jakie lementy architektonicnz eywkorzytsano w rnesnaisie baroku 

Renesans Dla architektury wzorem idealnych proporcji i podziałów były liczne zabytki rzymskie. Nowością były wprowadzone przez D. Bramantego centralne budowle kopułowe. Stosowano antyczne proporcje architektoniczne operując kolumnami i belkowaniem. Rozpowszechnia się schemat łuku triumfalnego oraz portyk z trójkątnym tympanonem. Występują często ornamenty o rodowodzie grecko-rzymskim m.in.: liście akantu, rozety, wieńce, układy kandelabrowe. Najważniejsze typy architektoniczne to: pałac miejski z arkadowym dziedzińcem wewnętrznym, willa podmiejska z kondygnacją reprezentacyjną na parterze, ponadto wznoszone poza miastami pałace otoczone fortyfikacjami ziemnymi, tzw. palazzo in fortezza. W budownictwie sakralnym charakterystyczne były kaplice na planie centralnym. W świeckiej architekturze miejskiej renesansowe formy nadawano ratuszom, giełdom, sukiennicom. W konstrukcjach budowlanych szeroko stosowano łuk półkolisty, kolumnady arkadowe, proste belkowania, kopuły, sklepienia kolebkowe lub krzyżowe, stropy kasetonowe, a w elewacjach rustyke i boniowanie. Barok Architektura Baroku w Polsce Barok to czas przypadający na okres od XVII do I połowy XVIII wieku. To czas niepokoju, długotrwałych wojen, które zrujnowały kraj zarówno pod względem gospodarczym jak i kulturowym. Okres baroku w Polsce to również brak mocnych rządów i niekorzystnych zmian jakie zachodziły wewnątrz kraju. Ówczesny człowiek to nie ten sam optymistyczny i żyjący w spokoju człowiek Renesansu, ale żyjący w strachu i świadomy nietrwałość życia. W poszukiwaniu bezpieczeństwa oraz mistyczności ucieka on w stronę filozofii, literatury, architektury i sztuki. Wczesny barok polski związany był ściśle z kontrreformacją i działalnością jezuitów. Architektura baroku wzbogaciła się o wzory architektoniczne rzymskiego kościoła II Gesu, które zostały wykorzystane w Krakowie, Nieświeżu oraz Lublinie. Centrum architektury oraz sztuki barokowej była Warszawa gdzie od 1611 rezydował Zygmunt III Waza z dworem. Nowy, przebudowany Zamek Królewski stal się jego pałacem i został dostosowany do tego, aby pełnić funkcję reprezentacyjną i publiczną. Poza wymienionym zamkiem wybudowana została rezydencja wypoczynkowa – pałac w Ujazdowie. Te dwie budowle są przykładem czesnego baroku posiadającego włoskie korzenie. Królewski mecenat miał wpływ zarówno na magnaterię jak i biskupów. Chcąc dorównać bogactwem oraz zewnętrzną okazałością postanowili oni konkurować z monarchą. Od tego czasu można było zaobserwować znaczny wzrost zapotrzebowania na architekturę sakralną oraz rezydencjonalną. Polska architektura baroku przeżywała swój rozkwit za czasów panowania króla Jana III Sobieskiego. Barok podzielny był na dwa nurty. Jeden z nich kontynuował dojrzały styl, zaskakujący, dekoracyjny oraz bogaty jego przykładem może być kościół św. Anny znajdujący się w Krakowie czy Jezuitów w Poznaniu. Drugi zaś był to styl harmonijny, wytworny charakteryzujący się przejrzystą kompozycją. Przykładem tego typu architektury baroku jest warszawski pałac Krasińskich i pałac w Wilanowie.