Morze Martwe
Morze Martwe leży w poludniowo-zachodniej Azji na terytorium Izraela i Jordanii. Znajduje się ono w rowie tektonicznym, który utworzyl się w wyniku afro-azjatyckiego pęknięcia, jakie mialo miejsce ponad 2 miliony lat temu, na przelomie trzeciorzędu i czwartorzędu. Dlugość Morza Martwego - 76 km, szerokość - 17 km, powierzchnia - 1050 km , giębokość - 350 - 400 m. Do Morza Martwego wpada tylko jedna rzeka - Jordan. Powierzchnia wody znajduje się ponad 400 metrów poniżej poziomu morza (jest to najglębsza depresja na Ziemi!).Morze to jestbezodplywowe, dlatego prawidlowo powinno nazywać się jeziorem. Na poludniowych jego krańcach, jak glosi legenda, znajdowaly się miasta Sodoma i Gomora, spalone przez Boga ognistym deszczem. W Biblii Morze Martwe nazywane jest Morzem Wschodnim, Slonym Morzem lub Morzem Arawa.
Swoją niezwyklością przyciągalo już uwagę greckich geografów i nawet Arystoteles (384-322 r p.n.e.) wymienia je w swoim dziele pt. "Meteorologia".
Rzymski historyk Józef Flawiusz (ur. w 37 r. n. e.) w dziele pt. "O wojnie żydowskiej" wspomina o Jeziorze Asfaltowym, nad którym unosi się duszna won siarki i ropy naftowej (oleju skalnego). W następnych wiekach, w dzielach rzymskiego lekarza Galena (130-200 r.n.e.) spotykamy dzisiejszą nazwę morza - Morze Martwe oraz pelny opis jego naturalnych wlaściwości. Woda Morza Martwego charakteryzuje się wieloma szczególnymi cechami, przede wszystkim wysokim zasoleniem. Zasolenie wody (sumaryczna zawartość soli) wyrażana jest w promilach-gramacti substancji na 1 kg wody morskiej. Tablica Nr 1 zawiera dane o zasoleniu mórz i Oceanu Atlantyckiego.
Porównanie danych z tablicy nr 1 wykazuje, że zasolenie Morza Martwego 8-krotnie przewyższa zasolenie Oceanu Atlantyckiego, 7-krotnie Morza Sródziemnego i Morza Czerwonego, 14,5-krotnie Morza Czarnego oraz aż 40-krotnie Morza Baltyckiego.
W 1819 roku francuski chemik G.L. Guy Lusack badal próbki wody Morza Martwego i stwierdzil wysoką koncentrację soli. Jego praca byla impulsem do dalszych badań oraz do analizy zestawu soli znajdujących się w Morzu Martwym.
Sklad morskiej wody w dużym stopniu zależy od nanosów rzek, jakie do niego wpiywają. Kiedy porównujemy zawartość makroelementów w wodach rzeki Jordan i Morza Martwego okazuje się, że zależność taka nie występuje.
Należy podkreślić wysoką zawartość jonów sodu, potasu, magnezu, wapnia i bromu w Morzu Martwym. Są to najważniejsze jony, które mają ogromne znaczenie biologiczne - taki wlaśnie zestaw makroelementów ma ludzka limfa i krew.
Zawartość potasu (K) w Morzu Martwym jest prawie 20-krotnie wyższa niż w Oceanie Atlantyckim, magnezu (Mg) - 35-krotnie, wapnia (Ca) - 42-krotnie, a bromu (Br) aż 80-krotnie.
Ze względu na sklad soli, Morze Martwe diametralnie różni się od wszystkich innych mórz naszej planety. Podczas kiedy w wodach innych mórz chlorek sodu wynoosi 77 % calej zawartości soli, to w wodzie Morza Martwego jego zawartość osiąga 25-30 %, a zawartość soli magnezu (chlorki i bromki) stanowi do 50 %.
Nigdzie na Ziemi nie występuje zjawisko krystalizacji soli potasu podczas parowania morskiej wody. Z wody Morza Martwego udaje się sztucznie wykrystalizować sole potasu, a w innych zbiornikach wodnych, nawet w specjalnych sztucznych basenach krystalizacyjnych, nie udalo się otrzymać soli potasu z wody morskiej. Od roku 1930 prowadzone jest wydobycie bromu i węglanu potasu z wody Morza Martwego.
Mikroelementami nazywa się substancje, których zawartość w wodzie morskiej jest mniejsza niż 1 mg na 1 kg.
Woda Morza Martwego zawiera takie mikroelementy jak miedź, cynk, kobalt i inne. Jony tych metali są latwo wchlaniane przez różne naturalne substancje pochlaniające takie jak: substancje organiczne, fosforany wapnia, hydroksysole żelaza. Na skutek tych procesów zawartość jonów tych metali w wodzie morskiej jest niższa, niż można by się spodziewać na podstawie rozpuszczalności ich związków. Jony wielu metali wytrącają się w następstwie hydrolizy w formie slabo rozpuszczalnych soli i hydroksydów. Należy również powiedzieć, że na dnie Morza Martwego odkryto poklady siarki i naturalnego asfaltu. (Przypomnijmy Jezioro Asfaltowe Józefa Flawiusza). Jedną ze szczególnych cech charakterystycznych Morza Martwego jest specyfika pH, które wynosi 8,5-9. W związku z tym podczas dlugiego przebywania w wodzie morskiej można doznać oparzeń na delikatnych częściach ciala. Woda ma gorzki smak i gęstą, "tłustą" konsystencję. Podczas dlugiego okresu istnienia Morza Martwego, na jego dnie utworzyla się warstwa osadowa ilów o grubości 100 metrów. Są to tak zwane ily Morza Martwego. Zawierają one 45 % soli, 5 % biomasy oraz 50 % wody.
Od wieków znane są lecznicze wiaściwości wody i ilów Morza Martwego oraz siarkowych mineralnych źródei, znajdujących się w pobliżu Morza Martwego. Już starożytni Rzymianie budowali tarn pierwsze kurorty. Do końca XIX w. uważano, że w Morzu Martwym nie ma życia. Trudno bylo wyobrazić sobie coś innego, biorąc pod uwagę niezwykle wysokie zasolenie wody. Jednakże stosunkowo niedawno, w rezultacie wieloletnich badań, hydrobiolog Elizer Wolkanin, a następnie inni uczeni, udowodnili mylność tego poglądu. Nosicielami życia w Morzu Martwym okazaly się odkryte przez uczonych jednokomórkowe glony oraz najprostsze organizmy - prokarionty, najstarsze żyjące komórki. Stąd pochodzi ich nazwa - archibakterie. Nie posiadają uksztaltowanego jądra komórkowego oraz typowego ukladu chromosomowego. Funkcjonowanie oraz przekazywanie informacji genetycznej jest realizowane przez DNA. Istnieje hipoteza, że one istnialy nawet wtedy, kiedy na Ziemi nie bylo tlenu.
Uklad genetyczny archibakterii przechowuje informacje zebrane podczas walki o przeżycie w okresach najróżniejszych kataklizmów zachodzących na Ziemi. Jest w nich zawarta wielka sila witalna, moc i energia. W swoim metabolicznym cyklu, tworzą one substancje organiczne z nieorganicznych.
Archibakterie - to jedyne żywe istoty bytujące w wodzie Morza Martwego przez wiele, wiele lat. Żyją i rozwijają się w tych wodach pomimo niezwykle wysokiej koncentracji soli i mineralów, demonstrując niespotykaną odporność. Struktura komórkowa archibakterii podobna jest do budowy komórki organizmu ludzkiego.
Firma "Dr. Nona" po wielu dlugich badaniach naukowych stworzyla kompleks bioorganomineralny, który zawiera pochodne archibakterii oraz tak cenne dla organizmu mikroelementy i mineraly.
Stosując preparaty firmy "Dr. Nona" zawierające kompleks bioorganomineralny mo żemy przywrócić naszemu organizmowi to środowisko, te warunki życia, których mu brakowalo.