Opisz chmury niskie pierzaste 

Chmury pierzaste Chmury pierzaste są zwiastunami zmiany pogody. Zwykle wiszą na błękitnym niebie w postaci włókien, kłębków pierza lub lodowatych chorągiewek. Są delikatne, jak gdyby nadmuchane. Ktoś, kto obserwuje niebo niezbyt uważnie lub też niezbyt zna się na chmurach, przeważnie nie zwraca na nie uwagi. Ponieważ pogoda jest nadal słoneczna i ciepła, wydaje się, że nie ma powodu, aby przejmować się tak niewielkim zachmurzeniem. A jednak chmury pierzaste zasługują na uwagę! Chmury cirrus obserwujemy na niebie także w połączeniu z chmurami cirrocumulus i cirrostratus. Wówczas jednak niebo jest już w znacznym stopniu pokryte chmurami, a przełom w dotychczasowej pogodzie znacznie posunięty. Silne prądy powietrza na wyższych wysokościach zdradzają występujące tam chmury pierzaste, rozciągnięte jak włókna i w swej przedniej części rozwiane przez wiatr. Mówi się wtedy o "cirrusach haczykowatych". Obszarem występowania chmur cirrus są wyższe części atmosfery, od około 6 kilometrów. Tym samym należą one, podobnie jak cirrocumulusy i cirrostratus, do chmur wysokich. Gdy ukazują się na niebie, przedstawiają sobą obraz chmur o bardzo delikatnej budowie. Chmury te, najwyższe w troposferze, są czystymi chmurami lodowymi i składają się wyłącznie z kryształków lodu. W Europie występują także na wysokości powyżej 10 kilometrów. Ich zachowanie jest bardzo interesujące i pozwala wyjaśnić ruchy powietrza w wyższych warstwach troposfery. Wskazują one na wznoszenie się wilgotnego powietrza, w którym na tych wysokościach para wodna krystalizuje, przyjmując postać lodu. Na podstawie ruchu i kształtu chmur cirrus można określić prędkość prądów powietrza. Ponadto chmury cirrus wskazują na kierunek wiatrów górnych, mających znaczący wpływ na przebieg pogody na większym obszarze. Temperatura chmur cirrus wynosi poniżej -40°C. Podstawową przyczyną pojawienia się chmur cirrus jest ich zależność od sytuacji pogodowej zachodniej. Ukazują się przed frontem ciepłym, czasem ich ruch ma charakter gwałtowny. Im większa masa powietrza podlega ruchowi, tym bardziej rozproszone wydają się być chmury pierzaste. Zjawisko to występuje szczególnie wyraźnie na pełnym morzu lub w pobliżu brzegu. W porównaniu do nagłego wtargnięcia chłodnego powietrza przy sytuacji pogodowej zachodniej, ma ono jednak zawsze powolniejszy przebieg i zwłaszcza w głębi lądu może się rozciągnąć na kilka dni. Również podczas napływu zimnego powietrza na jego przodzie "maszerują" chmury pierzaste, które napływają ze znaczną szybkością. Każde obserwowane przekształcanie się cirrusów w warstwę chmur cirrostratus wskazuje na szybkie lub powolniejsze zbliżanie się frontu ciepłego z opadami. Podobnie szybkie pojawianie się chmur pierzastych w połączeniu z ułożonymi gęsto horyzontalnie chmurami cumulus (kłębiastymi) jest odznaką nadciągania chłodnego powietrza z północy lub z północnego - zachodu. Również i w tym przypadku należy się liczyć z opadami, po części silnymi, którym ewentualnie towarzyszą fronty burzowe. Chmury pierzaste mogą się pojawić także podczas ustalonej pięknej pogody. Często przesuwają się później ze wschodu na zachód i w ciągu dnia zanikają. Charakterystyczny jest ich powolny ruch. Występują nawet chmury pierzaste pozornie pozostające na niebie bez ruchu. Z uwagi na słaby w danym momencie prąd górny, umiarkowany ruch własny tych chmur ze znacznej odległości może nie być natychmiast zauważony.

 Chmury te mają włóknisty wygląd lub jedwabisty połysk. Dostatecznie wzniesione nad horyzontem są bielsze niż jakiekolwiek inne chmury znajdujące się w tej samej części nieba . Nigdy nie ukazują się w kształcie pełnych kręgów. licze na naj.