Elektrofor jest to wynalezione gdzies w XVIII wieku pierwsze urzadzonko do elektryzowania metali. Sklada sie z dwoch okraglych plyt, z ktorych gorna jest metalowa a dolna, lezaca na stole - ebonitowa. Pociera sie te ebonitowa futerkiem, wskutek czego na jej powierzchni powstaje nadmiar elektronow (uzyskuje ladunek ujemny). Potem zbliza sie do niej plytke metalowa ale trzymana za umocowany do niej izolator. Wskutek indukcji elektrostatycznej na powierzchni gornej tej plyty zbierze sie ladunek ujemny zas na dolnej dodatni. Wtedy te metalowa plyte na moment dotyka sie palcem wskutek czego ladunek ujemny z jej gornej powierzchni splywa do ziemi. Po uniesieniu tej plyty z nad tej ebonitowej pozostaje na niej ladunek dodatni. Proces powtorzony kilka razy umozliwia zgromadzenie na metalowej plycie dosc duzego ladunku elektrycznego.Elektroskop, jak sama nazwa wskazuje sluzy do wizualnego okreslenia wielkosci ladunku elektrycznego zgromadzonego na przedmiocie, ktorym dotknie sie glowki elektroskopu. Owocuje to rozwarciem sie listkow elektroskopu. Niestety elektroskop, dzialajacy na zasadzie odpychania sie ladunkow jednoimiennych, nie rozroznia znaku tego ladunku, jego listki odchylaja sie zarowno gdy dotkniemy go ladunkiem ujemnym jak i dodatnim. Maszyna elektrostatyczne wynaleziona bodajze w 1883 roku przez Anglika Wimshursta, sklada sie z dwoch ebonitowych dyskow wprawianych w obroty za pomoca korbki. Przemyslny uklad metalowych folii nalepionych na ich obwodzie i odpowiednio ze soba polaczonych metalowych pedzelkow, ktore zbieraja ladunki z tych nalepek, umozliwia wytworzenie bardzo duzych ladunkow elektrostaycznych, ktore gromadzone sa w tzw. butelkach lejdejskich czyli prymitywnych kondensatorach. Za pomoca tej maszyny mozna uzyskiwac roznice potencjalow rzedu kilkuset tysiecy wolt. Pzd.Tornad
