Basia Kowalska, bo tak brzmi jej imię i nazwisko, to wspaniała dziewczyna. Poznałam ją na obozie w Zakopanem. Tam też mieszka na stałe. Basia ma wysmukłą sylwetkę, trzyma się zawsze prosto, chociaż ciągle chodzi obładowana siatkami i torbami, zawierającymi różne różności potrzebne do zajęć na zbiórkach.Moja nowa koleżanka ma interesującą twarz, w której dominują duże brązowe oczy, harmonizujące z jej cerą. Zauważyć w nich można często iskierki wesołości lub błyski gniewu, gdy dzieje się źle w drużynie. Zgrabny nos i usta często uśmiechnięte dopełniają reszty portretu.Zdarza się jednak, że oblicze Basi jest posępne, a oczy bardzo zamyślone. Dzieje się to zawsze wówczas, gdy Basia ma problem i zastanawia się, jak go rozwiązać. A problemów „a jej głowie otoczonej burzą ciemnych, falujących włosów zawsze wiele. Daje sobie jednak z nimi radę. Głos ma miły, a język, jakim się posługuje, jest zawsze poprawny i delikatny.Uwagę zwraca jej strój. Najczęściej sportowy – niebieskie dżinsy, koszula w granatową kratę, na nogach białe adidasy. „Służbowo” występuje w mundurze harcerskim i wtedy wygląda najładniej.Basia jest mądrą i zdolną dziewczyną. Jej zainteresowania są różnorodne, najbardziej jednak lubi przedmioty humanistyczne, im też poświęca najwięcej uwagi. Dużo czyta. Ma bogaty księgozbiór, w którym obok trylogii Henryka Sienkiewicza i pism Janusza Korczaka znaleźć można szereg utworów z literatury współczesnej. Zainteresowania polonistyczne Basi i jej prace nad własnym doskonaleniem zaowocowały na wojewódzkiej olimpiadzie polonistycznej. Basia została laureatką i uzyskała wstęp bez egzaminu do szkoły średniej.Basia myśli nie tylko o sobie. Przez cały rok chętnie pomagała w nauce słabszym uczniom w klasie. Chyba z dobrym skutkiem, bo wśród książek Basi znalazłam jedną z następującą dedykacją: „Wspaniałej i kochanej Basi za bezinteresowną pomoc w nauce języka polskiego dziękują – Iza, Gosia, Waldek”.Basia lubi przyrodę, czego dowodem są jej liczne wędrówki piesze, wycieczki rowerowe, rajdy, a nawet, co obawą napawa najbliższych, samotne wyprawy w góry.Dużo czasu Basia poświęca na pracę społeczną. Szczególnie interesuje ją harcerstwo. Dzięki niemu się poznałyśmy. Szybko nawiązałyśmy kontakt i stałyśmy się sobie bliskie, Basia bowiem jest bardzo towarzyska. Nie zamyka się w swoim świecie, ma wiele koleżanek i kolegów. Mniej przyjaciół – tych ostatnich dobiera sobie z dużym wyczuciem. Bardzo chciałabym, by do tego szczupłego grona zaliczyła kiedyś również mnie.I
Moją koleżanka nazywa się Agnieszka. Ma 13 lat i chodzi ze mną do klasy :). Przyjaźnimy się już od przedszkola. Agnieszka ma długie, proste, brązowe włosy i ciemne oczy. Ma zgrabny nos oraz piękne, pełne bladoróżane usta. Agnieszka jest szczupła i dość wysoka. Lubi ubierać się na sportowo. Jest miła i przyjacielska lecz gdy ktoś ją zdenerwuje potrafi być wredna i agresywma. Agnieszka interesuje się sportem i muzyką. Uważm że jest ona świetną koleżanką i jak każdy ma swoje zalety i wady :) Mam nadzieję że pomogłam :)
