Rafy koralowe: skała podwodna, w formie wału albo grzbietu, której górna część znajduje się tuż pod albo tuż nad powierzchnią wody Polip: młoda forma meduzy, np. chełbia modra na początku jest małym osiadłym polipem a potem staje się meduzą. Rafa przybrzeżna koralowa – skaliste, przybrzeżne grzędy, zbudowane z wapiennych szkieletów koralowców, a także małży, ślimaków i szczątków ryb, leżące blisko brzegu. Rafa przybrzeżna często tworzy długi wał równoległy do brzegu, tzw. barierę koralową. Rafa barierowa – wał ciągnący się wzdłuż lądu, oddzielony od niego płytką laguną Niestety w podręczniku nie ma opisanej rafy zatokowej. :c
Rafa koralowa to zbiór milionów warstw zewnętrznych szkieletów koralowców, czyli maleńkich morskich bezkręgowców mieniących się bajecznymi kolorami. Jej urzekające piękno jest uważane za jeden z największych cudów natury. Ludzie pragną podziwiać ją zarówno z bliska, jak i z lotu ptaka. Ciężko uwierzyć, że tą ogromną, przebogatą w różnorodność krainę tworzą tak niepozorne organizmy jak koralowce. Koralowce to jamochłony - czyli drapieżne bezkręgowce wodne. Zaliczają się do typu parzydełkowców. Są to jedyne bezkręgowce posiadające szkielet. Występują kolonijnie, w formie polipów, głównie w morzach strefy ciepłej. Korale madreporowe – główni budowniczowie rafy - żyją w morzach tropikalnych, czyli tam gdzie temperatura nie spada poniżej 20 stopni Celsjusza. Mają masywne szkielety o różnorodnych kształtach. Mogą występować w postaci kilkumetrowej wysokości drzewek lub wzgórków o wielometrowej średnicy, ale niekiedy są bardzo malutkie. Polipy koralowe żyją w symbiozie z zooksantellami – jednokomórkowymi roślinami - które usuwają z nich produkty przemiany materii i dostarczają im substancji odżywczych. Glony zespalają ze sobą szkielety martwych koralowców, przyczyniając się w ten sposób do umacniania rafy. To dzięki tym stworzeniom możemy podziwiać piękno i różnorodność raf. Można wyróżnić trzy główne typy raf koralowych: 1. Rafy przybrzeżne, przylegające bezpośrednio do wyspy lub lądu, rozrastające się w miejscach zupełnie płytkich, tak, że często podczas odpływu wynurzają się z wody i można wtedy chodzić po nich ?suchą? nogą. 2. Rafy zaporowe albo barierowe, oddzielone od brzegu lub wyspy dość znaczną przestrzenią wody, najczęściej spokojnej, niekiedy nawet mętnej, niesprzyjającej zbytnio rozwojowi koralowców. Często wał barierowy może bezpośrednio przechodzić w rafę przybrzeżną. 3. Rafy zatokowe albo atole, zwykle pierścieniowego kształtu, rzadziej zamknięte, najczęściej przerywane, okalające lagunę o spokojnej wodzie i odrębnym życiu. Wszystkie wymienione typy łączy ich płytkowodne występowanie. Najosobliwsze ze wszystkich są oczywiście atole, których geneza od czasów Darwina szczególnie intrygowała badaczy. Dlaczego są okrągłe, pierścieniowatego kształtu i okalają z reguły zatokę wewnętrzną? Czemu właśnie taki zarys mają, a nie inny, od czego to zależy? Takie pytani pierwszy postawił Darwin, kiedy zobaczył koralowe wyspy Polinezji. Na pytanie to usiłował odpowiedzieć w hipotezie opuszczenia dna morskiego. Pierwotnie wyspę obrastają dookoła rafy przybrzeżne, które w miarę jej pogrążenia się, narastają ku górze, głównie od zewnątrz, przechodzą stopniowo w rafę barierową, oddzieloną od brzegu przestrzenią wody. Przy całkowitym pogrążeniu się wyspy, a jednocześnie nieustannym narastanie koralowców ku powierzchni, rafa barierowa okalając wyspę przechodzi w pierścieniowatego zwykle kształtu atolu. Może to nie dokładnie to co chciałaś, ale myśle że może Ci się przydać :) Liczę na naj :)
