Nauka w okresie międzywojennym

Okres międzywojenny przyniósł dalszy ciąg rozwoju nauki, który rozpoczął się od połowy XIX wieku. I Wojna Światowa niejako wymusiła na naukowcach intensyfikację pracy, unowocześnianie techniki, medycyny. Udowodnienie tego pozostawiam pozostałym akapitom.
Zjawisko wojny rozwinęło przede wszystkim medycynę, Jeszcze w roku 1900 istniały tylko dwa leki działające selektywnie na choroby zakaźne – chinina (stosowana przeciw malarii) i rtęć (którą leczono syfilis). Do roku 1920 odkryto jeszcze trzy takie leki. Brytyjski uczony Aleksander Fleming, pracując w czasie I wojny światowej w polowym szpitalu wojskowym na terenie Francji, poświęcał wolne chwile poszukiwaniom metody zwalczania bakterii infekujących rany. Dwadzieścia lat później, w Londynie, zwrócił uwagę na pleśń, porastającą starą hodowlę bakterii, pozostawioną po jakimś eksperymencie. Okazało się, że pleśń zniszczyła bakterie. Eksperyment powtórzono w Oxfordzie, z tym samym skutkiem. Tam też uzyskano pierwsze dawki „penicyliny" - antybiotyku wytwarzanego przez pędzlaki (drobniutkie grzyby tworzące pleśń). Efekty były znakomite i natychmiastowe. W roku 1944 penicylinę produkowano już masowo, co miało ogromne znaczenie w warunkach wojennych.
Podczas I wojny światowej chemicy, fizycy, biolodzy i inni naukowcy nawiązali ścisłą współpracę z przemysłem, ulepszając broń, wynajdując rozmaite materiały zastępcze i medykamenty. Od tej pory wiele poważnych firm przemysłowych zaczęło wydatkować znaczne sumy na badania naukowe. Rezultatem tych badań było m.in. wynalezienie materiałów zastępujących surowce naturalne. Pierwsze „tworzywa sztuczne" powstały jeszcze w XIX wieku, ale użyteczne „włókna sztuczne" udało się wyprodukować dopiero w latach dwudziestych XX wieku. Pewna brytyjska firma wypuściła wówczas na rynek „rayon". Zaczynała się epoka taniej i atrakcyjnej odzieży. Nowe włókna posłużyły nie tylko do produkcji odzieży, ale i sieci, dywanów tkanin technicznych i mnóstwa innych rzeczy. Niektóre materiały powstawały z myślą o celach przede wszystkim wojennych. W latach trzydziestych, gdy państwa europejskie przystąpiły do przebudowy swoich sił zbrojnych, zaczęto poszukiwać nowych stopów metali - tańszych, łatwiej dostępnych bądź bardziej użytecznych niż tradycyjne. Wśród nich znalazły się aluminium i lekkie stopy lotnicze, zawierające magnez.
Cele militarne ukierunkowały też w dużym stopniu rozwój radio- i telekomunikacji. W roku 1935 przeprowadzono w pobliżu Daventry pierwszą udaną próbę określenia pozycji samolotu za pomocą fal radiowych, odbijających się od lecącego obiektu. Tak powstał radar - system radiolokacyjny, umożliwiający wczesne wykrywanie zbliżających się samolotów. Dzięki radarowi Królewskie Siły Powietrzne (RAF) mogły w 1940 roku wygrać „bitwę o Anglię", wpływając tym samym na bieg dziejów. W czasie wojny systemy radiolokacyjne pojawiły się też w innych państwach, a zaraz po wojnie radar przyjął się w komunikacji cywilnej - powietrznej oraz morskiej. Przyczynił się do zwiększenia bezpieczeństwa podróży i umożliwił kierowanie ogromnym ruchem lotniczym.
Energię elektryczną znano już przed rokiem 1800, lecz jej powszechne zastosowanie wymagało nie tylko postępów nauce, ale i wynalazków technicznych oraz odpowiednich decyzji administracyjnych. Dwa najważniejsze kroki w tej dziedzinie to wynalezienie turbiny parowej (która mogła być stosowana jako agregat prądotwórczy, a także służyć do napędu statków) oraz zastąpienie małych, lokalnych elektrowni dużymi, państwowymi systemami energetycznymi.
Elektryczność wpłynęła na niemal wszystkie sfery ludzkiej aktywności. Odmieniła wygląd nowoczesnego miasta i nadała jego życiu nowy rytm. Elektryczne tramwaje i pociągi (znane już przed rokiem 1900) przyczyniły się do zmian w układach urbanistycznych - ludność miejska nie musiała już być tak ściśle skupiona wokół centrów administracyjnych i przemysłowych. Również fabryki można było lokować dalej od linii kolejowych, gdyż zastosowanie energii elektrycznej uniezależniało od stałych dostaw węgla. Elektryczność odmieniła też życie domowe, dając światło i ciepło, a także napędzając zmechanizowany sprzęt, ułatwiający prowadzenie gospodarstwa. W roku 1920 na londyńskiej wystawie „Idealne mieszkanie" pokazano po raz pierwszy całkowicie zelektryfikowany dom. W ostatnim roku XIX w. Pewien brytyjski inżynier wynalazł odkurzacz, a dwadzieścia lat później zaczęto w Stanach Zjednoczonych produkować lodówki.
Mówiąc o okresie międzywojennym należy opisać działalność Alberta Einsteina. Wystąpił on z hipotezą o kwantowym sposobie rozchodzenia się światła (te specyficzne kwanty nazwał fotonami). Dopiero jednak w latach 1925-1926 dokonano w fizyce teoretycznej przełomu, umożliwiającego wyjaśnienie tych zjawisk (sprzecznych z klasyczną elektrodynamiką) i sporządzenie ich matematycznego opisu. Głównymi sprawcami owego przełomu byli Austriak Erwin Schrdinger i Niemiec, Werner Heisenberg. Można ich uznać za ojców nowej nauki - mechaniki kwantowej. Narodziny tej nauki miały kolosalny wpływ na dalsze postępy w fizyce jądrowej, ale jeszcze w roku 1936 brytyjski fizyk lord Rutherford, mający za sobą niezwykle ważne badania nad strukturą atomu, wyraził pogląd, iż fizyka jądrowa nigdy nie znajdzie praktycznego zastosowania. Trzy lata później Einstein napisał do prezydenta USA list, w którym donosił o możliwości rychłego wyprodukowania bomby niebywałej mocy -jej energia niszcząca brałaby się z reakcji rozszczepiania jąder uranu. Sześć lat potem, w sierpniu 1945 roku pierwsza bomba atomowa spadła na japońskie miasto Hiroszima. Skutki są wszystkim znane.
Albert Einstein sformułował w 1905 r. rewolucyjną teorię względności. Posługując się dedukcją logiczną, sformułował na gruncie fizyki twierdzenie o nierozdzielności czasu i przestrzeni. Względność czasu – wg Einsteina – tworzyła względność stosunków przestrzennych. Konsekwencją przyjęcia tej teorii było zrelatywizowanie także kategorii ruchu i siły oraz podważenie takich pojęć absolutnych, jak czas i przestrzeń. Pod wpływem tej teorii zaczęto twierdzić, że prawdy naukowe mają charakter względny.
Okres rozdzielający obie wojny światowe był bardzo obfity w osiągnięcia. Z wielu z nich korzystamy i uczymy się o nich dzisiaj, w XXI wieku. Niektóre ulepszyliśmy(np. lekarstwa), inne pozostały nienaruszone(sławna teoria względności), ale bez nich świat nie wyglądałby tak jak wygląda.