PROSZĘ POMÓŻCIE!  Wybierz jakiś region co mówi o turystyce.

Podlaskie -POWIAT AUGUSTOWSKI Żegluga Augustowska obsługuje Pojezierze Augustowskie, które obejmuje takie jeziora jak: Jez. Białe, Jez. Necko, Jez. Sajno, Jez. Studzieniczne, Jez. Rospuda oraz kanały – Kan. Augustowski i Kan. Bystry. Ponadto rejsy odbywają się także na rzece Netta, a niektóre z nich zawierają śluzowanie statku na Śluzach w Przewięzi i Augustowie lub przepływ przez cieśninę. Planowane jest także rozszerzenie usług żeglugi na granice Białorusi, tj. na przykład rejsy do Grodna. Niestety jeszcze nie ma możliwości skorzystania z takich tras turystycznych. Warto odwiedzić Port Żeglugi nawet jeśli nie wybieramy się na rejs. Udostępniono tam bowiem bezpłatne atrakcje: muzealia z zabytkową Barką, wystawę kamieni oraz film z rejsu Papieża Jana Pawła II, który odbył się 9 czerwca 1999r. Utworzono także ścieżkę edukacyjną na starym statku, gdzie można zobaczyć jego maszynownię, kajuty, odpocząć na ławeczce na pokładzie. Najważniejszą jednak atrakcją Żeglugi są rejsy statkami. Długość tras jest zróżnicowana, dzięki czemu każdy może dopasować sobie odpowiedni cenowo i czasowo rejs. Ceny wahają się od 20 do 35 zł., zaś rozpiętość czasowa to 40 min – 2,5 godz. Polecamy rejs najdłuższy do sanktuarium Studzieniczna i z powrotem o aktualnej cenie 35 zł./os. Koszt tej atrakcji jest niewielki, a wrażenia niezapomniane. Dwupokładowe statki, wyposażone w bufety i toalety mieszczą nawet do 200 turystów, jednak miejsca nikomu nie zabraknie. Rejs jest bardzo przyjemny. Jego trasa rozpoczyna i kończy się w porcie Augustów, dalej przepływamy przez rzekę Nettę, kolejne jeziora, dwukrotnie przez Śluzę Przewięź i powracamy do Portu. Czas przepływu statkiem jest urozmaicony o informacje turystyczne jakich udziela kapitan statku. W trakcie rejsu opowiada historię Kanału Augustowskiego, legendy półwyspów i wysepek o interesujących nazwach (np. „Goła Zośka”, „Wianek”), zwraca uwagę turystów na ciekawe obiekty znajdujące się na brzegach jezior, aktualny przebieg trasy oraz walory turystyczne terenów położonych na szlaku. Wycieczka wzbogaca także duchowo, ponieważ przypomina niezwykłą postać Papieża Jana Pawła II, który także skorzystał z tej niesamowitej przyjemności rejsu po jeziorach augustowskich. Znajdujące się na trasie statku Jez. Studzieniczne przypomina właśnie pobyt Papieża, upamiętniony pomnikiem widocznym na brzegu jeziora. Kiedy statek wpływa na wody tego specjalnego miejsca turyści mogą posłuchać ulubionej piosenki Papieża „Barka”. Stwarza to niesamowity klimat. W drodze powrotnej czas umilają piosenki związane z Augustowem. Rejs jest warty poświęcenia czasu i pieniędzy. Gorąco polecamy. -Powiat białowieski- Zespół pałacowo – parkowy Branickich w Białymstoku to najpiękniejszy zabytek Białegostoku, a barokowe ogrody wokół pałacu są jednymi z najpiękniejszych w Polsce. Nie można pominąć tego miejsca na mapie turystycznej Podlasia. Miejsce to jest pamiątką po rodzie Branickich i nazywane jest rezydencją Branickich lub Wersalem Podlaskim. Historia Pałacu Branickich Historia Pałacu Branickich jest bardzo ciekawa. Pierwotnie, w XVI wieku pałac był zamkiem obronnym wybudowanym przez rodzinę Wiesiołowskich – ówczesnych właścicieli Białegostoku. Największy rozkwit pałacu i ogrodów otaczających rezydencję przypadł w okresie panowania rodu Branickich w Białymstoku. W latach 90. XVII w. Stefan Mikołaj Branicki rozpoczął przebudowę zamku na barokowy pałac. Jego syn – Jan Klemens Branicki kontynuował rozbudowę rezydencji jeszcze przez pięćdziesiąt lat. W tym czasie zarówno pałac, piękne ogrody wokół jak i samo miasto Białystok nabrały tak pięknego charakteru, że miejsce to okrzyknięto mianem Wersalu Polskiego. Historia niesie ze sobą okresy rozkwitu jak i upadku. Tak było też w przypadku rezydencji Branickich. Po śmierci Jana Klemensa Branickiego pałac został sprzedany i w czasie zaborów miał być Letnią Rezydencją Carów, jednak założono w nim Instytut Panien Szlacheckich, co spowodowało, że pałac utracił swój rezydencjonalny charakter. Dziś w Pałacu siedzibę swą ma rektorat Uniwersytetu Medycznego, a miasto sukcesywnie prowadzi prace renowacyjne na terenie Rezydencji Branickich. -powiat bielski Muzeum w Bielsku Podlaskim jest jednym z oddziałów Podlaskiego Muzeum w Białymstoku i mieści się w zabytkowym Ratuszu przy ul. Mickiewicza 45. Muzeum w Bielsku Podlaskim gromadzi zbiory dokumentujące historię regionu, na przykład eksponaty etnograficzne prezentujące życie mieszkańców okolicznych wsi, pocztówki z okresu międzywojennego oraz wytwory prac artystów ludowych z okolic Bielska Podlaskiego. W Muzeum często prezentowane są kolekcje prac plastycznych autorstwa okolicznych artystów. Są to wystawy czasowe takie jak np. „Kwiaty w pastelach. Twórczość Maryli Babulewicz”. Ekspozycję stałą stanowi wystawa zatytułowana „Tajemniczy ręcznik”. Jest to niezwykle ciekawa ekspozycja, która przedstawia ręcznik obrzędowy – wyznacznik kultury i tradycji mieszkańców Ziemi Bielskiej. Wystawa ta ma bardzo głębokie znaczenie, dlatego warto zgłębić jej sens i dociec wiadomości o obyczajowości tutejszych ludzi – tradycji godnej zauważenia i podtrzymywania. Więcej na temat tradycji związanej w ręcznikiem bielskim znajdą Państwo w dziale Tradycje Podlasia. -grajewski Biebrzański Park Narodowy został utworzony w 1993 r. w celu ochrony najbardziej rozległych w Polsce i Europie Środkowej torfowisk, położonych wzdłuż rzeki Biebrzy. Jest największym i najdłuższym parkiem narodowym w naszym kraju. Zajmuje 59223 ha a odległość między jego obrzeżami wynosi niemal 100 km. Park rozciąga się od źródeł Biebrzy, obejmując prawie całą rzekę aż do ujścia do Narwi. Siedziba parku znajduje się w Osowcu. BPN skrywa przede wszystkim naturalne, nietknięte przez człowieka rozległe mokradła, bagna oraz torfowiska co czyni go tak niedostępnym i tajemniczym. Dolina Biebrzy w większej części zachowała swój unikalny, dziki charakter. Z tego powodu jest jedną z najbogatszych w gatunki ptaków wodno-błotnych ostoją w Polsce. Zaobserwowano tu ich ok. 270 gatunków, w tym blisko 180 gniazduje nad Biebrzą. Spotkać tu można dubelta, wodniczkę, cietrzewia i orlika grubodziobego, dla których dolina jest jednym z ostatnich ptasich azyli w Europie. Poza nimi występują tam także dość rzadkie ptaki, jak batalion (symbol parku), kszyk, kulik wielki, biegus zmienny, żuraw, rybitwa białoskrzydła i białowąsa oraz ptaki drapieżne: puchacz, sowa błotna, błotniak łąkowy i zbożowy. Dolinę rzeki zamieszkuje 48 gatunków ssaków (np. wydry, borsuki, gronostaje, jenoty a nawet wilki). Park słynie z największej w Polsce populacji łosi (ok. 650 sztuk) oraz przywróconej na te tereny populacji bobra (ponad 1000 osobników), od którego to Biebrza zawdzięcza swoją nazwę (nazywano ją dawniej Bobra, Biber albo Bebra, co znaczyło-rzeka bobrów). Biebrza jest rzeką typowo nizinną o wolno płynących wodach. W okresie wiosennym tworzy szerokie rozlewiska z powodu wezbrań wody o charakterze roztopowym. Krajobraz doliny cechuje wysoki poziom naturalności. Rzeka płynie w niezaplanowany sposób tworząc liczne meandry. W jej wodach żyje ok. 36 gatunków ryb (np. sumy, szczupaki i węgorze). Jeśli chodzi o florę Biebrzańskiego Parku Narodowego, warto wspomnieć, że występuje tu 45 gatunków zagrożonych wyginięciem (np. szachownica kostkowata, fiołek torfowy i kosaciec bezlistny). Odnotowano tu w sumie ponad 1000 gatunków roślin naczyniowych. Chlubą doliny są storczyki (20 gatunków), rosiczki oraz widłaki. Wśród zbiorowisk leśnych występują olsy, brzeziny i łęgi, skrywające rzadkie brzozy niskie i wierzby lapońskie. WALORY TURYSTYCZNE: Biebrzański Park Narodowy ma do zaoferowania ponad 600 km szlaków turystycznych – pieszych, rowerowych i kajakowych. Spośród wielu tras rowerowych, uwagę należy zwrócić na „Podlaski Szlak Bociani”. Szlaki piesze w czasie wiosennych rozlewisk są niełatwe do przebycia, ale rekompensatą za trud są wspaniałe widoki krajobrazu oraz przylatujące w tym okresie ptaki. Specjalnie dla pasjonatów ornitologii przy szlakach zbudowano wieże obserwacyjne, z których można dostrzec nierzadko unikatowe gatunki ptaków oraz oczywiście łosie i inne zwierzęta. Dużą popularnością cieszą się szlaki w basenie środkowym, które zaczynają się przy leśniczówce Grzędy. Niewątpliwie jedną z największych atrakcji jest Twierdza Osowiec z końca XIX w. Zlokalizowana jest w pobliżu siedziby dyrekcji parku. Do zwiedzania udostępniony jest Fort i Muzeum Twierdzy Osowiec. Minimalny czas zwiedzania z przewodnikiem Osowieckiego Towarzystwa Fortyfikacyjnego wynosi dwie godziny. Centrum Edukacji i Zarządzania BPN im. Prof. Adama Pałczyńskiego w Osowcu Twierdzy ma do zaoferowania dla turystów szeroki wachlarz ścieżek edukacyjnych związanych z parkiem. W siedzibie parku podziwiać można wystawy zdjęć o tematyce przyrodniczej, ekspozycję ukazującą np. łosia czy bataliona oraz obejrzeć film o Biebrzańskim Parku Narodowym. Dyrekcja proponuje także warsztaty i zajęcia edukacyjne: „Biebrzański Park Narodowy w pigułce”, „Torfowisko – wielka gąbka”, „Wody rzeki Biebrzy”. Zachęcamy również do wzięcia udziału w ścieżkach przyrodniczych: 1. Terenowy Ośrodek Edukacyjny Osowiec – ścieżka przyrodniczo-historyczna (na temat twierdzy i fortyfikacji) oraz ścieżka przyrodnicza „Kładka”. Łączna długość 4,4 km. 2. „Grobla Honczarowska” – ścieżka przyrodnicza prowadząca po usypanej pośród bagien grobli. Punkt główny – Batalionowa łąka z pomostem i wieżą widokową. Długość 4,2 km. 3. „Torfowisko” – ścieżka prowadząca po drewnianej kładce przez bór porastający torfowisko. Możliwość obserwacji unikalnych roślin polodowcowych. Długość 1 km. 4. „Wydma” – ścieżka prowadząca u zbocza wydmy. Możliwość obserwacji rośliny macierzanki piaskowej, jaszczurki żyworodnej i innych osobliwości. Długość 1,2 km. 5. „Las” – ścieżka prowadząca przez Obwód Ochronny Trzyrzeczki . Zaczyna się i kończy przy bajecznie usytuowanej leśniczówce. Długość 3,2 km. Stałe imprezy organizowane dla dzieci i młodzieży: „Dzień Mokradeł”, „Dzień Ziemi”, „Sprzątanie Świata”. Konkursy: „Zostań przyjacielem bocianów” i „Konkurs wiedzy o BNP”. Imprezy skierowane do dorosłych: • Targi Produktu Lokalnego „100 Pomysłów dla Biebrzy” – prezentacja oraz sprzedaż rękodzieła ludowego (hafciarstwo, plecionkarstwo, wikliniarstwo, tkactwo, rzeźba ludowa, pisankarstwo i wypieki pieczywa obrzędowego). • „Biebrzańskie Sianokosy” – Mistrzostwa Europy w Koszeniu Bagiennych Łąk. Jest to rywalizacja sportowa kosiarzy a zarazem zabawa, jak i promocja walorów parku oraz czynny udział w ochronie mokradeł. • „Wszechnica Biebrzańska” – cykliczne dwudniowe spotkania dla miłośników Bagien Biebrzańskich w okresie jesienno-zimowym. Wykłady o przyrodzie, historii i kulturze Bagien Biebrzańskich. Inne atrakcje warte uwagi: Góra Strękowa nad Narwią koło Wizny, Uroczysko Grzędy, Goniądz – rynek, Bagno Ławki. Dojazd do siedziby Parku z Białegostoku (ok. 55 km) drogą nr 65 w kierunku Moniek, Grajewa i Ełku (ok. 45 min) lub pociągiem w kierunku Grajewa i Ełku, ok. 1 godz. Samym opisem nie będziemy jednak próbować Państwa zachęcać. Proszę spojrzeć na zdjęcia poniżej a wydaje mi się, że komentarz będzie zbędny. -powiat moniecki ym wierszem pragniemy rozpocząć opis twierdzy w Osowcu. Miejsce to niezwykłe, przedstawiające nam rozległą historię tych ziem. Ale zacznijmy od początku. Twierdza Osowiec to rosyjska twierdza znajdująca się na trasie Białystok - Ełk, kilka kilometrów za Mońkami. Została zbudowana w drugiej połowie XIX wieku jako typowa twierdza zaporowa. Składała się ona z 4 fortów: fort 1 (Centralny), fort 2 (Zarzeczny), fort 3 (Szwedzki) oraz fort 4 (Nowy). Nazwy te mają także swoje znaczenie i tak np. Fort Zarzeczny został tak ochrzczony z racji jego położenia za rzeką, a Fort Szwedzki został postawiony na miejscu, gdzie to Szwedom udało się bokiem pod osłoną nocy ominąć niezauważalnie Twierdzę Osowiec. Dlaczego twierdzę zlokalizowano właśnie w Osowcu? Otóż po wybudowaniu w 1873 roku linii kolejowej mającej na celu połączenie Królewca z Odessą wzrosło znaczenie strategiczne Osowca. Rosja musiała zabezpieczyć północną część Królestwa Polskiego, narażoną na uderzenie od strony Prus Wschodnich. Odcinek pomiędzy Niemnem i Narwią w dużej mierze chroniony był przez naturalną zaporę terenu, jaką są Bagna Biebrzańskie i jedynie w okolicach Osowca przeszkoda ta była łatwą do pokonania. To zdecydowało o budowie twierdzy którą wzniesiono z iście rosyjskim rozmachem. Obecnie spośród czterech fortów tylko dwa są w stanie używalności - Fort Centralny i Fort Szwedzki. Pozostałe forty zostały zniszczone podczas działań wojennych i wejście na ich teren jest bardzo niebezpieczne. Twierdza okazała się warta włożonych w nią pieniędzy ponieważ nigdy nie została zdobyta. W przededniu wybuchu wojny załoga Twierdzy Osowiec liczyła 8200 oficerów i żołnierzy. Sama historia twierdzy jest bardzo obszerna i nie chcąc opowiadać wszystkiego za przewodnika przedstawiamy Państwu poniżej tabelkę z krótką historią. Zaczynamy więc zwiedzanie. Gdy już przyjedziemy do Osowca i uda nam się znaleźć twierdzę zauważymy, że  znajduje się ona na terenie jednostki wojskowej i wstęp do niej bez przewodnika jest niemożliwy. Osowieckie Towarzystwo Fortyfikacyjne udostępnia nam jednak ścieżkę turystyczną wokół twierdzy. Można na niej zobaczyć jedynie z większej odległości muzeum historyczne i kilka armat. Niestety nic więcej poza fosą i wysokimi nasypami nie zobaczymy. My jednak chcemy zobaczyć więcej i wejść do środka, jak więc tego dokonać. Na teren jednostki a zarazem twierdzy możemy wejść jedynie z przewodnikiem. W czasie sezonu letniego, od maja do końca wakacji przewodnik będzie na nas czekać przed wejściem, gdy przyjdziemy poza sezonem musimy przewodnika zamówić telefonicznie pod numerem 600-941-954. Obecnie opłata przewodnicka to 35 zł za godzinę (zwiedzamy co najmniej 2 godziny, nie mniej także od grupy jest to kwota 70zł za 2 godziny). Przewodnik nie bierze więcej niż 35 osób. Do tego doliczyć trzeba bilety. Dorośli i młodzież powyżej gimnazjum to 6 zł, natomiast podstawówka i gimnazjum to 4 zł. Dzieci nie uczące się nie płacą. Istnieje możliwość zamówienia dłuższej wycieczki niż 2 godziny, ale tą sprawę trzeba uzgodnić telefonicznie. Godziny otwarcia twierdzy Osowiec to od 10:00 do 15:00. Zwiedzanie zaczynamy od muzeum twierdzy. To właśnie tutaj znajdziemy bronie używane w walce, mundury żołnierzy oraz tysiące innych przedmiotów charakterystycznych dla wojen w tym okresie. Tutaj również poznamy historię budowy twierdzy. Po wyjściu z muzeum przewodnik zabierze nas na długi spacer po korytarzach twierdzy. Poza zwiedzeniem naziemnej części będziemy mieli możliwość zwiedzenia jej rozległych podziemi. To właśnie w ciemnych korytarzach poczujemy to, co czuli żołnierze w latach wojny. Poza zimnem i wilgocią zmagali się oni z ciemnościami oraz wiecznym strachem. Dane nam będzie to poczuć gdy przewodnik zgasi latarki i zaprosi nas do przejścia korytarza po ciemku. Wówczas zaczniemy czuć respekt i odnosić się do tych murów w inny sposób. Ważną rolę w twierdzy odgrywały kaponiery i półkaponiery, w których to ulokowane było 67 armat obronnych, kaliber 57 i 76mm. Za czasów świetności Twierdzy Osowiec na jej terenie znajdowały się baraki magazynowe, zespół ceglanych i drewnianych domów a nawet cerkiew. Zobaczymy także, że żołnierze przygotowali sobie także miejsca do odpoczynku i sportu, np boisko do siatkówki. Zwiedzanie twierdzy przebiega bardzo szybko. Przewodnik opowiada z wielką pasją i nie ma tutaj zakazu robienia zdjęć. Uważam, że powinniśmy odwiedzić to miejsce by zrozumieć naszą historię. Zapraszam również do zapoznania się ze zdjęciami Twierdzy Osowiec, a tymczasem poniżej prezentujemy wspomnianą już wcześniej krótką historię twierdzy. Historia Twierdzy Osowiec: