Opisz własnymi słowami mit o Demeter i Korze, wyjaśniając skąd się wzięly 4 pory roku

Wszyscy doświadczamy zmian w przyrodzie. W najdawniejszych czasach ludzie obserwowali naturę, widzieli, że drzewa na wiosnę kwitną i puszczają młode listki, jesienią rodzą owoce, a przed zimą zrzucają liście i przygotowują się do odpoczynku. Nie wiedzieli jednak dlaczego tak się dzieje. Snuli więc różne domysły i opowieści na ten temat.  W starożytnej Grecji, w której wierzono w cały wielki dwór bogów, ze zmiennością pór roku związana była bogini Demater i jej córka Persefona.Demeter sprawiała, że ziemia w odpowiednim czasie wydała plony. Wielka odpowiedzialność! Demeter jak dobra mama dbała o to, by ludzie i zwierzęta mieli co jeść. Zdarzyło się jednak pewnego dnia, że jej rodzona córka, Persefona, nagle zniknęła. Nie było jej ani nad strumieniem, ani na łące. Nigdzie. Demeter była zrozpaczona. Zaniedbała swoje obowiązki i w wielkim smutku chodziła po świecie, by odnaleźć ukochane dziecko. Persefony nie było jednak wśród żywych, gdyż uprowadził ją bóg  Krainy Umarłych, Hades. Ziemia przestała wydwać plony, zrobiło się zimno i sucho. Widmo głodu zajrzało ludziom w oczy. Widząc wielki smutek Demeter i groźbę wielkiej światowej katastrofy, najważniejszy z bogów, Zeus, poprosił Hadesa, swojego brata, o wypuszczenie Persefony. Hades rozumiał, że sprawa jest ważna, ale nie chciał rozstawać się ze świeżo poślubioną małżonką i poczęstował ją owocem granatu. Czerwone, lekko cierpkie ziarenka miały tę właściwość, że wiązały ze sobą nowożeńców. Do dzisiaj w niektórych krajach wierzy się w magiczną moc tego owocu podczas zaślubin. Persefona mogła opuścić krainę umarłych, ale nie na zawsze. Co roku, na trzy miesiące, miała wracać do swojego mrocznego męża. Ziemia na ten czas pustoszała. Natomiast, gdy tylko Persefona wyłaniała się po zimowych miesiącach z podziemia, wraz z nią wyłaniały się trawy i kwiaty. Ziemia powracała do życia. I w starożytności, czyli w czasach, gdy powstała historia Demeter, i w czasach Odrodzenia, czyli wtedy, gdy w Polsce rządzili Jagiellonowie, przemiany w przyrodzie: raz zima, raz wiosna, były też pociechą dla człowieka. Polski poeta Jan Kochanowski (1530-84) pisał: Nie porzucaj nadzieje,Jakoć się kolwiek dzieje:Bo nie już słońce ostatnie zachodzi,A po złej chwili piękny dzień przychodzi.Choć wiersz pisany w języku staropolskim, nieco innym od współczesnego polskiego, to zawarta w nim myśl jest zrozumiała.Mit o Demeter i Persefonie dawał ludziom nadzieję: po zimie zawsze przychodzi wiosna, a po smutku radość. Tak jest zbudowany świat.... Licze na naj