Streść w pięciu zdaniach libretto opery Otello.

  Akt I Cypr, koniec XV w. Zgromadzony przed zamkiem tłum z przerażeniem obserwuje burzę szalejącą na morzu. Z żywiołem walczy statek Otella - mauretańskiego rycerza w służbie Republiki Weneckiej. Kiedy w końcu statek szczęśliwie przybija do brzegu, powracający z wyprawy wojennej Otello oznajmia zwycięstwo nad niewiernymi. Rozpoczyna się zabawa. Nie uczestniczą w niej jedynie Roderigo i Jago. Pierwszy, gdyż zakochany jest bez szans na wzajemność w Desdemonie, drugi z zazdrością patrzy na Cassia, którego Otello mianował kapitanem. Jago szykuje zemstę. Postanawia upić Cassia. Ten - ponieważ ma słabą głowę - początkowo odmawia, ale po chwili ulega. Odurzony winem wszczyna awanturę z Roderigiem. Próbuje ich rozdzielić Montano, którego Cassio rani w walce. Przybywa Otello zaalarmowany przez Roderiga. Nakazuje wszystkim rozejść się, a Cassia pozbawia stopnia kapitana. Zostaje sam z Desdemoną. Wspominają pierwsze chwile swej miłości, cieszą się szczęściem, potem objęci udają się na spoczynek (duet Gia nella notte densa). Akt II Sala zamkowa. Jago radzi, by Cassio poprosił Desdemonę o wstawiennictwo u Otella - to dalszy ciąg jego planu zemsty. Wierzy on, że zło, które czyni swą intrygę, jest wyrokiem przeznaczenia (monolog Credo in un Dio crudel). Widząc rozmowę Cassia z Desdemoną, prosi los, by przysłał tu Otella. I ten rzeczywiście nadchodzi. Jago wzbudza zazdrość Maura, pytając go, od jak dawna Cassio zna jego żonę. Jago radzi też wybadać Desdemonę, by potwierdzić lub odrzucić domysły o jej zdradzie. Mieszkańcy Cypru przyszli z darami dla Desdemony. Ona prosi męża o łaskę dla Cassia. To wzbudza gniew Otella - wyrywa z ręki Desdemony chustkę. Podnosi ją Emilia, a Jago żąda, by ta mu ją oddała. Służąca obawia się, że nadciąga nieszczęście. Otello coraz bardziej przekonany jest o winie żony. Jago pozornie usiłuje go uspokoić, w rzeczywistości podsyca zazdrość, opowiadając, jak Cassio przez sen wymawiał imię Desdemony. Dodaje też, że widział w jego rękach jej chustkę, podarunek od męża. Otello zapowiada zemstę, Jago mu wtóruje (duet Si pel ciel). Akt III Wielka sala zamkowa. Herold zapowiada przybycie statku z posłami weneckimi. Tymczasem Jago proponuje, by Otello podsłuchał jego rozmowę z Cassiem. Najpierw jednak Maur żąda od Desdemony, by pokazała podarowaną jej chustkę. Ona twierdzi, że ją zgubiła, a na dodatek wspomina imię Cassia. Otello wpada we wściekłość i obraża Desdemonę (duet Dio ti giocondi). Jago przyprowadza Cassia, Otello się ukrywa. W sprytnie prowadzonej przez Jagona rozmowie Cassio opowiada o swojej ukochanej. Jest nią Bianca, ale ponieważ nie wymienia jej imienia, podsłuchujący Otello jest przekonany, że ten mówi o Desdemonie. Na dodatek Cassio pokazuje jej chustkę. To wystarczający dowód dla Otella, który nie słyszy już słów Cassia, mówiącego, że ktoś mu ją podrzucił. Otello zastanawia się, jak zabić Desdemonę. Radą służy mu Jago, którego Maur w podzięce za wierną służbę mianuje kapitanem. Lodovico, przybyły na czele delegacji posłów z Wenecji, przekazuje pozdrowienia od doży dla zwycięskiego Otella, ale pyta też o Cassia. Gdy Desdemona znów się za nim wstawia, wywołuje kolejny gniew swego męża. Herold przyprowadza jednak Cassia, bo Otello musi oznajmić mu rozkazy otrzymane w liście od doży: Otello ma wrócić do Wenecji, a jego następcą został mianowany Cassio. Maur nie panuje już nad sobą, rzuca Desdemonę na ziemię, rozkazuje wszystkim odejść i sam pada zemdlony. Jago cieszy się swoim triumfem. Akt IV Sypialnia Desdemony. Żona Otella szykuje się do snu, pomaga jej Emilia. Desdemona wspomina piosenkę o wierzbie, którą w dzieciństwie nuciła służąca jej matki, prosta dziewczyna porzucona przez ukochanego (aria Piangea cantando). Gdy zostaje sama, modli się (aria Ave Maria). Wchodzi Otello i żąda, by wyznała wszystkie grzechy. Desdemona zaprzecza, że kocha Cassia, nie podarowała mu też chustki. Mówi mężowi, że gdyby go wezwał, ten z pewnością wszystko by wyjaśnił. Ale Otello oświadcza, że Cassio nie żyje i że na żonę też wydał wyrok - dusi Desdemonę. Przerażona Emilia wzywa pomocy. Kiedy wszyscy nadbiegają, postanawia wyjawić prawdę, mimo że Jago usiłuje ją powstrzymać - to Jago zabrał chustkę Desdemony. Cassio dodaje, że znalazł ją podrzuconą w swoim domu, Montano zaś wie od Roderiga, że całą intrygę uknuł Jago. Otello przerażony swoim czynem, przebija się mieczem. ;(  ;( przepraszam że trochę skopiowałam z książki  :(