Opis stworzenia świata w Biblii i w mitologii- podobieństwa i różnice.

Kultura europejska powstała jako wypadkowa elementów kultury greckiej, rzymskiej i hebrajskiej.Każda z tych kultur dała kulturze europejskiej coś bardzo istotnego, niepowtarzalnego. Kultura hebrajska dała Biblię, świętą księgę, natomiast grecka-mitologię, czyli zbiór opowieści o bogach i bohaterach. Księgi te można traktować m.in. jako opowieści o najdawniejszych doświadczeniach człowieka. Obie rozpoczyna opis stworzenia świata. W Biblii czytamy:"Na początku Bóg stworzył niebo i ziemię. Ziemia zaś była bezładem i pustkowiem: ciemność była nad powierzchnią bezmiaru wód, a Duch Boży unosił się nad wodami. Wtedy Bóg rzekł: >>Niechaj się stanie światłość!<< I stała się światłość. Bóg widząc, że światłość jest dobra, oddzielił ją od ciemności. I nazwał Bóg światłość dniem, a ciemność nazwał nocą".
Natomiast opis stworzenia świata w mitologii wygląda następująco: " Na początku był Chaos. Któż zdoła powiedzieć dokładnie, co to był Chaos? Niejedni widzieli w nim jakąś istotę boską, ale bez określonego kształtu. Inni-a takich było więcej- mówili, że to wielka otchłań, pełna siły twórczej i boskich nasieni, jakby jedna masa nie uporządkowana, ciężka i ciemna, mieszanina ziemi, wody, ognia i powietrza. Z tej napełnionej otchłani, kryjącej w sobie wszystkie zarodki przyszłego świata, wyłoniły się dwa potężne bóstwa, pierwsza królewska para bogów. Uranos - Niebo i Gaja - Ziemia. Oni dali początek wielu pokoleniom bogów".
W jednym i drugim opisie w okresie przedstworzenia wszystko było zmieszane, tworzyły jednolitą masę żywiołów. W Biblii nad wodami unosił się jednak Duch Boży, On był obecny od zawsze. Natomiast w mitologii bogowie narodzili się wraz ze światem. Wyłonili się z żywiołów ziemi, wody i powietrza i niemal natychmiast rozpoczęli walkę o panowie nad światem. W Biblii prawdziwym Stwórcą, kreatorem wszystkiego jest jeden, wszechmogący, potężny Bóg. Mitologiczni bogowie tworzą społeczność na wzór ludzi. Człowiek niewiele ich obchodzi, ich zachowanie czasem dowodzi nawet wrogości wobec istot ludzkich. Traktują ziemię, morza i powietrze jako teren zabaw, walk, podbojów miłosnych. Artemida poluje w tesalskich lasach, Apollo wraz z muzami kontempluje sztukę w górach Pierii, Ares wywołuje nowe wojny, Atena towarzyszy ziemskim bohaterom w ich trudach pokonywania wciąż nowych przeciwności losu.
Biblijny Bóg to nie tylko Stwórca ale i gospodarz świata. Tworzy go dla dobra człowieka i stara się, alby całe stworzenie było szczęśliwe. Dlatego w Biblii stworzenie świata związane jest z wprowadzeniem ładu, z porządkowaniem rzeczywistości. Porządek istnieje nie tylko w świecie materialnym, ale przede wszystkim w świecie wartości. Chaos- znak zła, symbolizowany przez ciemność, zostaje zastąpiony ładem - znakiem dobra, którego symbolem jest światłość. Człowiek może żyć tylko w świecie uporządkowanym, dobrym i pięknym oraz - nazwanym. W kulturze żydowskiej to, co nie ma imienia, nie istnieje. Dlatego Bóg stwarza poszczególne elementy poprzez nazwanie, danie imienia: "Bóg oddzielił wody pod sklepieniem od wód ponad sklepieniem; a gdy tak się stało, Bóg nazwał to sklepienie niebem".Nazwawszy wszystkie miejsca i składniki świata, Bóg powierzył nadawanie imion pozostałych stworzeń Adamowi. Nadanie imienia jest znakiem władzy, a Stwórca oddał ziemię ludziom w posiadanie. W Jego zamierzeniu człowiek, istota którą stworzył na swoje podobieństwo i którą obdarzył miłością, miał mądrze i z miłością rządzić wszelkim stworzeniem, istotami innymi niż on.
Również bohaterowie biblijni mają imiona, które często zmieniają (np. Jakub staje się Izraelem). Imię nie tylko czyni człowieka, rzecz, zjawisko, ale nadaje im sens. Człowiek musi w życiu realizować program, jaki zawarty jest w jego imieniu. Adam nazywał wszystkie zwierzęta, jakie były w Edenie - dopiero od tego momentu zwierzęta naprawdę zaistniały, otrzymały indywidualny byt.
W mitologii postacie i zjawiska również otrzymały imiona, ale świat nie był tu uporządkowany tak jak w Biblii. Wraz z powstaniem świata rozpoczęły się walki bogów o władzę; pięknu przyrody zostało przeciwstawione okrucieństwo bogów: "Nad ziemią, która jako ląd stały wydobyła się z chaosu, świeciło młode słońce, a z chmur spadały deszcze obfite. Podnosiły się pierwsze lasy i ziemię przykryła wielka, szumiąca puszcza. Po nieznanych wzgórzach błądziły rzadkie zwierzęta(...). Nad światem rządził Kronos wraz z małżonką Reją. Był to władca ponury i podejrzliwy. Większą część uwięzionych braci pozostawił w otchłaniach Tartaru:. Cytowany fragment dotyczy okresu, kiedy na ziemi nie było jeszcze człowieka. Ale chaos sprzed pojawienia się bogów nadal jeszcze trwał. Ziemia, tak jak jej władca - Kronos - była ponura i nie znana. Nie wszystko miało swoją nazwę. Kronos nie był opiekunem, ojcem, ale bezwzględnym i podejrzliwym władcą. Trudno się temu dziwić. W końcu narodził się on równocześnie z innymi elementami świata, traktował je wrogo, ponieważ ich nie znał. W Biblii świat powstał dzięki świadomemu i przemyślanemu działaniu Stwórcy, On nad wszystkim panuje, w mitologii Kronos wywalczył władzę, dlatego ciągle czuje się zagrożony.
Opis świata w Biblii i w mitologii, jakkolwiek mają wiele podobieństw, różnią się w sprawach podstawowych. Świat starożytnych Greków to przede wszystkim miejsce życia ludzi i bogów, świat Biblii jest natomiast przestrzenią nie tylko fizyczną,ale przede wszystkim metafizyczną, to także świat ducha, myśli, wartości moralnych. Stąd tak wielką rolę w filozofii chrześcijańskiej i judaistycznej odgrywa mistycyzm, kabała. Bóg biblijny to ojciec, opiekun, gospodarz;mitologiczne bóstwa od człowieka odróżnia jedynie nieśmiertelność, która nie wpływa z ich natury, ale jest gwarantowana przez nektar i ambrozję - boskie pokarmy. Obydwa opisy mają natomiast wiele walorów artystycznych i są świadectwem, iż człowiek zawsze próbował dociec przyczyn i okoliczności powstania życia