Na podstawie dostępnych źródeł wyszukaj informacji dotyczącej kultury i obyczajów Indi i Chin

Chiny: Panowanie Wschodniej Dynastii Zhou w piśmiennictwie chińskim dzieli się na dwa podokresy: Epokę Wiosen i Jesieni (722-481), nazwaną tak od tytułu kroniki państwa Lu i Epokę Walczących Królestw (475-221); ten drugi okres to powolny upadek państwa Zhou i powstanie coraz większej liczby niezależnych państewek. Chiny przestały istnieć jako jeden organizm państwowy. Nowe państewka były w różnym stopniu zależne od siebie. Poszczególni władcy mieli swoich lenników, ci zaś miewali również swoich wasali. W procesie ustawicznych wojen prowadzonych przez księstwa między sobą i w następstwie aneksji mniejszych państewek przez większe, na przełomie VII i VI w. p.n.e. wyłoniła się instytucja hegemona-władcy, gwaranta ładu wewnętrznego w Chinach. Podczas gdy dynastia Zhou zachowała przewodnictwo religijne, potężne królestwa przejęły przewodnictwo wojskowe, a ich władcy występowali w roli hegemonów; tradycja chińska wymienia Pięciu Hegemonów. Faktyczną władzę sprawowali jednak władcy trzech królestw: Qi, Qin i Chu. W połowie I tysiąclecia p.n.e. rozpoczęła się w Chinach epoka żelaza, którego rozpowszechnienie trwało do II w. n.e. Nastąpił wówczas znaczny rozwój techniki, uprawy roli (zwłaszcza sztucznego nawadniania pól) oraz rzemiosła i handlu.

Indie: Wchodząc do świątyń i meczetów należy zdjąć buty.  Kobiety powinny założyć w meczecie chusty na głowę i ramiona Targować należy się o wszystko Pieniądze w sklepach podajemy tylko prawą ręką Pokręcenie głową z prawa na lewo oznacza zgodę, przyzwolenie Chiny: Przy powitaniu nie należy patrzeć Chińczykowi w oczy Przy jedzeniu pierwszy zaczyna jeść gospodarz Przy pierwszym spotkaniu trzeba wręczyć prezent i odwrotnie  Prezent podajemy i odbieramy dwoma rękami to wyraz szacunku