Zachcielo sie nam, droge kobiety (panie) emansipacji... i oto do czego (gdzie) dotaczalismy. Wstajemy wszesniej wszyscych i gotyja kawe. Po cichutku robimy sniadanie suchy dla dzieci, dla kochanego meza, ktory jeszcse spi w lozku, i zaczynamy obudzic rodzine. Oczywiscie, ze nie wszyskich! Tylko dzieci. Dlaczego? Przeciez mamy emansipacje, istnieja prawo jazdy i skoro mezczyzne i kobiety sa rawny to zona spokojne moze odwiezc dzieci do szkoly i gdyby nie bylo na drogach korek, zrobic zakupy. Tymczasem wlasciciel domu spokojne przyjme prysznic, bedzie mial sniadanie i pojezdza sobie do pracy. mamy tez pracy - przeciez emansipacja! I nie poprostu praca, mozemy miec i kariery! To znaczy, zrzucamy kostium sportowy, robimy makijarzu i ubieramy sie, potem idziemy ratowac swiat od choroby, uczyc uczniow i studencow, czy wynajdywac szczepienia. Po pracy jezdziemy po dzieci, przeciez nasz maz PRACUYE. W domu juz przeksztalismy sie w mamo i gospodyni domowa, nakrywamy stoly, wypielniamy zdania po matematyce, i w charakterze rozgrzewu, podejmujemy z podlogi rozproszone narzedzia naszych dzieci. Miedzy jednym zdaniem domowym i drugim stawiamy pralke, rozladowujemy i ladowujemy szablonowa, gasimy emocjonalne stresy dzieci i przyjaciolek i podajemy kolacje mazowi, ktory wrocil sie z pracy zmieczony. Emansipacja... dotaczalismy sie. Wieczorem, kiedy wszysci spia, robimy przetlumaczenia, sprzatamy mieszkanie i, mozliwe, marzymy: chce zone! p.s. prepraszam za taki moj polski (nie jestem Polakem), ale mysle dalej juz Pan/Pani by smogl (smogla) przerobic to w poprawny polski
