1, Mit- specyficzna opowieść o otaczającym nas świecie, odpowiada na podstawowe (najważniejsze) pytania człowieka: skąd świat, człowiek, Bóg, co to jest śmierć i czym jest życie itp. Mity opisują historię bogów, demonów oraz historię świata. Zbiór mitów nazywamy mitologią. Rodzaje mitów: -kosmogoniczne – o stworzeniu świata i kosmosu; -teogoniczne – o narodzinach i życiu bogów; -kalendarzowe – o podziale roku; -antropogeniczne – o stworzeniu człowieka; -genealogiczne – o rodach starożytnych; -soteriologiczne – o zbawieniu człowieka; -eschatologiczne – o życiu pośmiertnym; -ajtiologiczne - o powstaniu tradycji. 2. Podział: Słowo "testament" pochodzi z łacińskiego wyrazu "testamentum" oznaczającego przymierze. Biblia dzieli się na Stary i Nowy Testament. Stary Testament słada się z 46 ksiąg, wśród których można wyróżnić kilka typów: -księgi historyczne (np. Rodzaju, Wyjścia, Kapłańska, Liczb) -księgi dydaktyczne (np. Hioba, Psalmów, Przypowieści, Eklezjasta) -księgi prorockie (np. Izajasza, Jeremiasza, Jonasza) W skład Nowego Testamentu wchodzi 27 ksiąg, a wśród nich: -4 ewangelie (opisują życie, nauczanie, śmierć i zmartwychwstanie Jezusa) -Dzieje Apostolskie (opisują działalność apostołów po zmartwychwstaniu Jezusa i wniebowstąpieniu Jezusa) -listy ( zawierają wskazówki dla nowopowstających wspólnot chrześcijańskich) -Apokalipsa św. Jana 3. "Księga Hioba" to najdawniejszy, starotestamentowy dramat o charakterze filozoficzno- poetyckim, napisany przez nieznanego autora lub autorów, prawdopodobnie między V a III w.p.n.e. Autor Księgi Hioba był zapewne Izraelitą głęboko tkwiącym w kulturze biblijnej. Tytułowy bohater zamieszkiwał ziemię Uz, tereny dzisiejszego Izraela, Egiptu i Arabii Saudyjskiej. Księga składa się z 3 części: prologu i epilogu pisanych prozą oraz części środkowej w formie poetyckiego dialogu podzielonego na 6 fragmentów. Tytułowy Hiob jest symbolem człowieka cierpiącego niewinnie i w tym sensie stanowi prefigurację postaci Chrystusa. Dramat Hioba polega na rozdźwieku miedzy przekonaniem bohatera o wlasnej prawosci i niewinnosci i z drugiej strony pewnoscia, ze Bog, ktory go doswiadcza jest sprawiedliwy a nieszczesciami, ktore go spotykaja. Bohater nie znajduje wytlumaczenia dla swej sytuacji. Hiob wie, iz nie popelnil zadnego grzechu. Poczatkowo kolejne spadajace na niego nieszczescia znosi z pokora i godnoscia. Broni przed Bogiem swojej niewinnosci. Bog wystawil bohatera na probe i wynagrodzil go za wiernosc. Ksiega Hioba porusza problem niezawinionego cierpienia i Bozej sprawiedliwosci, podnosi temat indywidualnej odpowiedzialnosci za wlasne winy, ukazuje tragizm cierpienia, ktorego nie mozna pojac i wytlumaczyc oraz podkresla, jak okrutna proba moze byc wiara religijna. Przypadek Hioba uczy bezinteresownej wiernosci Bogu i samemu sobie, jest lekcja ludzkiej godnosci, ukazuje dramat czlowieka niewinnie cierpiacego.
