napisz Pieśń o Jurandzie ze Spychowa pilne pls!!!!!!!!!!!!!!!!!!

PIEŚŃ O JURANDZIE Głoś ludu pobożny piękne, smutne słowa o rycerzu mężnym Panu ze Spychowa Sława czynów jego Niechaj nie zaginie i toczy się echem po polskiej krainie. Jurand – mąż i ojciec z mądrości słynący, przez lata z Zakonem Krzyża sprzyjający. Gdy z żoną przepiękną w Spychowie wzrastali wnet córkę zrodziwszy Danusia jej dali. Lata by mijały szczęściem przepełnione, lecz Krzyżaków rozkaz zabił piękną żonę.   Zemsty wkrótce oddał Krzyżakom policzek łupiąc dobra wroga – czynów tych nie zliczę.   Jurand zaś córeczkę oddał na Mazowsze Na dworze księżnej Anny życie było zdrowsze.   Dwórką tam zostawszy, pani swej służyła i wśród dobrych ludzi w spokojności żyła.   Gdy minęły roki – uczucie gorące w woju umieściła gładszym niźli słońce. imię ma Zbyszko z Bogdańca pochodzi. Miłość jej ślubuje – Jurand się nie godzi. Hańbie od Juranda rzekła wreszcie: basta cała brać krzyżacka – porwano niewiastę. Jurand zaś, gdy w drodze przez śniegi przysypan z okowów był zimy przez Zbyszka zratowan.   Nieszczęsnego ojca los córki poruszył nie dumając wiele do Spychowa ruszył.   W Spychowie posłańcy z Szczytna od komtura jemu oznajmili gdzie jest jego córa.   Los zły Juranda spotkał, w czynie chwackim, gdy chciał córkę odbić z niecnych rąk krzyżackich.   Uwięzion w komturii Dręczon całe lata ślepy, bez prawicy – Krzyżaków zapłata.   Wonczas rycerz Zbyszko odnalazł Danusię i ojcu w Spychowie chciał zwrócić córusię.   Jurand schorowany oczekiwał w grodzie Lecz już jej nie spotkał, bo pomarła w drodze. Ojciec się dowiedział – śmiał się oszalały rozmawiał z duchami człek dawniej zuchwały. Aż od dnia siódmego córki pogrzebania rycerz ducha oddał rodzinę dogania. I choć rycerz odszedł dalej postrach budzi wśród wrogów Spychowa pośród wszystkich złych ludzi.   A ludziska dobre po polskiej krainie niosą jego chwałę – niech więc nie zaginie.                              Piotr Mitkowski