Tworzenie nowych miejsc pracy w zawodach pozarolniczych, ale związanych z rolnictwem bądź jego otoczeniem.Tworzenie warunków takich, aby te zamierzenia mogły być realizowane, poprzez:rozwój infrastruktury technicznej i społecznej,pobudzanie aktywności środowisk lokalnych,decentralizację decyzji,system instytucji porządkowych, itp..Problemy wsi i rolnictwa muszą być traktowane kompleksowo, gdyż istnieje ścisła zależność między modernizacją rolnictwa i zharmonizowanym z nią rozwojem obszarów wiejskich. Modernizacja zwalnia siłę roboczą, która musi być wykorzystana w innych niż rolnicze zawodach. Wieś w tej sytuacji przejmuje inne wyspecjalizowane funkcje i przyspiesza przemiany strukturalne w rolnictwie, stwarzając przymus stałego lub częściowego odchodzenia ludzi z rolnictwa. Za przyjęciem takiej filozofii przemawia także fakt jednoczenia się ze wspólnotami europejskimi. Jeśli nie będziemy mogli stworzyć nowych miejsc pracy na obszarach wiejskich i dać szansę alternatywnego zarobkowania ludności rolniczej, niemożliwe stanie się wprowadzenie postępu w rolnictwie, obniżka kosztów produkcji, podniesienie jakości produktów, sprostanie wymogom konkurencji międzynarodowej. Do tego zdolne będą tylko zmodernizowane gospodarstwa. Reformy systemowe dokonane w Polsce po 1989 r. stworzyły niezbędne, ogólne ramy do podjęcia działań służących rozwojowi rolnictwa i obszarów wiejskich. Gospodarka polska rozwija się dynamicznie, opierając się na mechanizmie rynkowym. Stan rozwoju obszarów wiejskich oceniany krytycznie, wymaga przygotowania tak kompleksowej koncepcji rozwoju, jak i stworzenia wielu niezbędnych instytucji i instrumentów wdrażania owej koncepcji. Trzeba się jednak przychylić do tezy, że ani stan polskiego rolnictwa, ani niedorozwój obszarów wiejskich w Polsce nie stanowią bariery uniemożliwiającej integrację naszego kraju z Unią Europejską, a jedynie poważne zagrożenie, że wejście Polski do Unii przy obecnych strukturach rzeczowych i instytucjonalnych, istniejących na polskiej wsi i w rolnictwie, nie pozwoli na szybkie, pełne spożytkowanie korzyści płynących z integracji. Nienowoczesność polskiej wsi przejawia się w cechach, które wyraźnie odróżniają ją od wsi w wysoko rozwiniętych krajach Europy Zachodniej. Cechy te dowodzą, że przeważająca część obszarów wiejskich dotknięta jest typowymi dolegliwościami obszarów peryferyjnych oddalonych od centrów gospodarczych, nie posiadających znacznych źródeł surowców, nie zdominowanych przez żadną gałąź gospodarki, wysoko efektywna i zdolną do konkurencji i nie mających żadnych innych nadzwyczajnych impulsów rozwoju. Z ponad 2-milionowej rzeszy gospodarstw rolnych znaczna część (wg Spisu Rolnego 1996 – ponad 50%) nie ma żadnych kontaktów z rynkiem, zaś 32% osiąga (przy niskiej towarowości gospodarstwa) głodowe dochody; tylko 12,9% sprzedaje rocznie za więcej niż 15 tys. PLN. W tym 5,9% za więcej niż 25 tys. PLN (dochody porównywalne z dochodami rodzin pracowniczych). Rozwój wielofunkcyjny to umiejętne wkomponowanie w wiejską przestrzeń coraz większej liczby nowych funkcji pozarolniczych. Wielofunkcyjnego rozwoju terenów wiejskich nie można ograniczyć do powstawania nowych miejsc pracy pozarolniczej na wsi. Jest to pojęcie znacznie szersze, w którym problemy wsi i rolnictwa muszą być traktowane kompleksowo – istnieją bowiem ścisłe zależności między modernizacją rolnictwa a wielokierunkowym rozwojem obszarów wiejskich.
Uzasadnij potrzebę rozwoju nowych funkcji wsiw krajach europejskich!!!! Pliss na szybko
Odpowiedź
Dodaj swoją odpowiedź