Elementarna wiedza na wiele tematów jest niezbędna każdemu młodemu człowiekowi w tym także dotycząca historii sztuki. Nie chodzi o wiedzę encyklopedyczną czy dogłębne studiowanie... nie mając pojęcia o dziełach plastycznych, literackich, muzycznych, o podstawach matematyki, historii, przyrody czy geografii nie sposób wyrobić sobie WŁASNEGO ZDANIA na jakikolwiek temat! Hierarchia nie jest tu najistotniejsza. Omnibusem być nie musimy ale tak zwana orientacja w temacie jest po prostu niezbędna. W wypadku historii sztuki mniej ważne wydaje się zapamiętywanie nazwisk czy szczegółowych dat - ważne aby rozróżniać kolejno po sobie następujące style w sztuce i rozumieć zasady ich kształtowania się i wzajemnego oddziaływania - potrafić zauważyć tę nić, która łączy je i prowadzi do kolejnych ciekawych spostrzeżeń, odkryć. Wiedza, nawet w podstawowym zakresie, pozwala na budowanie własnej osobowości, wyrobienie gustu, poczucia estetyki, czy wręcz możliwość zaistnienia w dyskusji - nie tylko o najnowszej grze na telefon... ale w tematach, przepraszam za sformułowanie, ważniejszych. Gra zostanie zastąpiona przez kolejną a koledzy z ławy szkolnej rozpierzchną się nie wiedzieć kiedy i o czym porozmawiamy z napotkanymi ludźmi?... do jakich tematów wrócimy za lat dziesięć? Jakie wartości estetyczne będą nami kierowały gdy będziemy naszym dzieciom kupować pierwsze książki?, zapewne poza ceną (!) będziemy patrzeć na ilustracje i treść. Będzie nas a przynajmniej powinno, interesować jak od najmłodszych lat kształtują się gusty i umiejętności naszych pociech! Jeśli "za młodu" nie zapoznamy się z podstawami, nie posiądziemy podstawowej choćby wiedzy będziemy ubożsi - biedniejsi wewnątrz.
