Wielki uczony, badacz północno - wschodniego brzegu Nowej Gwinei, Mikołaj Mikołajewicz Mikłucho Makłaj od dzieciństwa marzył by zostać podróżnikiem. W 1872 roku żeglarze statku "Szmaragd" wprowadzili do zatoki "Astrolabium". Kiedy odeszli na brzeg, zobaczyli dziwny obraz: papuasi siedzieli w kręgu a w środku ( w centrum) stał wysoki, chudy Makłaj. Okazało się, że papuasi szanowali podróżnika i uważali go za swojego boga. Mikłucho Makłaj przeżył wśród papuasów Nowej Gwinei kilka lat. Leczył papuasów od febry (gorączki) i ran, uczył posługiwania się narzędziami pracy. Przecież papuasi byli ludźmi epoki kamiennej, którzy nie znali żelaza i szkła, nie umieli rozpalać ognia. Wielki podróżnik opisał język papuasów, nauczył się nim mówić. Papuasi tak szanowali uczonego, że słuchali go bez protestów we wszystkim. Tak marzenia o podróżach i powołanie uczonego wiązano z życiem Mikołaja Mikołajewicza. Nie jestem pewna czy dobrze przetłumaczyłam, ale myślę, że coś pomogłam.
