W poniższej pracy chcę zająć się problemem dotyczącym światopoglądu oraz podejścia do życia Jana Kochanowskiego, stojącego w rzędzie najznamienitszych twórców poezji polskiej jeden z najsłynniejszych poetów polskich. Interesował będzie mnie fakt, czy człowiek ten potrafił nie przejmować się codziennością, czy też obawiał się zawsze, co przyniesie mu kolejny dzień. Moim zdaniem najlepszą metodą dojścia do pewnych wniosków jest prześledzenie fraszek, trenów oraz pieśni poety. Na początku chcę zająć się refleksyjnym nurtem poezji tego autora. Do takiego kierunku z pewnością można zaliczyć fraszkę, pełniącą funkcję literackiego słowa od autora, umieszczoną na początku jego zbiorku. Autor wskazuje tutaj na to, co chce osiągnąć poprzez własną twórczość. Poeta nie ma zamiaru pisać o wielkich bohaterach, wielkich mędrcach czy wspaniałych bojownikach, ale o śmiechu i żartach, zwykłych, codziennych radościach. Dzięki takiemu wstępowi czytelnik wie, czego może spodziewać się w dalszej części zbioru. Zostają tu ujawnione wydarzenia, towarzyszące pisaniu tych dzieł. Zachęca się tym samym do radości, rozrywki, wesołości ? po prostu do zdrowego śmiechu. Poeta stwierdza też, że jeśli ktoś cieszy się każdą chwilą i jest skory do zabawy, zawsze może liczyć na powodzenie w towarzystwie i przychylność innych ludzi. Fraszka poświęcona ludzkiemu żywotowi także skłania do refleksji dotyczącej ludzkości. Poeta w tym utworze rozmawia z Bogiem, próbując zgłębić tajemnicę ludzkich żywotów i stosunek Boga do nich. Poeta głęboko wierzy, iż Bóg patrzy na ludzką pogoń za pieniędzmi i sławą i śmieje się dobrotliwie z głupoty takiego postępowania. Autor pragnie, by sam nigdy nie znalazł się pośród tej pogoni, ale mógł spokojnie stać z boku i obserwować życie innych. Wyraża się tutaj pełna ufność Bogu, który ma nim, biedną, słabą istotą ludzką pokierować i stale przypominać, co tak naprawdę jest na tym świecie najważniejsze. Aby nigdy nie gonił za złudnym szczęściem, ale szukał prawdziwych i głębokich wartości. Wśród wielu zabawnych utworów Kochanowskiego znajduje się też utwór będący doskonałym świadectwem wielkości poety. Mamy tu do czynienia z profesjonalnym warsztatem poetyckim Kochanowskiego. Drobny utwór zatytułowany "Raki" jest poświecony naturze niewiast i ich przewrotności. Kiedy czyta się tę fraszkę w zwykły sposób, podziwia się dobroć, piękno i wspaniałość kobiet. Wystarczy jednak przejrzeć całość od tyłu (stąd tytuł) i nagle przed oczami pojawiają się zupełnie inne znaczenia. Kobiety stają się nagle istotami fałszywymi, niegodnymi zaufania, miłości czy nawet podziwu. Taki sposób stworzenia utworu bez wątpienia zaświadcza o wielkiej pomysłowości i oryginalności tego autora.
