Już z daleka jesienny park prezentuje się bardzo pięknie. Początkowo widać tylko plamy różnobarwnych drzew: zielonych, żółtych, czerwonych i brązowych. Szczególnie kolorowe są drzewa na alejkach rozciągających się na niewysokich górkach, które porastają nasz ulubiony podmiejski park. Gdy podejdziemy bliżej, można już wyróżnić poszczególne gatunki drzew- zawsze najbardziej podobają mi się rozłożyste dęby. Lubię tez masywne wierzby. Szkoda, że w naszej okolicy jest ich niewiele.Kolorowe liście leżą wszędzie. Wiatr nawiewa ich całe sterty, w których można brodzić, słuchając jak szeleszczą.Wczesnym rankiem w jesiennym parku błyszczy rosa, niekiedy srebrzy się szron. Pomiędzy krzakami pająki przeciągają swoje nici, zakładają sieci, w które wpada niejeden owad. Park w pełni ożywia się wtedy, gdy słońce świeci nieco mocniej. Jego promienie przenikają przez liście, wydobywają z roślin wszystkie barwy. Jasne plamy promieni docierają nawet do traw i mchów. O tej godzinie ptaki zaczynają śpiewać, fruwają gdzieś pomiędzy koronami drzew, nawołują się.
