1) Kultura Starożytnych Greków Kultura duchowa i materialna starożytnych Greków należy do dnia dzisiejszego za jedno z największych osiągnięć człowieka. Religia Greków była religią politeistyczną. Grecy wierzyli w istnienie osobnej sfery - osobnego "świata", na który składała się wielka liczba bóstw o różnej postaci, zakresach działania i różnym stosunku do człowieka. Zdaniem ich, istniał nierozerwalny związek miedzy ziemią a jej bóstwami, byli więc przekonani, że znalazłszy się w nowym kraju poza Grecją, winni oddawać cześć jego bóstwom aby uzyskać ich przychylność. 2) Rozwój sztuki Greckiej a. Porzadki architektoniczne: DORYCKI Porządek dorycki (styl) to jeden z najbardziej znanych porządków architektonicznych czasów starożytnych. Charakteryzuje się on ciężkimi proporcjami, surowością i monumentalizmem. Walory artystyczne ustępowały w nim miejsca funkcjonalizmowi. Architektura dorycka wywodzi się prawdopodobnie z budownictwa drewnianego. Wiele dekoracyjnych szczegółów w budownictwie kamiennym imituje elementy drewniane, np. tryglif nad każdą kolumną w budownictwie drewnianym pełnił rolę ochrony czoła belki stropowej, umieszczane pod okapem regulae - naśladują deseczki, guttae to imitacja drewnianych kołków łączących konstrukcje. Kolumna w porządku doryckim nie posiada bazy,a jej głowica ma kształt bardzo prosty; jak gdyby okrągłej spłaszczonej poduszki, na której spoczywa kwadratowa płyta. Taki rodzaj kolumn pojawił sie w Grecji najwcześniej już w VII w .p.n.e KONSTRUKCJA Zasady ogólne Tak zwana zasada tryglifu, rządząca porządkiem doryckim, stawiała budowniczym następujące wymogi: ? tryglif musi znaleźć się nad każdą kolumną i nad każdym interkolumnium, ? na krawędziach fryzu należy umieścić dwa, stykające się ze sobą pod kątem prostym tryglify, nigdy metopy ? każdy tryglif należy umieścić dokładnie nad środkiem kolumny i nad środkiem interkolumnium Rozmiary poszczególnych elementów w stylu doryckim były ściśle określone: np. kolumna miała 12 modułów wysokości, kapitel i tryglif - 1 moduł, a metopa - 1,6. Zwykło się przyjmować, że modułem w przypadku porządku doryckiego była połowa średnicy trzonu kolumny u podstawy. Witruwiusz podawał, że modułem może być: długość fasady, średnica dolnego bębna kolumny, szerokość tryglifu. W XIX wieku uczeni niemieccy po przeprowadzeniu szeregu pomiarów geometrycznych zachowanych świątyń doszli do wniosku, że najłatwiej spełnić wymogi zasady tryglifów w oparciu o przyjęcie jako modułu wielkości równej szerokości tryglifu. W oparciu o tę wielkość, znając liczbę kolumn w elewacji, stosując się do surowych kanonów, architekt był w stanie wyliczyć pozostałe wymiary świątyni: jej wysokość, szerokość, rozmiary metop itp. ZASIĘG I ZASTOSOWANIE Styl dorycki nie był stosowany wyłącznie na terenach zamieszkanych przez Dorów, ale w zasadzie wszędzie gdzie dotarła grecka cywilizacja.
sprawdz se na google wpisz referat... i wyjdzie :)