W 1830 roku Fryderyk Chopin opuścił Warszawę, a w 1831 roku osiadł w Paryżu, gdzie zmarł 1849 roku. Przez wiele lat przebywał więc z dala od swojego kraju ojczystego. Jednak najważniejszymi wartościami były dla niego dom rodzinny i kraj, co często podkreślał w swoich listach. Te tęsknoty przekładał na przepiękną, subtelną, wzruszającą, niezależnie od tego, czy były to wielkie kompozycje, czy też np. etiudy, z których uczynił małe arcydzieła. W każdym utworze łączył bogate treści emocjonalne z doskonałością formy, często czerpiąc inspiracje z polskiego folkloru. Odzwierciedleniem tego jest również jego kompozycja - Scherzo h-moll op. 20 (powstała w pierwotnej wersji w 1831 r.), w której w środkowej części zawarł melodię kolędy "Lulajże Jezuniu". Świadczy o nostalgii, jego wielkiej tęsknocie za ojczyzną, wspomnieniach tych chwil, kiedy święta Bożego Narodzenia spędzał w Polsce, w gronie rodziny i przyjaciół. Pozdrawiam.
