Napisz jak najwięcej ciekawostek o Karolu Kurpińskim.Daje NAJ

Gry na skrzypcach i organach uczył go ojciec. W 1797 objął posadę organisty w kościele w Sarnowie koło Rawicza, gdzie jego wuj był proboszczem. Stąd w 1800 przeniósł się do Moszkowa we wschodniej Małopolsce i został drugim skrzypkiem w kapeli dworskiej Feliksa Polanowskiego. W tym czasie poznał bliżej włoską i niemiecką muzykę operową (m.in. podczas wyjazdów do Lwowa) i zdobył jako samouk wykształcenie muzyczne. Wiosną 1810 przybył do Warszawy. Utrzymywał się początkowo z prywatnych lekcji muzyki, a od lipca został przyjęty przez Wojciecha Bogusławskiego na drugiego - obok Józefa Elsnera - dyrygenta opery Teatru Narodowego, gdzie był również korepetytorem solistów i chóru. Doprowadził do powiększenia składu orkiestry oraz chórów, podniósł ich poziom muzyczny i wykonawczy. Na stanowisku dyrygenta opery pozostawał przez 30 lat. Jako dyrygent wystąpił po raz pierwszy 5 sierpnia 1810, jako kompozytor zaś zadebiutował 4 grudnia 1810 kantatą ku czci Napoleona. W latach 1811-21 należał do masonerii uzyskując przedostatni stopień wtajemniczenia. W 1812 był nauczycielem muzyki w Szkole Dramatycznej przy Teatrze Narodowym, w latach 1817-19 w Szkole Muzyki i Sztuki Dramatycznej w Warszawie. W 1819 car Aleksander I mianował go nadwornym kapelmistrzem, a w 1823 odznaczył Orderem Św. Stanisława. W 1820 Kurpiński założył pierwsze polskie czasopismo muzyczne "Tygodnik Muzyczny", w którym zamieszczał swoje artykuły. W marcu 1823 dyrekcja Teatru Narodowego wysłała go w podróż po Europie (Niemcy, Francja, Włochy, Austria), w celu zapoznania się z działalnością teatrów operowych w Zachodniej Europie. W trakcie jej trwania napisał "Dziennik z podróży", wydany pod redakcją Zdzisława Jachimeckiego (PWM, Kraków 1954).