Zenek Wójcik - Gdy dzieci zobaczyły go pierwszy raz, miał bladą, wynędzniałą twarz, zapadnięte policzki. WiAdomo było, że chlopiec dawno nie był w domu, świadczyły o tym niestrzyzone włosy, podniczona drelichowa kurtka, wymięte spodnie. Zenek zwrócił jednak uwagę dzieci (szczegółnie dziewczą). Był bowiem chlopcem wysokim, szczupłym ciemnowłosym, miał ładne szerokie brwi. Bohater miał około szczesnastu lat. Był na wiek powazny i poanowany, skryty, zamknięty w sobie, nieufny. Zenek nie kochany, niepotrzebny w domu poszedł szukać wujka. W czasie wędrówki ujawniło się wiele jego dodatnich cech : zaradość, samodzielność, wtrwałość, upór. Jego największą cechą była odwaga. Uratowal dziecko pozostawione w wozie. Miał dobre serce, dzieki czemu zdobył wielu przyjaciół.
