Z badań archeologów i antropologów wynika, że człowiek pierwotny nie mógł korzystać z pomocy dinozaurów.Pojawił się on na Ziemi ok. 4 miliony lat temu, a ostatnie dinozaury wyginęły ok. 64 milionów lat temu. Te dwa wydarzenia dzieli więc niewyobrażalna wprost różnica czasu. Człowiek pierwotny prawdopodobnie pojawił się w Afryce. Teorii tej sprzyja ciepły klimat „Czarnego Lądu” i obfitość pożywienia, które łatwo można było tam zdobyć.Zapamiętaj!Wygląd człowieka pierwotnego na przestrzeni wieków ulegał zmianom. W jego wyglądzie możemy dostrzec oprócz cech ludzkich wiele cech charakterystycznych dla zwierząt.Życie jaskiniowców było bardzo trudne. Jako ssaki stosunkowo niewielkie przegrywali konkurencję z dużymi drapieżnikami. Zdobycie pożywienia stanowiło dla nich nie lada problem. Żywili się więc wszystkim, co nadawało się do jedzenia: zbierali grzyby, jagody i leśne owoce. Podbierali jaja ptakom, żółwiom, gadom. Chwytali jaszczurki i drobne gryzonie. Duże porcje mięsa jadali rzadko, w stanie surowym (nie znali ognia) i bez przypraw. Polowania na duże zwierzęta wymagały wiele wysiłku i współpracy grupy, więc nie były często organizowane i rzadko kończyły się pomyślnie. Polowaniem zajmowali się silniejsi mężczyźni. Kobiety natomiast specjalizowały się w zbieractwie. Zajmowały się również opieką nad potomstwem i pracą w obejściu.
Z badań archeologów i antropologów wynika, że człowiek pierwotny nie mógł korzystać z pomocy dinozaurów.Pojawił się on na Ziemi ok. 4 miliony lat temu, a ostatnie dinozaury wyginęły ok. 64 milionów lat temu. Te dwa wydarzenia dzieli więc niewyobrażalna wprost różnica czasu. Człowiek pierwotny prawdopodobnie pojawił się w Afryce. Teorii tej sprzyja ciepły klimat „Czarnego Lądu” i obfitość pożywienia, które łatwo można było tam zdobyć.Zapamiętaj!Wygląd człowieka pierwotnego na przestrzeni wieków ulegał zmianom. W jego wyglądzie możemy dostrzec oprócz cech ludzkich wiele cech charakterystycznych dla zwierząt.Życie jaskiniowców było bardzo trudne. Jako ssaki stosunkowo niewielkie przegrywali konkurencję z dużymi drapieżnikami. Zdobycie pożywienia stanowiło dla nich nie lada problem. Żywili się więc wszystkim, co nadawało się do jedzenia: zbierali grzyby, jagody i leśne owoce. Podbierali jaja ptakom, żółwiom, gadom. Chwytali jaszczurki i drobne gryzonie. Duże porcje mięsa jadali rzadko, w stanie surowym (nie znali ognia) i bez przypraw. Polowania na duże zwierzęta wymagały wiele wysiłku i współpracy grupy, więc nie były często organizowane i rzadko kończyły się pomyślnie. Polowaniem zajmowali się silniejsi mężczyźni. Kobiety natomiast specjalizowały się w zbieractwie. Zajmowały się również opieką nad potomstwem i pracą w obejściu.