Informacje na temat muzyki absolutnej i ilustracyjnej.

Muzyka programowa – rodzaj muzyki o treści pozamuzycznej, która wskazana jest przez tytuł lub program utworu programowego (pobudzający wyobraźnię kompozytora); jej przeciwieństwem jest muzyka absolutna. Treścią muzyki może być ciąg zdarzeń, sytuacji obrazów lub myśli. Muzyka taka ma za zadanie wywołać pewne skojarzenia i wyobrażenia - fantazje słuchaczy prowadzone są w określonym kierunku. Termin ten jest stosowany niemal wyłącznie do dzieł muzyki poważnej (zwłaszcza w muzyce romantycznej powstałej w XIX wieku). Do utworów muzyki programowej zalicza się m.in.: uwertury do oper, oratoriów i dramatów muzycznych (jeśli odzwierciedlają ich treść), uwertury koncertowe (jeśli posiadają treść programową), Niektóre utwory charakterystyczne poematy symfoniczne (przy uporządkowaniu części tego typu kompozycji ujawnia się formotwórcza rola programu) – należy pamiętać, że poszczególne części poematów symfonicznych mogą być tworzone według praw muzyki absolutnej (np. forma pieśni w Chłopskim weselu z Wełtawy Bedřicha Smetany). Poematami symfonicznymi często nazywa się jednoczęściowe utwory programowe przeznaczone dla orkiestry. Ilustracyjna muzyka, muzyka naśladująca zjawiska świata zewnętrznego, odgłosy przyrody i cywilizacji, znaczenie słów, np. śpiew ptaków, szmer strumyka i odgłosy burzy (Symfonia pastoralna L. van Beethovena), zamęt bitewny (poemat symfoniczny Hunneschlacht F. Liszta), cwałowanie konia (uwertura do opery Wilhelm Tell G. Rossiniego). Ilustracyjność w muzyce pojawiła się w XVI w. na gruncie francuskiej chanson i włoskiego madrygału. W XVIII w. stosowali ją klawesyniści francuscy, w XIX w. twórcy muzyki programowej: H. Berlioz,F. Liszt, R. Wagner,R. Strauss.

Muzyka absolutna to muzyka która jest pozbawiona treści pozamuzycznej. Absolutus to po łacinie czysty, wyzwolony. Termin ten powstał w XIX w jako reakcja na muzykę programową. Termin ten odnosi się do głównie muzyki instrumentalnej, w której ani tekst, ani akcja sceniczna nie sugerują konkretnych treści. Jednak rozgraniczenie między muzyką absolutną a pozostałą jest bardzo trudne, ponieważ nie istnieje muzyka która jest czystą formą, zawsze niesie jakieś treści pozamuzyczne tzn emocje, treści kulturowe (uwarunkowane epoką w której powstało), i wreszcie treści które widzi w dziele odbiorca. Muzyka ilustracyjna - muzyka która ilustruje np zjawiska przyrody lub znaczenie słów. Ilustrowanie środkami muzycznymi znaczenie słów pojawia się często w muzyce XVI w. np ruch melodii w górę przy słowie ascendit (łac. w górę).(muzyka wokalna).   W muz. instrumentalnej np. W XVII i XVIII w ilustrowanie przyrody: np głos kukułki za pomocą opadającego interwału tercji. Jest podstawowym składnikiem muzyki programowej. Towarzyszy utworom scenicznym, filmom, słuchowiskom radiowym. Zwykle ma za zadanie podkreślać akcję dramatyczną, sugerować lub też dyktować emocje. pozdrawiam

Informacje na temat muzyki absolutnej i ilustracyjnej.

Informacje na temat muzyki absolutnej i ilustracyjnej....

Informacje na temat muzyki absolutnej i ilustracyjnej.

Informacje na temat muzyki absolutnej i ilustracyjnej....