Streszczenie Pieśni i treny Kochanowskiego pieśń ll, lX, Treny XIX, IX, X, XI

Pieśń IX  ,,Nie porzucaj nadzieje" Autor wzywa nas do tego,abyśmy nie tracili nadziei,ponieważ po złych chwilach nastąpią dobre-podkreśla,że nie ma nic wiecznego na świecie.Wzywa do ufności Bogu.Poeta zaleca umiar  szczęściu jak i nieszczęściu.Los ludzki jest zmienny.W pieśni wyraża się bezradność i niepewność człowieka wobec niezależnych od niego obrotów losu. Tren IX - to kryzys światopoglądu humanistty,podmiot liryczny podkreśla,że mądrość,czyli wiedza o świecie jego możliwości przetrwania ciężkich chwil nie można kupić.Okazuje się,że rozum,dobroć,piękno,a nawet pobożność nie ogą uchronić człowieka przed nieszczęściem.O to poeta renesansowy,piewca życia i siły,wiary w ludzkie możliwości obnażył drugą stronę człowieka jako bezradność i bezbronnoć wobec przeciwności losu. Tren X - ukazuje bezradność podmiotu lirycznego wobec tajemnicy życia poza grobowego,sposobu bytowania najbliższych po śmierci.Stąd apostrofa do Urszulki, i pojawienie się ste.. Pojawienie się wątpliwości,czy człowiek wybrany,obdarzony talentem mędrzec jest bliżej tajemnicy bytu niż człowiek prosty.W tym celu podmiot liryczny odwołuje się do mitologii i symboliki biblijnej ujawnia chęć ujrzenia córeczki,obojętnie gdzie i w jakiej kolwiek postaci.Podmiot liryczny sugeruje jednak wątpliwość. Tren XIX - tren ostatni Jan otrzymuje pocieszenie od zmarłej matki,która odwiedza go we śnie z Orszulką na ręku i oznajmia mu,że jego dziecko dzięki swej śmierci uniknęło namiętności i cierpień za życia oraz zyskało wieczny duchowy spokój.Zdanie wypowiedziane przez matkę: ,, ..... jeden jest Pan smutku i nagrody" zaszczepia ponownie w Kochanowskim siłę i chęć do dalszego działania. Liczę na naj :) Adresatem jest pojedynczy polityk, w ten sposób podmiot liryczny próbuje zwrócić się do osób pełniących władze osobiście. Adresat liryczny pojawiają się w tekście aż jedenaście razy. Zwiększa to szanse na bezpośrednie dotarcie do konkretnych osobistości i wpłynięcie na ich dalsze czyny. Miłosz pokazuje, jaką potęgą dysponuje władca: od niego zależy los – zwłaszcza ludzi słabych. Jest to typ wiersza zamkniętego, zaczyna się i kończy podobnym w znaczeniu sformułowaniem o polityku jako o zbrodniarzy czy bohaterze i władcą dobra albo zła. Autor w wierszu użył wielu pytań retorycznych, aby wzbudzić wyobraźnię czytelnika i zmusić go do głębszych przemyśleń. Wyrzuca mu, że jest człowiekiem zła, który jednocześnie trzyma w swoich rękach los ludzki. Jest anonimowy i niewiadomo jaki będą jego kolejne kroki, dobre czy złe. W następnych wersach kolejne pytanie, niewiedza, czy tez obawa o swój los. „Stój! Zadrżysz w sercu swoim! Nie umywaj rąk!” w ten sposób podmiot liryczny ostrzega polityka. Przypomina mu o jego sumieniu. Nakazuje ujawnić się, przestać być osoba anonimowa. Człowiek pełniący taka ważna funkcję powinien podpisywać się pod swoimi czynami. Od niego zależy przyszłość obywateli. Posiada w ręku „miecz”, którym może uczynić wszystko. „Ocalasz albo gubisz Pospolitą rzecz.” Określa go mianem egoisty mówiąc, że interesuje go los swój i swojej rodziny. Tylko wśród niej jest dobry. Po raz kolejny ostrzega go przed gniewem rodzin, które w razie niepowodzenie postanowień władcy przeklną go. W ostatniej zwrotce na koniec autor uświadamia polityka jaką potęgę posiada w ręku i dalsze istnienie zależy tylko od jego przyszłych poczynań. Nie pojawia się już relacja władca – Bóg. Władca jest odpowiedzialny za swoje decyzje przed sobą i historią, która go oceni i pobłogosławi lub przeklnie.