Wielka kolonizacja ( kiedy byla, po co, co to jest? )

Istniało wiele powodów, które skłaniały polis do podjęcia akcji kolonizacyjnej. Klęska głodu spowodowana suszą lub nieurodzajem mogła skłonić część ludności do opuszczenia miasta z własnej woli lub też pod przymusem. Z powodu suszy mieszkańcy Thery zmuszeni zostali do podjęcia akcji kolonizacyjnej – z każdej rodziny wylosowano jednego mężczyznę, który pod groźbą kary śmierci musiał udać się do nowej kolonii, a cała społeczność zobowiązała się przekląć każdego, kto nie podporządkuje się decyzji wspólnoty. Powrót osadników był możliwy dopiero w przypadku całkowitego niepowodzenia kolonizacji i dopiero po upływie pięciu lat. Również niepokoje wewnętrzne – częste w greckich polis – były powodem podejmowania akcji kolonizacyjnej. Walka pomiędzy stronnictwami politycznymi mogła zakończyć się wysłaniem kolonistów. W takim przypadku byli nimi najczęściej członkowie przegranego stronnictwa, których zmuszono do opuszczenia domu, lub też ludzie, których wyniku postanowienia całej wspólnoty obywatelskiej wyznaczono do jej opuszczenia, a polis jako całość ponosiła koszty zorganizowania wyprawy. Na zasadzie takiego kompromisu założony został Tarent – kolonia Sparty na południu Italii – który założyła grupa Spartan usuniętych ze społeczności[b]. Niewystarczająca ilość ziemi uprawnej[c] była kolejnym powodem zakładania kolonii. Na nowych ziemiach Grecy znajdowali żyźniejsze ziemie, ze zbliżonym do greckiego klimatem[d], mogli więc budować nowe miasta dokładnie w ten sam sposób, jak w swojej ojczyźnie. Brak ziemi łączył się z czynnikami demograficznymi, które także miały wpływ na intensywność greckiej kolonizacji. W wielu opracowaniach tematu „wielkiej kolonizacji” wskazuje się na presję demograficzną jako na jeden z głównych jej powodów. Wykopaliska na cmentarzach ateńskich wskazują, że w ciągu VIII w. nastąpił ośmiokrotny, w stosunku do wieku IX, wzrost liczby pochówków, który archeolodzy łączą z przyrostem liczby ludności w tym okresie. Nie jest jednak pewne, czy takie samo zjawisko występowało w całej Grecji, ponieważ nie są znane wszystkie miejsca pochówków, a szacunki liczby grobów z „wieków ciemnych” mogą być nieprawdziwe. Pomimo tych zastrzeżeń naukowcy nie negują znacznego wzrostu liczby ludności Grecji, a jedynie jego rozmiary. Wzrost populacji Grecji mógł być również skutkiem samej kolonizacji (żywność sprowadzana z kolonii mogła zapewnić wyżywienie znacznie większej liczbie ludności).Do powodów kolonizacji należała także potrzeba wzbogacenia się, osiągnięcia awansu społecznego oraz rozwój handlu dalekosiężnego.Wielka kolonizacja – termin „wielka kolonizacja” utworzony został przez historyków dla odróżnienia ruchu osadniczego, w którym brały udział polis greckie w okresie archaicznym, od podobnych zjawisk występujących w świecie greckim przed oraz po „wielkiej kolonizacji”[a]. W odróżnieniu od poprzednich ruchów migracyjnych, w których brały udział całe plemiona, podczas „wielkiej kolonizacji” ruch kolonizacyjny organizowany był przez małe greckie miasta-państwa (gr. polis). Kolonizacja obejmowała wybrzeża Morza Śródziemnego i Morza Czarnego od VIII do VI w. p.n.e. Terminem „kolonia” historycy oznaczają osadę grecką założoną poza Grecją kontynentalną w VIII wieku.

wielka kolonizacja miała miejsce w Greckich polis w VI w. p.n.e do VI. w.p.n.e; były to emigracje spowodowane głodem, brakiem pokarmu, suszą a także konfliktami politycznymi