Polskie tańce narodowe — tańce ludowe, które rozprzestrzeniły się na terenie całej Polski. Mają cechy charakterystyczne dla poszczególnych regionów. Krakowiak – okolicach krakowaTańczy się go w żywy, polski taniec ludowy z okolic Krakowa, zaliczany do polskich tańców narodowych, w metrum 2/4 i w charakterystycznym, synkopowanym rytmie. Nazwa tańca pochodzi z XVIII wieku i odnosiła się do grupy tańców posiadających własne lokalne nazwy: mijany, dreptany, ścigany, skalmierzak, przebiegany. Polonez nazywany pierwotnie chodzonym. Jest polskim tańcem dworskim, choć jego korzenie tkwią w muzyce ludowej. Cechy: Dostojny, raczej powolny, akcent na raz, metrum 3/4. Mazur pochodzi i się go tam tańczy z Mazowsza. Cechy: tempo szybkie, akcentowane podskoki, żywy, "siarczysty". Metrum 3/4 lub 3/8, dużo rytmów punktowanych, akcenty często na słabych częściach taktów. Oberek zwany też obertasem, najszybszy z tańców narodowych. Cechy: Bardzo szybki, w drobnych wartościach rytmicznych, wesoły, żywy, metrum 3/8. Akcenty podobne jak w mazurze. Kujawiak pochodzi z Kujaw i się go tam tańczy. Cechy: Powolny, metrum 3/4.
Co to są tańce naroowe a co to oludowe? (gdzie sie tańczy szybko plis na jutro) .
Odpowiedź
Dodaj swoją odpowiedź