

Wojna trojańska (mitologia grecka), wojna stoczona pod murami Troi, oblężonej przez Achajów. Podania o wojnie trojańskiej kształtował grecki epos (Homer, poeci cykliczni), potem liryka chóralna i tragedia grecka.

Wg nich przyczyną ...

Język polski

Wojna Trojańska, Odyseusz

Wojna trojańska (mitologia grecka), wojna stoczona pod murami Troi, oblężonej przez Achajów. Podania o wojnie trojańskiej kształtował grecki epos (Homer, poeci cykliczni), potem liryka chóralna i tragedia grecka.

Wg nich przyczyną ...

Język polski

Złote jabłko i wojna trojańska

Tetyda była piękną boginką morską. W czasach gdy Zeus i Posejdon nie byli jeszcze żonaci obaj zabiegali o względy Tetydy. Gdy jednak dowiedzieli się, że boginka ma urodzić i wychować syna silniejszego od ojca, postanowili wydać ją za ś...