Dzieci postanawiają zbadać dom. Łucja, najmłodsza z rodzeństwa, zainteresowana szafą stojącą w pustym pokoju odkrywa, że jest to portal do pokrytego śniegiem lasu z latarnią pośrodku. Spotyka tam fauna, który przedstawia się jako Tumnus i zaprasza ją na herbatę. Opowiada jej, że owa kraina nazywa się Narnią i jest rządzona przez bezwzględną Białą Czarownicę, która sprawia, że panuje tu wieczna zima, ale nigdy nie ma świąt.Po upływie kilku tygodni, Łucja i Edmund, bawiąc się w chowanego, odkrywają, że szafa ponownie prowadzi do innej rzeczywistości. Będąc w lesie, chłopak nie nadąża za swoją siostrą i spotyka bladą kobietę w saniach ciągniętych przez białego renifera, która przedstawia się jako królowa Narnii. Rzucając na chłopca urok za pomocą magicznych słodyczy, obiecuje mu, że uczyni go księciem i w późniejszym czasie królem, jeśli tylko przyprowadzi do jej zamku swoje rodzeństwo.Kiedy królowa odjeżdża pojawia się Łucja i razem powracają do naszego świata. Dziewczynka wspomina Białą Czarownicę, a Edmund rozpoznaje w niej kobietę, która okazała się dla niego miła. Będąc już w Anglii, chłopiec kłamie w rozmowie z Piotrem i Zuzanną, twierdząc, że jedynie bawili się z siostrą, a szafa nie jest żadnym magicznym egzemplarzem. Łucja jest bardzo przygnębiona zachowaniem brata.W trakcie ostatecznej bitwy Aslan zabija wiedźmę, a rodzeństwo staje się królami i królowymi, rządząc Narnią przez piętnaście lat. W tym czasie dorosną tylko po to, aby ponownie stać się dziećmi, kiedy powrócą do naszego świata. Wówczas słyszą w holu panią Macready ciągle oprowadzającą odwiedzających po domu profesora
