Wypisz tańce regionalne i przyporządkuj do odpowiednich regionów, każdy region musi mieć wypisany swój taniec

Popularne tańce i stroje polskie: Góralski Jest to regionalny taniec ludowy. Góralski/Zbójnicki Jest to regionalny taniec ludowy.   Kujawiak Jest to regionalny taniec ludowy. Kołomyjka Jest to regionalny taniec ludowy.   Krakowiak Jest to regionalny taniec ludowy. Krakowiak Jest to regionalny taniec ludowy.   Mazur  Jest to populanry taniec, w rytmie 3/4. Od XIX w. popularny na dworach szlacheckich. Oberek Jest to regionalny taniec ludowy.   Polka  Jest to populanry taniec w rytmie 2/4, zaadoptowany także w Polsce, we Włoszech i innych krajach. Polonez Jest to popularny polski taniec.   Tance goralskie Śląsk: · Trojak · Lipka · Koziorajka · Stara baba Kujawy: · Kujawiak · Chodzony Wielkopolska: · Chodzony(polonez ludowy) · Walczyk · Wiesiołek Kaszuby: · Owczarz · Szewc · Rs, dwa

PODHALE Taniec podhalański w strojach góralskich  Kroki i figury tańców góralskich są skomplikowane i nie występują w żadnym innym regionie Polski. Wyróżnia się taniec góralski od zbójnickiego. Pierwszy tańczony jest parami i  zwykle jest to popis kolejnych par. Zbójnickiego tańczą mężczyźni z ciupagami, a jego głównymi elementami są różne rodzaje przysiadów. W tańcach Podhala występuje duża improwizacja i indywidualność. BESKID ŻYWIECKI W regionie tym wyróżnia się tańce mieszczan i górali. Tańce mieszczan są spokojne i dostojne, nawet mazur żywiecki tańczony jest wolniej niż narodowy. Tańce górali żywieckich są o wiele żywsze. Występują w nich śpiewy i tańce zbiorowe oraz  popisy tancerzy w figurach niemal akrobatycznych. Najbardziej charakterystycznym tańcem jest hajduk. ZIEMIA SĄDECKA Występują tu przeważnie tańce wirowe z obrotami, akcentami i zmianami kierunków. Najczęstszym krokiem jest krok polki w różnych odmianach. Z wyjątkiemkrakowiaka i krzyżoka pary przesuwają się po obwodzie koła. Sądeczanie tańczą z rozmachem i fantazją, a śpiewają bez kapeli. Taniec przeplatany jest przyśpiewkami. Piękno tańców podkreślają bogato kolorowo haftowane stroje, których krojem i haftowaniem zajmowali się przeważnie mężczyźni. RZESZÓW W makroregionie tym występują melodie i tańce rzeszowskie, przeworskie, lasowiackie i tańce Pogórzan. Tańce przeplatane są przyśpiewkami. Tancerze podczas tańca często potrząsają otwartą dłonią uniesioną w górę, a tancerki podrygują całym ciałem i potrząsają rękami ułożonymi na biodrach. Taniec jest formą wesołej spontanicznej zabawy, w której tancerze starają się zwrócić na siebie uwagę partnerek. LUBELSKIE Melodie są dwuczęściowe o zmiennym tempie (np. polka lubelska, mach). Tańce charakteryzują się prostymi krokami i figurami oraz ciekawym rysunkiem. Często towarzyszom im przyśpiewki. Występują one przed tańcem lub w przerwie między niektórymi figurami tanecznymi. Do tańców lubelskich zalicza się m. In. Tańce lubelskie, chełmskie, podlaskie, biłgorajskie. GÓRNY ŚLASK Na Górnym Śląsku występuje duża różnorodność tańców i strojów  rozbarskie, pszczyńskie, cieszyńskie, opolskie. Melodie śląskie składają się z dwóch części, po wolniejszej następuje szybka, często o zawrotnym niemal tempie. Charakterystyczne są tańce w układzie trójkowym (jeden tancerz i dwie partnerki), np. trojak, koziorajka, błogosławiony. Tancerz kolejno wykonuje te same elementy z każdą z partnerek lub jednocześnie obraca je czy oprowadza. Melodie i tańce Górnego Śląska są krótkie, wesoły i występują w nich zalotne gesty. OPOCZNO Tańce opoczyńskie są bardzo szybkie. Najbardziej charakterystycznym tańcem jest oberek, tańczony z głośnym przytupywaniem. Występują tu także mazurki i polki. Opoczynianie tańczą w grupie wirując w parach z częstymi zmianami kierunku. Uroku tańcom dodają barwne stroje z bogatym haftem. KURPIE Tańczą na Kurpiach przy każdej okazji: wesela, narodziny, odpusty, dożynki, skubanie pierza itd. Podczas tańca przytupują, podskakują, przykucają i śpiewają wymachując rękami. Charakterystyczne tańce to mazurek, marsz i polka, czasem też walc i oberek. Tańce wykonywane są lekko, poważnie, na ugiętych nogach, z wyprostowaną sylwetką.  KASZUBY W kaszubskich kapelach występuje rzadki instrument muzyczny zwany burczybasem. Melodie wyrażają radość z osiągnięć, są proste i wyrażają umiłowanie pracy. Wyraźnie widoczny jest tu podział na tańce obrzędowe, zabawy taneczne, tańce zawodu i pracy. Jedne tańce wykonywane są z powagą i dumą, inne mają charakter beztroskiej zabawy. WIELKOPOLSKA W tańcach wielkopolskich przeważają formy ruchowe oparte na zwykłym kroku chodzonym, ale występują też kroki polkowe i krok walca. Wielkopolanie często w tańcu posługują się rekwizytami. Mężczyźni używają bata, z którego strzelają, a kobiety trzymają chusteczkę, którą rytmicznie poruszają w czasie tańca. Bogactwo folkloru polskiego jest ogromne. Powstało kiedyś powiedzenie: �co wieś, to inna pieśń�. Jest ono prawdziwe, ponieważ nie tylko określone regiony Polski, ale i pojedyncze wsie zachowały swoją odrębność w pieśniach, tańcach i w odmiennym stroju.