Perykles

Urodzony ok.495 r. p. n. e; był najwybitniejszą postacią, która przewodziła ludowi ateńskiemu. Dzięki swojemu talentowi kierował polityka Aten przez niemal 30 lat. Za jego czasów przeprowadzono reformy, które pozwoliły rozszerzyć zakres swobód obywatelskich i dopuścić do udziału w rządach jeszcze szerszą grupę obywateli.
Wzmocnił demokrację ateńską i w swoich przemowach wskazywał zalety tego ustroju:
-w sporach prywatnych każdy obywatel jest równy w obliczu prawa;
-jednostkę ceni się nie ze względu na jej przynależność do pewnej grupy, lecz że względu na talent osobisty, jakim się wyróżnia;
-ubóstwo albo nieznane pochodzenie nie przeszkadza w osiąganiu zaszczytów;
-kierując się wyrozumiałością w życiu prywatnym, szanujemy prawa w życiu publicznym;
-jesteśmy posłuszni władzy i prawom, zwłaszcza tym niepisanym, które bronią pokrzywdzonych i których przekroczenie przynosi powszechną hańbę;
-miasto nasze pozostawiamy otwarte dla wszystkich;
-państwo nasze jest godne podziwu i pod tymi względami i pod wielu innymi. Kochamy, bowiem piękno, ale bez zniewieściałości, bogactwem się chwalimy, lecz używamy go w potrzebie;
-ci sami ludzie, którzy zajmują się sprawami państwa, zajmują się także swymi osobistymi, a ci, którzy ograniczają się do rzemiosła, znają się także na polityce;
-zdobywamy sobie przyjaciół przez doświadczenie dobrodziejstw, a nie przez ich przyjmowanie.
Z inicjatywy Peryklesa wzniesiono w Atenach wspaniałe budowle, m. in. Propyleje ateńskie i Partenon, rozbudowano Akropolis ateńską, wykończono zaczętą przez Temistoklesa budowlę „długich” murów; łączących port morski Pireus z miastem Ateny i potem Faleron. Na czasy Peryklesa przypada rozkwit nauki i literatury. Żyli i tworzyli wtedy w Atenach wybitni tragediopisarze greccy Sofokles i Eurypides, rzeźbiarz Fidiasz, filozof Sokrates.
Na wniosek Peryklesa udostępniono biednej ludności udział w widowiskach teatralnych, opłacając wstęp do teatru. Przeciętny Ateńczyk uczestniczył w widowiskach na najwyższym poziomie artystycznym, które nie tylko bawiły, ale także wychowywały i pobudzały do głębokich przemyśleń. Obywatelom Aten, nawet najuboższym, demokracja wydawała się największym skarbem, którego warto było bronić.
Zasługą Peryklesa było umocnienie wpływów Aten w całej Grecji. W 430 r., w początkach wojny peloponeskiej, wybuchła w Atenach zaraza (dżuma), która spowodowała śmierć ok. ¼ ludności kraju. Dosięgła ona również Peryklesa.