dzieje grodu Świteź w opowieści nimfy   ( streszczenie )"Świteź " Adam Mickiewicz

Świteź Jest to fantastyczna opowieść o legendarnych wydarzeniach, które miały miejsce  w tym jeziorze.  Potomek dziedziców Świtezi chciał zbadać tajemnicę jeziora. Rybacy po zarzuceniu sieci złowili kobietę, która opowiada historię jeziora. W dawnych czasach Tuchan zebrał ludzi do walki zbrojnej W grodzi pozostały same kobiety. W nocy napadły na gród wojska rosyjskie. Kobiety modliły się do Boga o śmierć. W tym momencie całe jezioro okryło się kwiatami. Żołnierze chcieli przyozdobić się kwiatami, lecz każdy kto dotknął kwiatów umierał. Po tej opowieści rusałka wskoczyła do wody i znikła w toni jeziora. W utworze tym jak i w innych balladach występuje bogaty świat zjawisk nadprzyrodzonych. Bohaterką opowiadania jest wodna nimfa, Świtezianka – mieszkanka znajdującego się w miejscu jeziora miasta. Poza romantycznym irracjonalizmem zostały w tym utworze zaprezentowane metody poznawcze. Wiara mieszkańców wiosek położonych wokół Świtezi nie wynika z ich ciemnoty ani zabobonów lecz oparta jest na intuicji i współczuciu dla dramatu dziewcząt, które dla uniknięcia hańby zmieniają się w wodne duchy. Poeta ukazuje zwycięstwo tej wiary. Wyłowienie nimfy i jej opowieść jest dowodem na możliwość kontaktu człowieka ze światem nadprzyrodzonym. Pejzaż w tej balladzie odgrywa istotną rolę, jest nośnikiem nastroju grozy i niesamowitości, jest aktywnym bohaterem. Przyroda podobnie jak w balladzie „Świteź” przyjmuje rolę egzekutora sprawiedliwości. Ratuje ona dziewczęta od hańby, a carskich żołdaków zmienia w ziele. W tej balladzie również realizuje się zasada że „nie ma zbrodni bez kary”.